najdłuzsze rozstanie

Zadnego, starałam sie cały czas o widzenie, ale nie dostałam pozwolenia, dopiero 2 dni przed jego wyjściem udało mi sie zdobyć zgodę, ale wolałam zobaczyć się z nim już na wolności... A jak jest? Cholernie ciężko. Pół roku trwało jak cała wieczność.

mam nadzieje ze On to docenił??

Oczywiscie, że docienił. Na początku sam mi mówił, że nie czekaj na mnie, że nie chce takiego poświęcenia. Ale ja musiałam wytrzymać, tak go kocham, że nie wyobrażałam sobie życia bez niego. Czasem dostawałam malutkie liściki od niego, przekazywał mi je przez ojca, bo z nim sie mógl widywać. Pisał że tęskni i kocha i dziękuje. To mi dawało siłę.

Skoro przeszliście taka próbę teraz chyba juz nic was nie zniszczy...to niesamowicie budujące

1,5 miesiąca A w sumie rok z przerwami na kilka dni:(

jak dajesz sobe rade w ciężkich chwilach??

Też tak myślę, że najgorsze już za nami. Jestem teraz najszczęśliwszą dziewczyną na świeci. Jestem też pewna, że gdyby on musiał na mnie czekać to by to zrobił. Także dziewczyny głowa do góry i nie smućcie sie, że wasz ukochany wyjeżdża na kilka dni, czy tygodni. Pomyślcie jaka jest radość, gdy w końcu wróci. :) Ściskam Was wirtualnie