Czy warto czekać?? Czekałyście kiedyś na faceta i doczekałyście się??

Z pewnych powodów nie możemy być razem. Na razie jest miło wygląda, że mu zależy i bardzo pasujemy do siebie... Ale nie wiem ile to potrwa zanim bedziemy mogli być razem i czy to w ogóle nastąpi... Czekać? Czy sobie odpuścić i szukać kogoś kto nie ma popapranej sytuacji Nie czułam się tak nigdy przy nikim, szkoda mi to zostawiać, ale mam wątpliwości czy w ogóle kiedyś coś z tego będzie i czy mam marnować swój czas.... Miałyście kiedyś taką sytuację?? Czekałyście, choć nic nie było pewne?? I jak to się skończyło?? nie mogę napisać powodu dlaczego nie możemy być razem, ale powiem tylko, że nie jest problemem odległość...

wciaz czkamy.. po kilka,kilkanascie lat i marne szanse na doczekanie :O domyslam sie ze facet jest zonaty w takim razie niech sie rozwiedzie bo inaczej jak juz sie zaangazujesz to to nie nastapi bedzie sobie wygodnie zył z zoną i kochanka :O

Powiedz dlaczego czekasz, bo w takiej sytuacji nie wiele możemy Ci pomóc... jeśli go kochasz, on kocha Ciebie to czekaj... Wyjechał, mieszka gdzie indziej? Ma rodzinę?

Nie warto

zalezy od sytuacji i od was tan naprawde

jeśli powodem czekania jest jego jeszcze obecna żona to nie radze czekać.

? nie wart jeśli on tego nie chce, jeśli nie jest przekonany...

na zonatego nie czekaj, oni tak lubia: w domu zona co posprzata i da jesc i sie zajmie dzieckiem jak maja dzieci a kochanak to swietny seks albo sie rozwodzi- i niech ci pokaze papiery a nie obiecuje ze za jakis czas ble ble ble albo zostaw go i znajdz sobie kogos kto jest ciebie wart, a nie spryciarza zonatego

powodu nie podałaś - ciężko cokolwiek powiedzieć... jeśli tylko Ty się w tym całym związku zastanawiasz czy warto czekać, czy to ma sens itp to sobie daruj. To od niego powinno wszystko wyjść, jeśli nie widzisz przyszłości a nic Was głębszego nie łączy to odpuść - bo tylko będziesz cierpieć czekając w nieskończoność...

Jestem w związku 3 lata on się rozwiódł rok temu. .ma dwoje dzieci 16 i 3 latka. Młodszy syn poprostu nie daje mu chwili wytchnienia. Jego była żona domyśla się że jest ktoś inny i że jestem to właśnie ja. Znamy się z moim partnerem ze szkoły policealnej czyli jakieś 8 lat dodatkowo razem pracujemy. Wszystko wydawało by się układać oprócz jednej rzeczy. On nadal mieszka z byłą żoną i dziećmi, kłopot w tym że mają wspólny kredyt pod hipotekę mieszkania i to we frankach. Ona zarabia kiepsko on płaci bajońskie alimenty. Ona nie chce sprzedać mieszkania ani się wyprowadzić on jeśli się wyprowadzi nadal będzie musiał płacić za owe mieszkanie. Sprawa patowa. Dodatkowo nikt z jego znajomych o mnie nie wie. Nie zapoznał mnie do dej pory ze swoją matką czy siostrą. Kilka razy przyjechał do mnie z młodszym synkiem starszego niestety nie znam. Kiedy pytam co dalej odpowiada że jestem na tyle inteligentna że powinnam wiedzieć że to wszystko nie jest łatwe. Kiedy pytam kiedy pozna mnie z rodziną lub zaprosi w publiczne miejsce ..on milczy. Jest ogólnie kochanym dobrym i czułym człowiekiem.ma gest i jest opanowany. Nigdy nie krzyczy. Niemniej jednak nie czuję żeby coś się ruszyło w naszych sprawach. Jeśli chodzi o sprawy łóżkowe to śmiało powiem że nie zamieniła bym się z nikim. Odpowiedzcie dlaczego nic nie robi nie wprowadza się do mnie nie poznaje z rodziną nie chodzimy na wspólne imprezy? Czy boi się kompromitacji że żona miała rację że ta kobieta to ja? ( powodem ich rozwodu było wieloletnie doświadczenie w nie dopasowaniu a ja poprostu nadałam tempo rozstaniu. ..przynajmniej takich ich znam jeszcze ze szkoły ) .czy powinnam dalej czekać? Minęły już trzy lata a on nadal przychodzi do mnie potajemnie chociaż z mojej strony wszyscy go znają. Nie oczekuję litości. Otwórzcie mi oczy bo nie wiem czy dobrze widzę wszystko czy mi zasłonił rzeczywistość. Pozdrawiam