Warto szukać i czekać na prawdziwą miłość!

Kobiety, z reguły czytam tylko wypowiedzi na forum. Jednak teraz muszę to Wam napisać, żeby Wam dodać trochę może siły, żebyście nie szły na łatwiznę, a czasami po prostu kończyły to, co Wam szczęścia nie przynosi. Od liceum chodziłam z chłopakiem - 4 lata kłótni, braku szacunku - na początku było ok, ale potem były złe dni. Straszne kłótnie. Zerwałam zaręczyny 3 m-ce przed ślubem. Potem byli jacyś faceci, ale zawsze miałam wrażenie - to chyba nie jest to. Nie kocham najmocniej, naprawdę. Potem był ktoś wspaniały, ale też serce mi mówiło - to wspaniały przyjaciel, ale to nie Twoja miłość życia. Zakończyliśmy to wspólnie, on też nie czuł do mnie prawdziwej miłości. I byłam sama, bałam się, mam 25 lat, nie wiem, czy kogoś spotkam, jak to się potoczy. Nieraz płakałam w poduszkę, że chciałabym się tak mocno przytulić do kogoś, oddać siebie całą. I niespodziewanie spotkałam go - i po 1 dniu spędzonym razem patrzyliśmy sobie w oczy bez słów. I wiedzieliśmy, że będziemy razem. Że będziemy się kochać do końca życia. Kocham go z całych sił. Budzę się codziennie z uśmiechem. Szanujemy się. Uwielbiamy się. Jest nam dobrze. Wam też może być dobrze. Nie bójcie się więc. Szukajcie księcia na białym koniu - naprawdę istnieją.

dajesz nadzieję - fajnie :-)

jak sie poznaliscie? :)

a kto mówił, że nie istniejemy???... ;) :P

Jesteśmy ze sobą dwa lata. Ale to nie chodzi o staż - to się czuje. BTW takim przykładem dla mnie na calutkie życie był niesttey już nieżyjący stryj i jego żona. Do końca przytulali się, trzymali za rękę i przede wszystkim szanowali.

A poznaliśmy się na wspólnej wyprawie do Norwegii. Znamy się z jednym chhłopakiem, który organizował wyjazd.

ja tam nie wierze....a jak długo jesteście razem?

Autorko, jesteś doświadczoną kobietą, a tu często piszą dziewczyny o swoich pierwszych traumatycznych przeżyciach i proszą o radę. Ty też popełniłaś błąd, sama napisałaś, że tkwiłaś 4 lata w związku gdzie były ciągłe kłótnie itp (może wtedy tu byś się wypowiadała jak te dziewczyny, które opisujesz jako idące na łatwiznę). Po prostu każdy musi przejść trochę w życiu. To daje nam poznać czego chcemy , a czego nie. Często też uczy pokory i szacunku wobec innych. Tego też warto się nauczyć.

czy pierwsza litera imienia to "m" a ostatnia "k"? a w srodku sa litery a, r, w, s????

znowu ten niejaki MORWASEK??? :PP

A ja go bardzo kocham.. i mnie zostawił... po tylu latach pieknej miłości..

Ależ ja nic nikomu nie zarzucam! Po prostu mówię, żeby nie odpuszczać. Moja przyjaciółka tkwi w związku z facetem, który ją kocha, ale ona go nie kocha - powiedziała do mnie, ze gdyby spotkała kogoś wspaniałego, rzuciłaby go bez wahania. Boi się, ze zostanie sama i nikogo już nie spotka, kto ją zechce.