szczerosc ktora doceniam ale...

Może to bzdura ale z natury jestem wrazliwa kobietka, szczegolnie na slowa osób bliskich. Nie do przesady nie rozklejam się ale zaczynam się zastanawiac, myslec, rozwalac wszystko na czescie dziesiate. Zaczne od tego że jestem szczupłą osobą jak na swoj wzrost. PIersi rozmiar 75b przy wzroscie 176, więc chyba w sam raz. Ale zawsze dla samej siebie, nie dla innych dla pokazu chciałam miec troszke większe piersi. No ale mam co mam:) z drugiej strony jednak nie moge przytyc mam bardzo dobra przemiane materii i moge jesc i jesc i nie moge przytyc, a mysle ze gdybym przytyla to i piersi troche by mi się powiekszył z czasem. Bardzo tego chciałam i chcę do tej pory. Ale wystarczy że pojde na dzialke, porobie cos pare godzin, praca fizyczna i trace wszystko co przybralam. I własnie mój chłopak z którym jestem juz ponad 4 lata powiedział ostatnio że znow zeszczuplałam, że piersi mi zmalały przez to.Powiedzial to naprawde delikatnie, zebym nie brala tego do siebie bo on nie zwraca na to uwagi. nie jest ze mną dla piersi. Ale mysle gdyby nie zwracal na to uwagi to by rzeczywiscie tego nie zauważył. A ja się oczywiscie załamałam, bo moim pragnieniem bylo przytyc bo naprawde zle sie czuje sama w sobie tak szczupła, wszyscy mi powtarzają że jestem za chuda za szczupła, nie spodziewalam sie tyklko takich slow od chłopaka, ale docenam to bo był szczery, a szczerosc jest dla mnie bardzo wazna. Kochamy się wszystko jest ok, ale to co powiedzial troche mnie \'zbiło\', moze nie powinnam tym sie martwic, ale jednak..