niby cieszę się z jego powodu, ale... smutno mi

widziałam dzisiaj ich zdjęcie (mojego byłego i jego dziewczyny) na maksa zakochani,trzymali się za ręce i patrzyli sobie głęboko w oczy. pierwsza moja reakcja to była, że fajnie, że w końcu jest szczęśliwy, uśmiechnęłam się i wróciłam do swoich obowiązków. Po godzinie ponownie otwoarzyłam tą stronę, popatrzałam na nich i pomyślałam, że ma racje - wygląd tej dziewczyny praktycznie niczym się nie różni od mojego i przecież to ja mogłabym być na jej miejscu i to właśnie jego trzymać za rękę.. wyglądali na takich szczęśliwych... Kurcze... nie że jestem na nich wściekła, życzę im szczęścia, ale cholernie zazdroszczę im tego szczęścia :( nie chodzi konkretnie o niego, tylko...? Dlaczego ja nadal nie potrafię się pozbierać po tym co między nami wydarzyło? Dlaczego nadal jestem sama? A on z uśmiechem na twarzy korzysta z życia :(( boże... ja chyba już nie znajdę kogoś takiego jak on ;( na wieki sama. wiem, że nie mogło się ułożyć między nami inaczej i że tak jest lepiej, ale ta pieprzona SAMOTNOŚĆ!!!!! Chcę faceta!!! ________________________ musiałam się komuś wygadać...

Spokojnie, kto szuka ten znajdzie

ale ile to jeszcze ma trwać?! :( mi naprawdę jest ciężko... :( od naszego rozstania minęło 7 miesięcy!

Dobrze, że nie 7 lat. Bywa gorzej, nic na siłę. Facet na siłę jest gorszy od braku faceta.

boje się, że niedługo z tych 7 miesięcy zrobi się 7 lat... :( nie chcę być z nim tylko z kimś innym, kto obdarzy mnie miłością, ciepłem, zrozumieniem... ehhh.. :(