Kiedy mialyscie pierwsze dziecko?

autorko - wlasnie dlatego 23 lata to dobry moment, skoro chcesz pierwsze 3 lata zostac z dzieckiem w domu. pozniej masz 26-27 lat i maluch idzie do przedszkola, a ty do pracy. uwierz mi, ja mialam pierwsze dziecko w pozniejszym wieku, tez siedze z nim w domu narazie, ale boje sie, ze nie znajde juz tak fajnej pracy. dziecko nie stanowi przeszkody w zyciu towarzyskim ani w podrozach. wiadomo, ze na poczatku trzeba troche sie ograniczyc ze wszystkim, ale pozniej jak maluch ma juz kilka miesiecy, to opieka nad nim to czysta przyjemnosc. mozna z nim podrozowac, chodzic do roznych miejsc, odwiedzac znajomych - a dziecko z pasja chlonie kazde nowe wydarzenie, nowe miejsce czy twarze. jak skonczy 2 latka to jest juz takim malym towarzyszem zyciowym:) nie bede ci mowic, ze jest latwo lekko i przyjemnie, bo poczatki bywaja rozne, ale skoro czujesz instynkt macierzynski, to nie zastanawiaj sie juz dluzej. bo jesli pojdziesz do pracy teraz, to roznie moze byc, mozesz juz nie znalezc czasu na posiadanie potomstwa. pozdrawiam!

Nie bede ukrywac - zmienilo sie. Wakacje - z dzieckiem, krotkie, nad morzem, zadnie gory ani cieple kraje Znajomi - niektorzy odsuneli sie, teraz moje znajome to inne mamuski z dziecmi Sex - czasami jestem zmeczona ale generalnie to jest OK Przez jakis czas po narodzinach twoim calym swiatem bedzie dziecko. Jezeli bardzo nchcesz to sie tak dlugo nie zastanawiaj bo jak ktos napisal nie wiadomo jak dlugo zajma ci starania:)

Żenujaca to ty jestes z twoimi zenujacymi pogladami. Najlepiej ustaldziadka grafik kiedy moga odwiedzac wnuki, zeby nie czuli sie zazenowani. PA

Do ---> moja siostra: nie gniewaj się, ale ja nie chciałabym mieć takiej matki jak Twoja siostra. Mówiąc o dziadkach miałam na myśli oddawanie im dzieci, gdy idę do pracy, a nie gdy chcę się zabawić lub coś załatwić. Nie mówiąc o oddawaniu dziecka komukolwiek, bo to mi się w głowie nie mieści. Do ---> Schizofreniczki: powiem krótko, gdy ja byłam malutka to też zajmowała się mną Babcia. I co więcej bardzo miło to wspominam, bo u Babci czułam się jak Księżniczka, bo byłam dla niej najważniejsza. W przedszkolu nie było tak miło, bo tam nikt nie tak nie kochał i nikt się mną tak nie zajmował jak Moja Babcia. U niej po prostu czułam się najbezpieczniej na świecie (oczywiście oprócz rodziców). I pragnę bardzo, aby moje dzieci miały takie same odczucia, dlatego będą się nimi zajmować dziadkowie. Amen! I tym optymistycznym akcentem kończę swoje wystąpienie w tym temacie.

Nie ma to jak strach przed krytyką. Ja też popełniam błędy, ale takich radykalnych staram się unikać. Najgorzej jak ktoś usilnie twierdzi, że robi dobrze wiedząc, że robi źle.

Moja córka też uwielbia przebywać z babcią, wspólne spacery, wypady do zoo, cyrk, wspólne zabawy, ale przebywania w przedszkolu na ciągłą opiekę babci by nie zamieniła. Tam ma przyjaciółki, koleżanki, swoje sprawy, chłopców, Panie przedszkolanki, rytmikę i kółko teatralne.

miałam w wieku 42 lat drugie w 44 r.ż. Kobieta ma długi czas do rozrodu.

Dziwię się wam. Bardzo wcześnie rodzicie dzieci. Wiem, że pracę, studia, dziecko i męża można pogodzić, ale po co. Po co utrudniać sobie życie, jeśli może być łatwiej. Na wszystko jest w życiu czas, najpierw na edukację, później na zdobycie pozycji zawodowej, a później na dziecko. Wiele kobiet rodzi pierwsze dziecko w wieku 30 lat, w wieku 30 kilku. Nie ma się po co spieszyć. Moje koleżanki po studiach jeszcze dzieci nie mają i na razie nie planują. Po co obciążać sobie młodość niepotrzebnymi obowiązkami?