niewiem co robic, pomóżcie ...

oj taka - wiesz co? wolałabym dostac w pysk - chwyciłabym co pod ręką a potem wywaliła z domu - tego jestem pewna, a on męczy mnie ... ale psychicznie :( coraz częściej - niewiem, ale chyba nie wyolbrzymiam

Być może twój partner nie ma świadomości o tym co obecnie przechodzisz, cóz nie kazdy rodzi sie jasnowidzem, czasem odsłoniecie chociaz skrawka własnych obaw pozwala nawiazac głębsze relacje, bliskość z drugim człowiekiem.

ja tez tak sobie pozwalalam...ale teraz to widze inaczej...daj siebie wszystko i przeciw sobie bo wiem ze go kochasz...ale pokaz mu choc jeden raz ze Ty te pierwsze skrzypce grasz..i niech on wreszcie o Ciebie zacznie walczyc...trzymaj sie..i nie daj sie..powiedz wreszcie sobie dos...a przepraszam a kim Ty jestes nie kobieta dla niego...

>on nawet niema pojęcia co przechodzę i jak się poświęcam< nooo moja droga z poświęcaniem to sprawa śliska...

...* - chodzi o to, że przeszłam wiele zabiegów, jedną operację, a teraz w wieku 28 lat mam menopauze! (było we wcześniejszych postach) - tak, dziecko to piękna sprawa, ale niewiem czy jest sens walki za wszelką cenę skoro niewiadomo czy za kilka miesięcy po terapii będę jeszcze chciała miec z nim dziecko (jeśli będę mogła) - a potem? niewiem czy później będzie szansa

ale wjechałam na cieżki temat, a nie o to mi chodziło

http://f.kafeteria.pl/temat.php?id_p=3793843&start=0 Poczytaj sobie tu. Moze to nie calkiem to samo i nie musisz od razu rozwodzic sie z meżem, ale zobacz na przykladzie innej osoby, co sie dzieje, jak człowiek pozwala po sobie deptać.

Musisz po prostu trochę stwardnieć.

piczka koziczka - u mnie to wszystko w czterech ścianach się dzieje ... to taki typ a'a Pani Dulska

sytuacja jest inna, ale rady i spostrzeżenia może ci pomogą, bo inaczej sie patrzy na problem mkogo innego, a inaczej na swój

dziewczyno określ swoje granice i nie pytaj nikogo co robić. Wiesz co czujesz i jak się czujesz z takim traktowaniem. Ani milczenie ani jak ktoś tu określił kara nie załatwi problemu. Przygotuj się do/na poważną rozmowę i bądź konsekwentna w postanowieniach.

no tak - masz racje

dziękuje za rady i spostrzerzenia macie racje - niemożna wiecznie dawac, z życia trzeba też brac i dzielic się nim, ale obustronnie - bycie w związku to dialog, a nie monolog :( eh, no nic, chyba spróbuje zasnąc

wszystkim życzę wiele szczęścia i dobrej nocy

śpij smacznie, buziaki

>czy jest sens walki za wszelką cenę ...< za wszelką cenę to dbaj o siebie i zastanów się czego ty chcesz i o tym mężowi powiedz. Zobaczysz wtedy czy liczy się dla niego to co ty powiesz...czy też nie a wtedy będziesz miała sprawę jasną...no i wtedy zdecydujesz czy chcesz być z nim. Naprawdę szkoda życia na wzajemne utarczki.

...* -> rozmowa w obecnej sytuacji niewiele da, bo facet nie uwaza, zeby wydarzyło sie coś nadzwyczajnego - ot nawrzeszczał na nia i ponizył ją, tak jak to czasem robi, normalka Najpierw ona mu musi pokazac obrazowo, ze tym razem przegiął pałę i po to własnie proponuję nieodzywanie się. Jak on zauwazy, ze sie zawzięła i nie popuści, to wtedy mozna gadać. jak ona teraz pójdzie do niego i zacznie rozmowę, to on ją wyśmieje, znowu poniży i powie, ze nie wie, o czym gada. Dobranoc

To twoje spekulacje, byc moze podparte wczesniejszym doswiadczeniom, moze tym razem bedzie zgoła inaczej. Dobrej nocy.

kaziczko milczenie moim zdaniem może być odczytane jako foch a moim zdaniem hm...doroślejszym jednak jest jasny komunikat.

Komunikat równiez przewiduję

skoro komunikat nie skutkuje...to dla mnie znaczy, że moje potrzeby, życzenia są ignorowane wyśmiewane..i nie zależy temu komuś na związku ze mną.