rozmarzyłam się

http://pl.youtube.com/watch?v=xU6HSVzlZ4o&feature=related posłuchaj sobie tego:) myslę że pasuje do Twojej sytuacji:)

pudlo. dlugo to trwa, zbyt dluggo.

nie dzisiaj. ja sie zaraz urycze jak bobr, ale dzieki

długo to pojęcie względne:) Każdy ma swoją skalę

dobra, zeby miec jakies porownanie. po jakim czasie od zakonczenia romasu sie ogarnales?

prawie 3 lata

a ja myslalam, ze to tylko ja jestem taka szurnieta romantyczka:( no to mi lepiej:( minelo 2 lata:D teraz to sie smieje ze swojej glupoty:D

łatwo nie było, zajalem się pracą zeby nie myśleć stale o Niej. Na początku nawet nie mogłem spojrzeć na inną, ale minęlo.

dzieki za pogawedke.ale Cie zanudziłam, inni o

spoko:) nic nie szkodzi:) tak musiałbym przewracać nudne papierzyska:)

no to teraz ja...powiedzcie jak to jest...dlaczego tak boli...dlaczego kiedy los się do nas uśmiecha i daje w prezencie gwiazdkę z nieba,musimy ją oddać skąd przyszła...ja już dłużej nie mogę...pokochałam kogoś kto nie może ze mną być ,ze względu na moje i jego pogmatwane życie...nie walczył...pozwolił odejść...a w zaszdzie sam odszedł...już nigdy nie będę tą samą roześmianą,zwariowaną dziewczyną jaką znał...odcięłam się prawie od wszystkich...nie odbieram telefonów...już nawet nie oglądam jego zdjęć ,bo zaraz ryczę jak wół...tęsknię za nim i najgorsze,że to już nie wróci...każdego z nim porównuję i każdy wychodzi mniej niż zero...bo on był najcudowniejszy...kiedy przestanę go widzieć w każdej osobie spotkanej na ulicy...kiedy przestanę ryczeć za nim...kiedy zapomnę jak przytulał...kiedy to przestanie tak cholernie BOLEĆ??????????????????kiedy przestanę myśleć,że już nie chcę żyć

musiałam wykrzyczeć ten ból,nie gniewajcie się ,że przyszło na Was :)

a dawno to było?

minęło tylko kilka miesięcy...ale nigdy tak nie bolało...trudno wrócić do codziennego życia z myślą ,że jego już nie ma...

po kilku miesiącach ja też byłem rozbity. Potrzebujesz jakiegoś zajęcia, czegoś co Cie oderwie

próbowałam...wieczorne wyjścia ze znajomymi okazały się klapą,każdy mówił "zapomnij!zabawił się i poleciał do swojej!ma gdzieś twoje uczucia!",tylko,że ja nie potrafię zapomnieć...więc odcięłam się od nich tymczasowo,bo nie rozumieją tego uczucia...czymkolwiek się zajmuję,on ciągle siedzi w mojej głowie i nie mogę oddać się nawet w 50% temu co robię...dlatego przeniosłam się na kafe,bo tu więcej rozumiejących...

spoko nic nie szkodzi tak musiałbym przewracać nudne papierzyska dzieki za szczerosc:D tez jestem zdania, ze prawad mniej boli

bo to łatwe nie jest. Siedzi w głowie i od środka rozsadza. Ale oprócz uczuć mamy jeszcze rozum i trzeba tez nim się kierować. Spróbowac na to chłodno spojrzeć. Dla własnego dobra

roztrzepana ja nie powiem ci nic madrego, bo sama nie umiem sie uwolnic od uczucia do faceta:O

hej nie zanudziłaś mnie:) Ale jakoś na zycie trzeba zarabiać, choć czasem się mniej przykładamy:)

a ja kiedys uczylem sie tanca nie mozesz pisac pod czarnym nikiem? chociaz wiedzialabym kto byl dla mnie mily:)

mogę zaczernić:) choć ja z rzadka pisuję na kafe więcej czytam:)

to miłe,wiecie jednak,że to jest straszny ból...tak jakby wszystko dalej toczyło się praktycznie bez zmian,praca,dom,obowiązki...świat dalej istnieje...a jednak jak czasem przystanę,to tak jakbym ciałem była tu a duchem na pustkowiu i krzyczała z całych sił,że boli,że nie tak miało być,że to cholernie niesprawiedliwe...nie ma na to rady albo mi przejdzie albo się wykończę...pociesza fakt,że są ludzie,którzy też tak cierpieli i zapomnieli...

zapomnieć się nie da. Mozna tylko nauczyć się z tym żyć

wiesz, ze nie o tym mowie:) czarny nik masz, czemu nie piszesz pod nim

juz teraz mam:)

ok, skoro tak wolisz , to co ja moge

i udaję ci się z tym żyć?nie tęsknisz?nie chcesz choć na chwilę znaleźć się z nią i jeszcze raz tego przeżyć?pomijając konsekwencje...

oooo to nie na ten temat:) szurnieta mnie zmylila

nie. Zamknąłem ten rozdział mojego życia. Mogę czasem powspominać ale nic więcej