Roskoż dla wrażliwych i lubiących poezje

Sobie samemu umarłemu Bursa Andrzej kiedy umarłem już na amen cicho do żony rzekłem: bardzo przepraszam cię kochana lecz wyjdę na chwileczkę gdy na krupniczą mój upiór wchodził szepnąłem do koleżanki: wiesz ja nie żyję... nie przeszkadzajcie sobie ale nie mogłem ukryć żem już martwy koledzy mnie obsiedli gwarnie z papierosami żywi spoceni pytali: co z tobą umarłeś? to nic andrzejku tylko się nie łam... ulicami co świat mi zamknęły na rygle na dworzec i przez kolejowe tory chodziłem cichy i wystygły gdzie kiedyś żywy chodziłem upiorem szlakiem w nudzie straconych najgorzej dni młodości stęsknionej i pustej uderzonej w żywe sercem nożem uderzonej kastetem w usta Co sądzicie o tym wierszu jak go interpretujecie??

Nie zachęcasz do czytania tym,że pierwszy wyraz twojego tematu to same błędy - roskoż -- a powinno być rozkosz.

No,jak przeczytałam "rozkoż',to mi się odechciało tego wiersza!:O

No tak każdy popełnia błedy, mi też się zdarzyło, przepraszam ... jeżeli uraziłam wasze doznania estetyczne, ale mimo wszystko chciałabym poznać opinie na temat tego wiersza.

Czyżby to była Oda dla Andrzeja z Aleksandrowa?? Wiersz smutny.Błądzenie ducha po miejscach,które odwiedzał za życia .

co to znaczy rozkoż? bo nie daje mi to spokoju.