Mam 18 lat i brak chęci do życia...

Być może twój san jest wynikiem sytuacji w domu... Dziewczyno, idź do psychologa, albo jeszcze lepiej do psychiatry... to normalny lekarz, który ci pomoże.

A psycholog/psychiatra przyjmuje w szpitalu, czy jak? Na prywatną wizytę mnie nie stać... Nawet nie mam stałej pracy...

poza tym myslisz, ze na facecie swiat sie konczy??jestes jeszcze mloda i calutkie zycie przed Toba!!no fakt w Twoim wieku tez przezywalam zawody milosne, ale z kazdego problemu jest wyjscie:)

Nie myślę że świat się na nim kończy, choć przyznam si.e że zdarzały mi się nieprzespane noce kiedy to odwadniałam się w poduszce...

chwyc za telefon i zadzown do najblizszej przychodzi, tam ci na pewno podpowiedza i nakieruja na specjaliste.Ewentualnie poszukaj w internecie lekarzy z Twego miasta.

spokojnie:)kazdy w swoim zyciu musi sie odwodnic;)a zazwyczaj jak juz jeden problem spadnie na glowe to nastepuje reakcja lancuszkowa i wszystko sie sypie, ale po tych wszystkich czarnych dniach wychodzi slonce, tylko czasami aby wyszlo tzreba dac sobie pomoc i zglosic sie do kogos kto raz ze wesprze dobrym slowem a dwa w razie potzreby przepisze leki, ktorych na pewno nei bedziesz przyjmowac cale zycie:), wiem co mowie mialam kolezanke niewiele starsza od Ciebie w stanie depresji, tearz to juz nie ta sama kobieta- na szczescie:)

Większość dziewczyn w tym wieku choć raz płakało w poduszkę:) Psycholodzy przyjmują w każdym szpitalu bezpłatnie. Trzymaj się!

Też kiedyś byłam inna... cholera, byłam zupełnie inna... Czym się różni psycholog od psychiatry? O kogo mam pytać...?

na poczatku zapytaj o psychologa, ale w zasadzie mozesz sie wybrac do jednego albo do drugiego, wazne abys jak najszybciej dostala sie do lekarza, a na pewno zaden cie nie zlekcewazy, zreszta to lekarz jak kazdy inny i jego zadaniem jest pomoc Ci wiec smialo:)

Psycholog może nie wziąć odpowiedzialności i nie przepisać tabletek... Ale najpierw idź do psychologa, on ewentualnie da ci namiary i skierowanie do psychiatry.... Jeżeli twoja choroba nie jest jeszcze bardzo zaawansowana i psycholog uzna, że nie ma obaw co do próby samobójczej, to przepisze ci tabletki... Ale koniecznie powiedz psychologowi, że się cięłaś, to bardzo ważne!

Jestem negatywnie nastawiona do wielu kwestii... W tym do pomocy lekarskiej. Kiedyś leżałam w szpitalu prawie dwa miesiące... diagnoza: nic nie wykryto. Polska służba zdrowia... Jeszcze raz bardzo dziękuję za wszystkie odpowiedzi. Nie powiem że na mojej twarzy pojawił się uśmiech od razu jest mi lepiej... Ale to miło że ktoś się zainteresował... dziękuję :)

Do "ja mam bo jestem ładna" - po pierwsze to nie forum o tobie i twojej urodzie, po drugie jesteś bardzo brzydka, więc popisuj się gdzieś indziej...

Ale psycholog na pewno ci pomoże:) To tylko kwestia tabletek, które lekarz musi dobrać dla ciebie i wizyty od czasu do czasu.

Co do tego cięcia... to było raczej na zasadzie 'ciekawe jak bardzo boli...' Ból fizyczny pomaga zapomnieć o psychicznym...

nie martw sie bedzie db, tylko sprobuj zaufac ludziom tj lekarzom, bo nie wszyscy sa tacy jak ich opisujesz, wiec nie wolno wrzucic wszystkich do jednego worka, nic nie tracisz udajac sie do lekarza a moze wiele zyskac:)

Już bardziej nienormalna nie będę więc w sumie racja, nic nie tracę.

To cięcie właśnie na tym polega... Ból fizyczny pomaga zapomnieć o psychicznym... Zresztą, gdy się już zdecydujesz na wizytę, to powinnaś powiedzioeć wszystko, co cię gnębi, boli itd... I to o cięciu też bo lekarz pomoże ci tylko wtedy, gdy zechcesz mu wszystko opowiedzieć...

Do szpitala, do psychologa można się bez problemów, bez skierowania od wewnętrznego lekarza dostać?

Ale ja i tak nie wiem co niby miałabym mówić. Moje życie jest takie bezbarwne... nic nowego się nie dzieje... taka zwykła rutyna dnia codziennego.

Do psychologa nie potrzebujesz absolutnie skierowania. Lekarz zada ci na pewno pytania pomocnicze: o to, jak się czujesz, o sytuację w domu - na przykład.. Nie denerwuj się wizytą - tten lekarz tam jest po to, by ci pomóc i on będzie wiedział co robić.

Dziękuję :)

Ja tez maiłam taki okres w zyciu..poszlam z mama do psychologa..ja do tego mialam takie leki..ze co bedzie jak ktos bliski umrze .. ehh poszlam do lekarza..przepisala mi super leki..(nie uzalezniajace) po 2 tygodnich bylam inna NAPRAWDE zadzialaly..wzielam dwa pudelka.. i do dzis jest super:) takze nie ma sie co wstydzic;)

mam 18 lat i pragne podbic swiat, i miec dzidzisia!! :D nie daj sie zycie czaem daje w dupe ale wygrywaja ci ktorzy potrafia sie podniesc , 3 mam za ciebie kciuki