Co dziecko wniosło do Waszego małżeństwa?

Powiedzcie mi dziewczyny , jak zmieniło się wasze małżeństwo po urodzeniu dziecka? Czy przewartościowało się wszystko? Termin porodu mam za 3 miesiące, kocham swojego męża bardzo, wydawało mi się wcześniej ,że to są juz granice mojego zaangażowania że mocniej juz nie można, ale terazw ciąży widzę ,że z dnia na dzień mój TŻ jest mi coraz bardziej bliższy.

Do naszego wniosło kryzys:) Jak do większosci zapewne. Ale udało sie go przezwyciężyć:)

kłótnie o pieniadze i obowiazki

dzidzia wniosła jeszcze więcej powodów do radości:)

U mnie byla radosc z posiadania dzidziusia a u meza brak zrozumienia i ozieblosc.

Wniosło to że nauczyliśmy sie odpowiedzialności, a pozatym mamy wspólny cel-wychowanie dziecka, więc zgodnie wypełniamy obowiązek małżeński ;) i mniej sie kłócimy-bo dziecko nauczyło nas cierpliwości

bo poprostu nie mamy już sił na kłótnie. Zresztą już na nic nie mamy sił ;)

awantury codzien,nic wiecej:(

Brak seksu i kłótnie

Oddalilismy sie od siebie...

zazdrość męża o to że żona poświęca więcej czasu dziecku niż jemu

u nas chociaz sex powiedzmy ze ok

Dodam ze bardzo sie kochamy, ciaza byla wpadką, az wstyd sie przyznac ale w chwilach kiedy padam ze zmeczenia i wyje w poduszke mam żal o to do męża ze mi to zrobil... :(

ładne jaja a ja myslałam że jak ur sie dzidzius to bedzie lepiej a tu wiekszosc sie oddaliła od siebie smuuutne:(

bu, myślałam że się podbuduję a tymczasem czytając tylko utwierdzam się we wrażeniu że nie mam najmniejszej chęci na dziecko :S

mojemu mezoi sie wydaje ze jak jestem na wychowawczym to jestem na URLOPIE :O

brak seksu nerwy - szczególnie w pierwszych 2 tygodniach po porodzie........ale to nic bo przede wszystkim : wielką radość

wiem ze az przykro sluchac ale co mam kłamać? Moze jezeli ciąża byla planowana to jest inaczej, tym bardziej ze ja nigdy nie chcialam miec dzieci i to bylo dla mnie szokiem. Po tym jak sie o tym dowiedzialam bylo juz tylko gorzej. Widocznie nie kazdy jest stworzony do tego zeby byc rodzicem...

-sprzeczki na temat postepowania wobec dziecka, co przeklada sie na inne sfery zycia -zastanawiam sie, czy bysmy sie tez tak do siebie odnosili, jakby zobojetnieli w stosunku do siebie, gdyby nie bylo synulka -trzecia niezaprzeczalna sprawa to: NIESAMOWITA, NIEOPISANA RADOSC Z NASZEGO MADREGO CHLOPCA!

mnóstwo radośći z bobaska, na początku było trochę kłótni, bo byłam bardzo zmęczona a mąż ciągle w pracy, teraz dziecko ma już 4 mies., ładnie śpi, więc jest OK, trzeba sobie wszystko poukładać

u nas byłob lepiej gdyb nie bylo problemow finansowych

nie kłócimy się już tak jak przed ciążą, bo nie chcemy, aby dziecko wychowywało się w stresującej atmosferze, dzieci wyczuwają wszystko,nie przeklinamy

mamy od niedawna kasę, więc 1 najważniejszy problem z głowy

sie rozpadlo po urodzeniu dziecka...

Ja tez boje sie zeby nasze malzenstwo sie nie rozpadlo :(

a ja dzieki dzidzi wiem ze zawsze na meza moge liczyc balam sie bedac w ciazy ze w wiekszosci ja sie bede dzieckiem zajowac bo maz pracuje i tez chce odpoczac po pracy. Ale okazoalo sie ze podzial obowiazkow jest rowny a nawet w nocy jak wraca z pracy to on karmi Ole i ja nie musze wstawac robi tez mleko zebym rano mogla dluzej pospac i mam juz naszykowane w lodówce wystarczy podgrzac i dopiero pozniej sie sam kładzie:) A gdy mam gorszy dzien chora jestem lub zmeczona to nawet wczesniej wstane zeby sie Olka zająć. Wiadomo czasem jakies sprzeczki sa ale ja spojrzymy na Olkę to zaraz jest zgoda:) Zreszta ja nie znam małżeństwa które sie wogole nie kłuci

Moj mąż tez zajmuje sie dzieckiem, pomaga mi bardzo. Jednak po urodzeniu dziecka mam wrazenie ze juz nie jestesmy ta sama para, jestesmy juz wylacznie rodzicami.

Kryzys pomieszany z wielką radością ;) Teraz już się w miarę ułożyło...tylko ten sex...nadal cieżko :( Z mojej strony of cors :o

u nas oczywiście też w iele radości, ale również więcej kłotni,brak bliskości fizycznej,wiecej czasu ja poświęcam dziecku (jestem na wychowawczym)a poza tym mój mąż dziwi się że krzycze na niego bonie robi tego co dla mnie wydaje się oczywiste a on twiedzi że nic nie mówiłam...nie potrafie zrozumieć psychiki facetów....

Mieliśmy naprawdę ciężko, bo przez pierwsze 8 miesięcy córka chorowała, był płacz cierpienie, szpital, rozpacz i beznadzieja, do tego problemy finansowe i przeprowadzka do teściów. Wtedy przekonałam się ile warte jest moje małżeństwo. BARDZO WIELE. Mimo zmęczenia strachu i całej reszty stać nas było na serdeczność wobec siebie. Były spięcia wiadomo, ale później zawsze padało przepraszam a atmosfera sie szybko oczyszczała. Zobaczyłam jak bardzo mnie kocha i jak bardzo mu zależy na naszej rodzinie, sama pokochałam go jeszcze bardziej. Teraz, gdy wszystko jest już ok jesteśmy fajną, wesołą rodzinką, która wszystko robi razem. Minusy to - za mało czasu dla siebie i mieszkanie u teściów.