życiowy dylemat

Otóż: jestem studentką 1 roku filologii polskiej, ale im dłużej studiuję tym bardziej up[ewniam się w przekonaniu, że to nie to. Moim marzeniem prócz polonistyki było projektowanie wnętrz, albo chociazby wizaż. No i mam dylemat: męczyc się 5 lat na czymś co mnie nie pociąga, czy olać filologię polską i pójść na studium na dekorację wnętrz? Mama mi mówi, że po filologi będe mieć mgra,ale kurczę... 5 lat to dużo, a 5 lat robienia czegoś, co nie kręci to chyba jeszcze więcej. Nie pytam o to co mam zrobić ja, tylko co byscie zrobili na moim miejscu? Robiły to co lubicie wbrew wszystkim czy się męczyły, tylko po to by mieć bezużytecznego mgra i zadowoloną mamę?

zostalabym na studiach i rownoczesnie zrobilam bym studium na dekoracje wnetrz.

dziś mgr'ów jak psów- nie to się już liczy, tylko umiejętnosci i doswiadczanie.... a jak będziesz robić to co jest twoją pasją, to na pewno szybko zdobędziesz jedno i drugie!

hmm.. też tak mysle, ze mgrów jak grzybów po deszczu narosło, tym bardziej, powiedzmy sobie szczerze- polonistka to nie jest zawód z przyszłością (chyba?)

zależy jak kto do tego podejdzie, uważam że jeśli to coś jest twoją pasją- to na wszystkim da się zarobić....

poszłam an polonistykę, bo bardzo lubiłam czytać i pisać, ale jak teraz czytamy rzecz, które nam się do niczego nei przydadzą i nie mamy czasu na czytanie czegokolwiek innego, to ja wysiadam

a co do tego wykształcenie- mama ma takie podejście jak kiedyś, kiedy było brak wykształconych ludzi i np. za darmo dawano im mieszkania, dobra praca była praktycznie pewna (tak miał np. mój ojciec)... dziś każdy może zrobić to mgr- tyle, że nie idą za tym odpowiednie umiejętności, bo w większosci programy studiów są absurdalne, dlatego pracodawcy nie mają korzyści z przyjmowania absolwentów i kółko się zamyka- dziś mgr niczego, oprócz własnej satysfakcji, nie gwarantuje, taka prawda.

skończyłam filologie polska na UJ - było cholernie ciężko, jestem pełna wiedzy, wzrusza mnie poezja, a rozbiór zdania przyprawia mnie o dreszcze... i wiesz co? g***o z tego mam humanistów już nikt nie potrzebuje a przyznać się, że jest się nauczycielem to tak, jakby się przyznać do trądu moja rada - idź na coś co Ci da w życiu kasę :-)

Cholerka wiele soób mi radzi tak jak Wy, tylko rodzina jakoś tak.. eh cięzko podjąc mi decyzje

kochana, miałam tak samo, dostałam sie na polonistyke , bo mam lekkie pióro, wygrywałam olimpiady, pisałam powiastki i wiersze, ale to była taka ciepła posadka-ucieczka-nie mogłam tam wytrzymać, ci ludzie, ten nierealizm, ja chciałam zawsze zarabiać duze pieniądze, i co? I rok-chodziłam sobie rekreacyjnie, na to co mnie interesowało, na imprezy itp., o dziwo zdalam sesję! ale dłuzej juz nie moglam udawać głownie przed starymi, i rzuciłam to! była to b.dobra decyzja, zgodna ze mną- co prawda nie ułożyło mi sie poźniej dobrze+ że rodzice wyrzucili mnie z domu-tak było-ale była to b.dojrzała, zgodna ze mna decyzja.tobie tez tak radzę

słuchaj, pierwszy rok- miałaś prawo się pomylić, lepiej że stało się to teraz niż np. po 4 latach z resztą przeciez nie tylko polonistyka kończy się magistrem, możesz robić inny kierunek i tez mieć ten tytuł- wystrój wnętrz, mozna np. studiować na architekturze, a wizaż mocno łączy się z z modną ostatnio kosmetologią- tym sposobem będzie i wilk syty i owca cała...

nie przeczytała, co ci doradzili, ale RZUĆ to czego nie lubisz!! miałam ten sam dylemat, zostałam na socjo, która mi teraz już na 3 roku wychodzi bokiem.. dokłądnie te same kierunki mnie pociągały, które napisaś.. ale po socjo będę mieć tytuł, bla bla bla i szkoda było przerwać :o ja teraz nie wiem co robić.. od nowa studia zaczynać..? za co? zaoczne? i tak musiałabym pracować w czymś czego nie lubię, bo te "artystyczne" kierunku wymagają odpowiedniego wykształcenia jeszcze masz niedużo do stracenia

ps jeden stracony rok, jest nyiczm w porównaniu do straconego życia...

dokładnie. mi też mama powiedziała, że wystawi mnie z domu jeśli rzucę studia :P wiem, że nie wystawi, ale sponsorować na pewno nie będzie (maturę zdawałam pod kątem przedmiotów hum. bo wiedziałam, że bez dobrego kursu z rysunku i tak polegnę, a kosmetologia jednak nijak się ma do wizażu itp - wizaż jest jednym z "działów" kosmetologii może, obok chemii org i nieorg itp koszmarów) - więc na państwoeo nie mam szans :o Dziewczyno, Ty jeszcze szanse masz - nie trać jej.. ja wiem, że naprawdę nie warto :(

nie wiem, moja kolażanka studiuje kosmetologie, ma chemie i biologie, ale na srednim poziomie- tzn o wiele nizszmym niż moje kolezanki np z politechniki studiujące biotechnologie.... wizazu mają sporo, jeżdżą na targi, konkursy, mogą wybrać przedmioty fakultatywne związane z róznymi działami kosmetologii, moja koleżanka akutat ma swira na punkcie wizaży, dlatego o tym wspomniałam, warto na pewno poczytac programy studiów w róznych szkołach, bo jedna kosmetologia na pewno nie równa się drugiej.....

sorry kobiety musialam zniknąc, jest tu jeszcze któraś z Was? Piszecie o kosmetologii np, o ASP, ale na kosmetologii jest chemia,z biologi pisałam maturę,ale z chemii leżę kompletnie. ASP? Trzeba chyba wczesniej jakieś kursy pokończyć, bo tak to widzę ciemność. Czy gdybym poszła na to studium,a potem ew na ASP to mialabym większe szanse?