Za późno, za późno, nie mam czasu, szanse mi przeleciały...

W grudniu skończę 20 lat, a czuję się strasznie stara... Czuję, że już nie mam w życiu wyboru i mnóstwo rzeczy mnie ominęło. Już się nie nauczę grać na gitarze, już się nie zakocham jak dzieciak... Mam wrażenie, że zostały mi już tylko obowiązki - studia i to bezwzględnie te, na których już jestem, bo rok czy dwa straty to tragedia. Potem praca, a najlepiej praca jak najwcześniej i jak najlepiej płatna. A jak chłopak, to już na poważnie, z rodzinnymi obiadkami i czerwonymi różami, a nie tak dla zabawy... I ten chłopak jak najszybciej, żeby mieć czas na ewentualną zmianę, bo za 5 lat już trzeba będzie myśleć o ślubie i dzieciach. A ja tak mało wiem, umiem i widziałam...Kiedy to nadrobię?

pierdolisz kochana:-)

Boze 20 lat i pisac takie rzeczy. Mam nadzieje, ze to tylko prowokacja.

Nie, to nie jest prowokacja. Poważnie piszę.

I czuję, że sporo spraw przegrałam... Jakiś czas temu myślałam, że jest w porządku, ale jakos tak... Chłopaka nie mam i nie mam nawet nikogo na widoku, znajomych mam grupkę, ale z tymi z liceum widujemy się coraz rzadziej, a na studiach jakoś tak wyszło, że ludzie, z którymi się kumplowałam zrezygnowali, wylecieli a kilkoro zrobiło mi świństwo i nie mam ochoty z nimi nawiązywać kontaktu. A najlepsza przyjaciółka teraz wyjeżdża na drugi koniec Polski i będziemy się widywać raz w roku... Na studia nie chce mi się wracać. Pewnie je skończę, ale zaczynam czuć, że to nie to, nie mój zawód... I teraz wszyscy wokół już sobie z grubsza uporządkowali życie, już wychodzą z etapu ognisk, imprez, spacerów bez celu, a ja nie mam niczego. I tak niewiele przede mną...

czuję podobne choc jestem 2 lata starszy

a może wy macie tak z 50 - 60 lat? chociaż nie, obrażam teraz pełnych wigoru i pomysłów 50-60 latków. przepraszam.

Żwawi 50,60-latkowie mają cieple emeryturki albo pracę, którą lubią i która jes dla nich drugim domem i obowiązkowo odchowane dzieciaki i wnuczki. Wtedy można zaszaleć z poczuciem, że dobrą robotę się w życiu odwaliło...A ja nic nie mam, za to dużo muszę.

no to witajcie w klubie;) Chociaz nie ma z czego sie cieszyc. Ja mam 21 lat i tez czuje sie potwornie staro. Studia zaczelam zaraz po maturze ale to byla porazka teraz zaczynam inne i strasznie sie boje ze sobie nie poradze:/ Bardzo chcialabym ruszyc z moim zyciem do przodu i cos zrobic ale boje sie i ciagle na cos czekam. Zyje w takim zawieszeniu. Jest mi jakos tak ciezko, nigdy nie myslalam ze moje zycie ulegnie takiej zmianie. Bo do matury wszstko bylo ok, wtedy wszystko mnie cieszylo.

ciekawe jak o sobie będziecie myślały za 5 lat skoro uważacie się za stare baby:O

Pierdolicie jak potłuczone. 20 piekny wiek-a na gitarze zawsze można sie nauczyć-znam kilka osób, które własnie w akademiku zaczeły przygode z gitarą. Nigdy nie jest za późno na realizowanie marzeń-skoki na spadochronie, sztuki walki, gitara-na wszystko jeszcze jest czas. I wiem co mówie bo sam mam 20 lat i wiele rzeczy dopiero mam zamiar zrobić. A chłopak na poważnie-chyba masz pecha i trafiasz na kolesi traktujacych wszystko szalenie poważnie-obiadki z rodziną... brrrr :P