Popelnilam cholerny blad

Chyba jestem pierwsza naiwna.. Jestem wdowa,mam 27 lat,mieszkam za granica. Po smierci mojego meza poznalam pewnego mezczyzne,tez Polaka,zakochalismy sie w sobie,wprowadzil sie do mnie,bylo swietnie-jak to na poczatku.Pozniej dostal propozycje pracy 300km dalej,balam sie wyprowadzki,zdania na niego,ale w koncu zgodzilam sie. No wlasnie i wtedy sie zaczelo:wieczne awantury,z mojej lub jego inicjatywy,niewazne. Wynajelismy domek,ja mam duzego psa,wiec ok,ale teraz czuje,ze to byl blad-ja nie wiem czy on sie czuje tak pewnie teraz,ale wciaz sie klocimy. Przedwczoraj mielismy gosci,moj sie upil,chcial spac,a ja chcialam posiedziec z nimi jeszcze,zaczelo sie wyzywanie od dziwek i tym podobne. Ok,olalam po prostu,zostalam. Wczoraj pojechal do tych wlasnie naszych gosci,wrocil po kilku godzinach,nie rozmawialismy w ogole. Dzis rano probowal sie pogodzic:niunia,zrobie sniadanko i bedzie gut. NIe.Nie bedzie. Wyjezdzam,wszystko ustawilam juz,nie chce z nim byc,ja go przestalam kochac-czy to jest mozliwe? Cholera,nie powinnam byla z nim wyjezdzac,nigdy. Tylko..skad bede wiedziala w przyszlosci,ze nagle po dwoch latach cos sie nie zmieni?

po co pozwolilas sie wprowadzic do siebie obcemu facetowi?

rzuc w diabły

masz nauczke na przyszlosc. nigdy obcych chlopow do domu!!!

No wlasnie do mojego domu-mialam jakas kontrole,czulam sie bezpiecznie. I bylo ok,zmienilo sie po naszej wyprowadzce-to tez byl moj dom,ja placilam polowe wszystkiego. Eh,nigdy zadnego faceta za blisko.