Pomóżcie mi podjąć decyzję...

Dobiegam trzydziestki. Chcę mieć dziecko, ale nie chcę mieć męża, ani żyć w żadnym związku. Zamierzam przespać się z dobrym kolegą, który wie o moich zamiarach zajścia w ciążę. Gdyby dziecko kiedyś chciało poznać ojca, nie będzie problemu. Alimentów nie chcę. Co Wy na to? Przyznam, że nie do końca czuję się z tym dobrze - nie wiem, czy mam prawo odbierać dziecku szansę życia w pełnej rodzinie... Ale z drugiej strony nie wyobrażam sobie rezygnacji z posiadania potomstwa. Oceńcie mnie, proszę, bluzgi dozwolone ;) Ale bardziej zależy mi na rzeczowych argumentach za lub przeciw.

a nie lepiej by było np. stworzyć przynajmniej częściowo rodzinę dla jakiegoś dziecka z domu dziecka? Zamiast rodzić kolejne, które pełnej nie będzie miało?

To też biorę pod uwagę i chętnie to zrobię, ale nie przeczę, że nieco egoistycznie chciałabym przeżyć ten piękny okres w życiu kobiety, jakim jest ciąża...

Dla mnie głupi, egoistyczny pomysł, dziecko powinno sie wychowywac w pełnej rodzinie, pomysł z adopcją jest juz lepszy

Zresztą czy ktoś da samotnej kobiecie dziecko pod opiekę?

nie wiem czy dla tego "pięknego okresu" bym się zdecydowała urodzić dziecko, które miałoby się wychowywać w niepełnej rodzinie... A dlaczego nie chcesz być z nikim?

sobie na pytanie dlaczego chcesz mieć dziecko? Czy dla zaspokojenia potrzeby posiadania dziecka czy po to aby stworzyć dziecku rodzinę? Odpowiedź pozwoli ci podjąć decyzję

a o ojcu pomyslałas?????? jak mu sie odwidzi i bedzie chciał tez z dzieckiem przebywac to co wtedy???

jeżeli potrafisz zapewnic mu godne warunki, to myślę że masz szansę. Musiałabyś popytać.

Zgadzam się, trochę to egoistyczne jest :( Chętnie zaadoptuję nawet i kilkoro dzieci, ale własne też bym chciała mieć.

sorry ale dla mnie jestes niezle popaprana emocjonalnie i masz jakis uraz do mezczyzn, ja bym nie chciala miec takiej matki. zreszta chyba nie nadajesz sie nawet na matke, strasznie niedojrzala jestes i .... bardzo glupia, nie wiem skad takie egoistki sie biorą :o

i do tego kurwiszon... przespac sie z kolegą :o to juz lepiej zeby cie zaplodnili in vitro.... szok

a tez tak chce .. popieram Cie i rozumiem;)

zgadzam sie ze z Twoimi emocjami jest cos nie tak, juz widze jak w przyszłosci odgradzasz swoje dziecko od całego świata i nie dajesz mu normalnie zyć bo masz jakies egoistyczne podejscie

egoistyczne-może. Mnie to jakoś nie razi,na twoim miejscu pewnie zrobiłabym sobie dziecko:)

Dziękuję za odpowiedzi, zaraz skomentuję każdą, tylko nie nadążam ;) Oczywiście chcę zaspokoić potrzebę posiadania dziecka, dziecko to najpiękniejsze, co może się kobiecie "zdarzyć", że tak to niefortunnie ujmę. Ale gdybym miała mu wyrządzić jakieś krzywydy psychiczne poprzez brak ojca, to oczywiście tego nie zrobię. Jeśli ojciec będzie chciał przebywać z dzieckiem, nie zamierzam mu tego utrudniać - byle nie na zasadzie mieszkania ze mną pod jednym dachem. Dlaczego nie chcę mieć nikogo? To chyba by wymagało dłuższego rozpisania się - na pewno złe doświadczenia, trochę obawy, trochę wygodnictwa...

Dziękuję za pierwsze bluzgi :D ;) Popaprana emocjonalnie nie jestem, może i mam uraz do mężczyzn, ale nic poza tym. Kurwiszon - przy moim mizernym życiu erotycznym to określenie nawet mi pochlebia :D ;)

a nie boisz się że Twoje złe doświadczenia/obawy/negatywne emocje jeśli chodzi o związki nie odbiją się na dziecku? Że podświadomie wychowasz je tak, że ono też będzie myślało podobnie? I że w ten sposób wyrządzisz mu krzywdę?

najpierw zacznij chodzic do jakiegos terapeuty, zeby uzdrowic swoja psychike. byc moze masz jakies zle dosw. z facetami i dlatego stalas sie taka egoistką. najpierw sie wylecz, dojrzej, a potem mysl o dziecku.

Co do warunków - myślę, że jestem w stanie je zapewnić, jeśli chodzi o adopcję.

niestety ale wlasnie ejstes popaprana i to porzadnie

Nie boję się, na pewno nie będę dziecku psuła psychiki moim nagatywnym podejściem, to są moje przeżycia, dziecko, jak dorośnie, pójdzie swoją drogą :)

oczywiscie zrob to, nie sluchaj tych co zyja stara epoką\"niepelna rodzina\" phi jesli nawet bedziesz w zwaizku to kto wie czy jak dziecko bedzie miec 15 lat on bedzie chciał odejsc albo co gorsza umrze, bo tak bywa lepiej nie poznac rodzica niz go stracic w młodym wieku alb oTy bedziesz nieszczesliwa w tym zwiazku.

wiesz, ja się trochę dziwię, bo przewaznie instynkt macierzyński, chęć stworzenia rodziny, wiąże się również z chęcią stworzenia związku z facetem. Twoje podejście jest dla mnie niezrozumiałe i obawiam się, czy nie jest to z Twojej strony... chwilowy kaprys. Za który będzie płaciło Twoje dziecko.

Niech będzie, że jestem popaprana :D Ale prosiłam o ocenę zamierzonego działania, a nie mojej skromnej osoby :)

"to są moje przeżycia, dziecko, jak dorośnie, pójdzie swoją drogą " Owszem, ale to Ty je będziesz wychowywać, i nawet nieświadomie będziesz mu przekazać pewne rzeczy, które wpłyną na jego psychikę.

To nie chwilowy kaprys, dlatego chcę wziąć pod uwagę wszystkie za i przeciw, dlatego też pytam Was o zdanie :) Chwilowo myślę podobnie, jak arafacia.

przekazywać*

Nie wiem, jak je wychowam, tego nie da się przewidzieć. Na pewno zrobię wszystko, żeby było mądrzejsze ode mnie i szczęśliwe :)

Wiesz co, nie jestes przeciez jeszcze taka stara wiec cie nie rozumiem. Czemu odbierasz sobie szanse spotkania faceta z ktorym zalozysz pelna rodzine i ktoremu zechcesz urodzic dziecko? Ja bym na twoim miejscu poczekala do 35 roku życia i wtedy jak nikogo nie znajdziesz to mozesz se robic dzieciaka :P