dziecko do przedszkola a ja na studia

liceum skonczyłam w 1998 potem 2 letnie studium 3 lata na uniwerku- przerwałam z powodu pracy i 5 lat przerwy... mam 29 lat i postanowiłam wrócić an studia ale od poczatku, inna uczelnia inny kierunek boje sie ja cholera...ale chcę.... jak nie teraz to jzu nigdy.... bede taką emerytką wsród 19-latków...eehh mam 3 letnią córke, od 1 wrzesnia idzie do przedszkola boje sie ze będzie jej tam cięzko, ze bedzie tęsknić, chorować...

A ja ci gratuluje że jesteś zdolna dalej sie krztałcić. Córze nic nie będzie sie złego działo wręcz przeciwnie nauczy sie obcować z rówieśnikami. Pamiętaj że wiedza jest potrzebna i warto zawsze podejmować nowe wyzwania

ciesze sie ze ide na studia, ciesze sie ze córcia pójdzie do przedszkola. w ogólnym rozrachunku wiem ze wyjdzie nam to na dobre. boje sie jednak ze nie dam rady, ze nie bede potrafiła sie uczyć, ze ne bede miała czasu na nauke, ze nie uda mi sie pogodzić studiowania, pracy, opieki nad dzieckiem... ze znów czeka mnie porażka.... a jesli dojda jeszcze problemy w przedszkolu z adaptacją, ciągłe przeziębienia....

wiesz ja sie dostalam na stdia we francji mama 23 lata, olalam 3 lata studiow w krakowie dla faceta, pobralismy sie niedawno. Teraz zaczynam od nowa:) ale tutaj zaczynja stdia 17-18altki wiec tez jestem weteranka :D

a ja bardzo ciebie podziwiam i zycze wszytskiego co najlepsze:-) nie martw sie o dziecko,przedszkole to super sprawa,duzo dzieci,oczywiscie chorby to nieunikniona sprawa ale takie dziecko inaczej sie rozwija,zobaczysz ze wszytsko bedzie dobrze:-) przede mna porod:-) ale tez zamiezam mego synka dac do przedszkola,samam bylam i bardzo sobie mile wsopminam te chwile chodz malo co z nich pamietam

Tak trzymaj :) Życzę powodzenia. I gratuluję odwagi oraz perspektywicznego myślenia! A o przedszkole i choroby się nie martw. Pierwszy okres będzi trochę trudny, ale potem już z górki. A co do nauki - dasz radę. Moja uczennica ma 36 lat i studiuje zaocznie. Uczę ją angielskiego. Imponuje mi jej zapał - nie chce źle wypaść przed dwudziestolatkami i mimo, że to trudny kierunek, a ona jeszcze pracuje i zajmuje się domem i dwoma córkami radzi sobie na uczelni bardzo dobrze (szczerze mówiąc po jej egzaminie zdanym na piątkę byłam z niej naprawdę bardzo dumna :) )

dasz sobie radę... w mojej grupie były 3 kobiety po trzydziestce, pracujące, mające dom, dzieci, rodzinę... i powiem Ci szczerze że radziły sobie o wiele lepiej niż ja i moi rówieśnicy a i ze złapaniem wspólnego języka z "młodzieżą" nie było większych trudności... Moim zdaniem im więcej obowiązków, tym lepsza organizacja czasu i więcej sił do robienia czegokolwiek... bo jak czlowiek siedzi na d... to sie może rozleniwić że hej! ;) A dziecko w przedszkolu też nauczy się wielu pozytywnych, nowych rzeczy, nawiąże kontakty z rówieśnikami. Pozdrawiam i trzymam kciuki

malenstwo da rade, moze pierwsze dni beda trudne, a pote bedzie ok :)

daj spokoj u mnie na polibudzie jest duzo 30latkow co studiuja nawet dziennie :D

dziekuje za wsparcie i wszystkie miłe słowa. podniosłyscie mnie na duchu i dodały wiary w siebie. dziekuje dziekuje dziekuje :D :D :D :D :D

Podobnie jak Ty pozno zaczelam studia i to majac dwojke dzieci. Fakt,ze synek chodzil do zerowki i choroby mial juz za soba....teraz daje corke do przedszkola, a synek do szkoly,wiec strasznie sie boje jak to bedzie na studiach, jednak jestem dobrej mysli. Powiem Ci jedno co jest najwazniejsze- samozaparcie i zawzietosc, to mi pomoglo dotrwac do konca roku studiow

aha i wcale nie jestes stara;) na studiach pelno jest ludzi po 30, a nawet straszych

żartujesz? a czemu masz sobie nie poradzić? ja mialam małe dziecko, pracowałam i studiowałam zaocznie nie było tak źle

wiem ze bedzie cieżko wiem ze wazna jest konsekwencja i upór (róznie z tym u mnie bywało) ale wiem tez ze to ostatni dzwonek, i ze jak teraz nie zaczne to nie zaczne juz nigdy licencjat skoncze za 3 lata mam nadzieje ze pociągnę magisterkę a chciałabym mec jeszcze jedno dziecko, do 35 roku życia. mam nadzieje ze sie uda dzieki za wsparcie!!!

Idziesz na dzienne czy zaoczne?? Ja mam 1,5 roczna coreczke i stdiuje dziennie, czasami jest ciezko z wykombinowaniem czasu na nauke..

zaocznie... w tygodniu pracuję do 16 martwi mnie to, że nie bede widywac córki w weekendy w soboty zawsze chodziałm z nią na basen, teraz bedzie musiał robic to mąż.... w ogóle większość weekendowych obowiązków spadnie na niego..... hehe boje sie ze mała bedzie tylko frytki jadła na obiad w weekend :)

takie posty :) autorko gratuluję, bardzo mądra decyzja! A na jaki kierunek się wybierasz?

logistyka w biznesie :) Wrocław dzieki, nie sądziłam, że wzbudze taki zachwyt:) ja jestem przerażona...hehe

Wiesz... ja za rok bede miala podobnie jak Ty, dlatego, ze zrobie lcencjat i przeniose sie na zaoczne, mam zamiar isc do pracy a malutka juz nie z babcia tylko do przedszkola bo bedzie miala 2,5 roku. Wiec weekendy ktore spedzamy zwykle cale razem pojda w zapomnienie, ale cos za cos, niestety...

w sumie tylko na pierwszym-drugim roku jest zapierdziel, najwięcej przedmiotów itp, przynajmniej u mnie tak było potem już było dużo łatwiej albo może ja przywykłam :D

autorko przecież nie będziesz miała zjazdów co tydzień! więc co drugi tydzień będziesz z małą. spokojnie i ty sobie poradzisz i dziecku krzywda się nie stanie :) ja na koniec listopada mam termin porodu, w październiku zaczynam podyplomowe. wypadnie mi kilka zjazdów i już. wszystko się da dogadać :) nie jesteśmy już dziećmi i na studiach zaocznych, czy podyplomowych jest bardzo dużo osób posiadających rodziny, pracę i nieco wiecej latek.

dam rade dam rade dam rade będe to sobie w kółko powtarzać. dziekuje dziewczyny. WAM i Waszym pociechom życze dzo duzo zdrówka i radości. Lekkiego i szybkiego porodu. Samych dobrych wspomnień z ciąży i wielu szczęśliwych chwil bycia razem. Jeszcze 3 lata temu non stop siedziałam na tym forumie, dzis juz czasu mniej i topik sie rozsypał.....:) Miło było tu wrócić choć na chwile.