Babcia

Witam Nie wiemc zy to dobre miejsce, ale... Mam babcie, nie wiem czy mozna nazwac ja toksyczna osoba. Uwaza ona mnie za ograniczona umyslowo chyba.No napweno mozna powiedzeic ze traktuje jakbym miala 12 lat? (mam 25). Wszytskie moje sukcesy przemilczy lub, co zdarza sie czesiej, przekuje w cos niewaznego. Nie szanuje moich decyzji, jak mowie jej swoje zdanie na jakis temat, patrzy na mnie z politowaniem i mina\"co to dziecko opowiada\". Szukam pracy, wiec mi doradza fabryke (skonczylam studia). Niedawno wrocilam zza granicy, sama poradzialm sobie przez rok, ale dla niej i tak jestem glupia. Mysalam ze cos sie zmieni jak w koncu poakze jej ze jestem samodzielna ale nie. Szantaze zdowotne z jej strony to norma. Obgaduje przy mnie moja mame siostre. Moj narzeczony tez zostal zmieszany z blotem \"on juz sobie lepszej dziewczyny nie znajdzie, bo ani przystojny ani wyksztalcony\". za kazdym razem jak mam ja isc odwiedzic czy zadzwonic tzresa mi sie recei zalamuje glos. Dlatego tego nie robie i dlatego mam wyrzuty sumienia (bo wydaje mi sie, ze skoro babcia nam tzn mi siostrze i mamie zawsze poamgala, glwonie finansowo, ja musze jej wysluchiwac). Poradzcie co wazniejsze, ja i moje zdrowie psychiczne czy stosunki z babcia. Njachetniej bym sie od niej calkowicie odciela i dzwonila z zyczeniami tylko na swieta. Rozmowa z nia nie wchodzi w rachube, bo ona nie slucha, nie slysze, wie swoje, a reszta to idoci(poza jedna z jej corek, ktora jest taka meczenniczka jak ona). Wkolko sie kims martwi, szczegolnie mna i moja siostra, bo jak my sobie poardzimy.... Mam juz dosc jej wjezdzania na sumienie, udupiania, gnojenia... Co robic, czy mam sie odciac calkowiecie, czy cierpiec, dla jej dobra? Cow zniejsze to ze ja czuje sie dobrze psychicznie, czy to, ze nie bedzie o mnie calkiem zle myslala? Moge byc taka egoistka...? Pomozcie czekam na rady