23 lata i 4 rok studiow, czy mozna sie jeszcze opamietac?

czy nie jestem juz za stara aby zmienic cos w swoim zyciu? mam juz 23 lata jestem na 4 roku studiow i kompletnie nic mi sie niechce. jak zmotywowac sie do nauki? jak nabrac checi, motywacji do zrobienia czegos w zyciu? jedyne o czym ostatnio mysle to po prostu chec znikniecia z tego swiata, mam dosc siebie, dosc swojego lenistwa, dosyc swoich klopotow. chcialabym bardzo zmienic swoje nastawienie, ale jak to zrobic?:(

Też się nad tym zastanawiam od dłuższego czasu, więc chętnie poczytam rady.

nie pierdol się ze sobą jak matka z łobuzem i do roboty :-)

latwo mowic, ile razy sobie tez obiecalam- od jutra wszystko sie zmieni, bede sie usmiechac, stane sie smiala kobieta, bede wiedziala czego chce od zycia itd. i co...i nic:( wiec pytam sie JAK SIE ZMOTYWOWAC

moze inaczej, od czego powinnam zaczac? ja w swoim zyciu nie widze zadnego sensu, i tak sie zastanawiam po co taka osoba ma byc na swiecie???????

kfiotek a jak u ciebie wyglada sytuacja?

U mnie podstawowym - jak mi sie wydaje - problemem jest to, że nie mam pomysłu na swoje życie, przez co jest nim wielki bałagan i brak konsekwencji przy dokonywaniu rozmaitych wyborów. Pojęcia nie mam, do czego mnie to doprowadzi koniec końców. :O

dołączam się do pytania...ostatnio mam tak, że jak mam jakiś problem, zamiast go rozwiązać czekam, aż rozejdzie się po kościach i najchętniej bym spała, spała, spała...

*w nim

samo wmawianie sobie zmian nic nie da. Proponuję fizycznie zmienić miejsce zamieszkania lub (pracę, szkołę, środowisko) styl życia i zobaczysz różnicę. Gwarantuję.

Aha, to co opisujecie zakrawa na depresję. Mnie psycholog nie pomógł tylko przeprowadzka właśnie.

zmieniac uczelnie na 4 roku?? to chyba nie dla mnie:( moze w koncu powinnam wybrac sobie temat pracy magisterskiej

przeraża mnie perspektywa zakończenia studiów (4 rok obecnie), szukania pracy, pracowania jak się tą pracę znajdzie, mam takie wymarzone miejsce pracy ale boję się, że nie będą mnie chcieli ( na praktyki niechętnie przyjęli) ogólnie to wiele rzeczy wytwarza we mnie strach, to że nie mam faceta, do ludzi jestem uśmiechnięta, niby wszystko jest ok. ale jak wracam do domu mam wszystkiego dość i chce mi się ryczeć, zmieniłam fryzurę...i już przestałą mi się podobać, tęsknię za długimi włosami...

brniesz w bagnie. Spróbuj najpierw z nawykami, miejscem zamieszkania, jeśli to nie pomoże to dopiero spróbuj ze szkołą. Zawsze jest coś takiego jak reaktywacja. Ja zmieniłam wszystko na 4 roku studiów. Niczego nie żałuję.

To jeszcze nie tragedia,ja mam 24 lata i jestem na 3 roku :O Nie wiem czy kiedys sie opamiętam,studiuje juz 5 lat i konca nie widać.

diametralne zmiany naprawdę odwracają życie do góry dnem :)

Ja mam 21 lat i 2 razy podchodzilem do studiow, 2 razy rezygnowalem. Po co mam marnowac zycie na cos, co mnie nie interesuje ... na pewno bede studiował, ale jeszcze nie teraz... Ty masz gorzej, bo jestes juz blisko konca i ciezko tak to teraz rzucic... ale ryzyko czasem sie oplaca. Przemysl to.

edyne o czym ostatnio mysle to po prostu chec znikniecia z tego swiata, mam dosc siebie, dosc swojego lenistwa, dosyc swoich klopotow. poszukac milosci ? Zmienic tryb zycia?

zrobilam wlasnie maly kroczek aby cos zmienic. moze faktycznie na jutro wyznacze sobie jakis 1 cel i mam nadzieje ze uda mi sie go zrealizowac. kurcze, na prawde niewiem dlaczego czuje taka niechcec do wszystkiego:( uczyc mi sie niechce chociaz sesja sie zbliza, sprzatac mi sie niechce chociaz balagan w kuchni, po prostu nic mi sie niechce. i tez tak mam ze na uczelni niby wszystko ok a jak wracam do domu to jakies stany depresyjne mnie dopadaja

ach i jeszcze ta przekleta milosc:( tkwie w beznadziejnym zwiazku ale nie potrafie z niego zrezygnowac:( czasami bardzo zle mi jest, ale czasami sa tez dobre chwile

moze jak sie zakochasz na zaboj to ci sie przywroci wiara do tworzenia ? Wiec zmiana partnera jest wskazana . Wiecej energi maja osoby zakochane

a do tego wszystkiego to jestem osoba niesmiala i bojaca sie troche zycia:(

daj sobie kopa w tyłek i rzuć na głęboką wodę. Od takiego próbowania to zwariować można. Moim zdaniem pomóc tu może tylko rewolucja.

pomaranczowa wiem ze masz racje. ale takich totalnych rewolucji czasami trudno dokonac. na razie nie moge zmienic miejsca zamieszkania, szkoly niechce rzucac na 4 roku. po prostu musze sobie cos w mozgu poprzestawiac, dostac jakiegos kopa, powera!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

psychicznie, bez pomocy naprawdę dobrej osoby trzeciej, - nie dasz rady. Fizycznie jesteś w stanie pomóc sobie sama. Jakie kroki drastycznie podjąć - sama wiesz najlepiej. Odwagi życzę.

w sumie mam podobny problem zrobić coś... tylko co? i jak? i jak się zabrać? nie mam motywacji... ani chęci :O pewnie przez moje beznadziejne życie... "czy mozna sie jeszcze opamietac?" pewnie jakoś można ale z tym to nei do mnie :O

inkee - jakbym o sobie pisała. do tego dochodzi jeszcze milion innych rzeczy. tylko się pochlastać czerstwą bułką

iego. przeciez to czym sie martwisz i czego sie boisz nie ma tak naprawde zadnego znaczenia. zobacz jak szybko plynie czas, zycie ejst lrotkie. czy warto sie czymkolwiek martwic??? a z chlopakiem zerwij skoro nie jestes z nim szczesliwa, proste.

Zobaczysz jak się dopiero "fajnie" zrobi jak skończysz studia...

4 rok studiów to chyba najbardziej kryzysowy.ja mam podobnie jak Wy-,4 rok prawa i depresja braku celu w życiu:/