tęsknię...na odległość

Niedawno zaczełam nowy związek..gdy zaczynaliśmy mieszkalismy w jednym miescie..teraz mieszkamy 150km od siebie...perspektywa spotkań..weekendy i 1 lub 2 dni w tygodniu...Mówił że traktuje mnie poważnie..i kiedy jestesmy razem czuję że jestem dla niego ważna..pojutrze się widzimy..a teraz se siedzę sama w domu i pożera mnie tęsknota..obawy.. wmawiam sobie ze sie nie zaangażowałam i że gdyby teraz odszedł nie cierpiałabym zbyt długo..Ale juz się chyba zaangażowałam.. niedługo świętujemy miesiąc... byłam w związkach na odległość..kończyły sie z reguły tym że to on zrywał.. moze dlatego jestem teraz pełna obaw..

komu udał się związek na odległość?.. i w jaki sposób??

Ja w podobnej sytuacji jestem... od 2 miesiecy w zwiazku na odleglosc, ciezko czasem jest, ale sie trzymam. Dobrze sie rozumiemy powaznie sie traktujemy i pewnie dlatego narazie jakos idzie.

ale mówicie sobie o tym? że ten związek jest na poważnie?? jakie on ma do tego nastawienie a jakie Ty?

W ogole razem od 7 miesiecy jestesmy, to na tyle dlugo, zeby sie przekonac czy do siebie pasujemy czy nie i jakie czy nasze wizje na przyszlosc sie mniej wiecej pokrywaja.

Na dłuższą metę taki związek nie ma szans i jest bz sensu

Moj zwiazek ktory byl na odległosc sie rozwalil.. bylo wszystko ok ;( ,,niby'' na powaznie// ale moj byly uznal ze przeszkadza mu odleglosć zaczelo sie wszystko psuc.. coraz gorzej i gorzej a na poczatku wydawalo sie tak super itd.. nie przeszkadzala ani jemu ani mi odleglosc.. i pomimo tego ze nie jestesmy razem on niby mnie nadal kocha.. i ja jego tez :((

uważam, że miłość na odległość na dłuższą metę się nie utrzyma, bo kochać kogoś to także patrzeć na niego, dotykać, czuć....bez tego się nie da....

on jest właśnie w londynie...... poejchał i pewnie już nie wróci. a tak strasznie zawrócił mi w głowie....... ehhhh ciężko być kobietą....

jeśli się dojrzeje do miłości (mówię tu o dwóch stronach) to i miliardy kilometrów nic między ludźmi nie zmienią. w innym wypadku wszystko się sypie.