czy czlowiek niekochany czesciej jest poniewierany?

np. w pracy?

TAK

annelka a dlaczego tak myslisz?

bo tak czuję, wybacz nie będę się rozpisywać. Niekochany= nieszczęśliwie zakochany.

ach ..Tobie o to chodzi... a ja mialam na mysli uczucia w obrebie pierwotnej rodziny - no wiesz, od mamy, ojca, rodzenstwa...

to u mnie też to jest :(

ale w tej chwili to nieodwzajemninie, niepewność co do tego co było jest dla mnie ważniejsze

to ja odpowiem, dlaczego tak - ponieważ tacy ludzie dość często mają niskie poczucie wartości, zachwianą samoocenę ... ale nie jest to zasadą oczywiście

hmmm ..wspolczuję:(

dlaczego nie jest to zasada? ja sadze - i tu sie wlasnie potwierdzily moje przypuszczenia-ze tak z reguly jest, ze ktos niekochany ma niskie poczucie wartosci

zapewne częściej tak właśnie jest, ale zdarza się równiez, że tacy ludzie są twardzi i bezwględni, w związku z czym nie pozwolą sobą poniewierać

zakochaj się w sobie żeby było szczęśliwiej - serio - to rewelacyjna terapia!!

może Ty masz rację, ale najwięszky problem, że tacy ludzie siebie sami nie lubią i "poniewierają".

nie kazdy ma mozliwosc bycia twardym i bezwzglednym - do tego sie dochodzi /np. w zyciu zawodowym/albo ma sie predyspozycje /sil;a fizyczna, postura/ Ok, czyli uwazasz klaudko, ze ci psychopaci biora sie stad, ze sa niekochani?

potwierdzam

czlowiek,chociazby, nie kochany przez innych,ale kochajacy sam siebie niegdy nie jest poniewierany przez nikogo

jestem tu na chwile-->zgadzam sie, ze tak jest ...masz rację niestety:(

waleczna wilczyca --->ok, zgoda ale to, ze ktos ma zapedy masochistyczne skads sie bierze czy nie z utraty nadziei?

bo jesli cale zycie otaczaja Cie obojetne glazy alb o hieny, ktore czekaja na Twoj blad, zeby Cie zaatakowac to w koncu tracisz nadzieje i przestajesz o siebie walczyc, prawda?

w tym coś niestety jest

potwierdzam

tak, sądzę, że są i tacy psychopaci, którym sie powaliło właśnie dlatego, że nie zaznali miłości w swoim życiu (a coś takiego łączy się bardzo często z innymi problemami, np. przemoc fizyczna, psychiczna, samotność, izolacja ...) jak wiadomo, jeśli człowiek jest dłuższy czas "emocjonalnie głodny", ma ekstremalnie negatywne relacje z najbliższymi na tym polu, często prowadzi to do despercji - mniejszej lub większej, ale jednak. Jeden będzie tylko "podstawiał innym nogę", inny zostanie psychopatą ... Wiele zależy od indywidualnych predyspozycji czowieka i kontekstu sytuacyjnego

wiesz,mi sie wydaje,ze czlowiek rodzi sie napelniony miloscia i ufnoscia do ludzi i swiata,potem np.rodzina moze zdewastowac to w wielkim stopniu.Ale,zawsze mozna na nowo stanac na nogi.

albo sam pozwoli siebie "kopać"

nalezy sie zbuntowac i przejac kontrole nad wlasnym zyciem

a powiedzice mi co myslicie na temat powtarzajacych sie scenariuszy rodzinnych - jest cos takiego w psychologii, ze w kazdym pokoleniu powtzraja sie pewne schematy czy mozna sie swiadomie z tego jakos wyrwac? i czy to jest trudne? /pomijam sytuacje, gdi ciag pokolen sie urywa, bo ktos nie ma dzieci/

ale czasem sił do tego taki człowiek nie ma

tego nie wiem, ale mam znajomą u której mimo jej dużego wysiłku sytuacje z jej rodziny się powtarzają. Kontroluje się, chcę więcej ciepła swym dzieciom pokazać ale jednak czasem coś ją hamuje.

jezeli zyje sie blisko ludzi,ktorzy robia z czlowieka ofiare,to trudno sie ocknac.Dlatego dobrze jest wyrwac sie z takiego otoczenia na jakis czas.

zgadza się!