Moi rodzice

moze to glupia rada, ale jesli dom jest duzy , moze wynajmijcie pokoj jakims 2 silnym studentom. Ojciec krepowalby sie robic awantur, a wy mialybyscie kasę.

on sie niczego inikogo nie krepuje poza tym mama sie nie zgodzi a i mi to nie pasuje bo jakos za ludzmi nie przepadam. Dom nie jest wykonczony

Dziwne: stawiasz argument "mama sie nie zgodzi a mi to nie pasuje" przeciw temu, ze moze was zabic?

problem mają rodzice: ojciec nie pracuje i obydwojgu im to przeszkadza a dziewczyna zamiast być z boku całej te awantury dorosłych, została wplątana w wojnę jako strona

piszesz..."po ostatniej awanturze chciałam zeby mama odeszła, wyliczyłysmy ze jak wezme kredyt na studia to dałybysmy rade ale ona sie upoarła ze bedzie wojna i ze ona chce zebym " spokojnie " skonczyła studia ale ja wiem ze ona sie nigdy nie wyprowadzi"... sama sobie odpowiadasz na pytanie co zrobić, przekonaj mamę do tego, żebyście się wyniosły (z doświadczenia wiem, że łatwiej jest walczyć z wrogiem, którego się nie widzi)... poza tym co to za argument, że masz spokojnie skończyć studia? nie sądzę, że możesz w tej chwili spokojnie przygotwać się do sesji czy nawet kolokwium (przynajmniej ja tak mam)! Jeżeli uparła się na tą wojnę, to ok, ale czemu ma się ona rozgrywać w domu i to niestety Twoim kosztem? sama napisałaś, że wiesz, że ona nigdy się nie wyprowadzi stamtąd, jeżeli Ci się nie uda jej przekonać, to wiesz co Cię czeka, jeżeli tam zostaniesz? Twoja psychika będzie w coraz gorszym stanie... Ja już dojrzałam do decyzji, żeby ich tu zostawić. Moja mama wie, że jeżeli będę miała okazję, to wyprowadzę sie, bo już nie wytrzymuje... Zaczęłam u niej dostrzegać zmianę. Powoli zaczyna działać, zbierać dokumenty, poszła nawet na poradę prawną, napisała wniosek o rozwód. Z tym, że mam żal, że robi to dopiero teraz, gdy widzi, że może zostać sama. Niestety, wychodzi tu jej egoizm, bo robi to ze względu na siebie a nie na mnie czy na nas. Stanęło w koncu na tym, że jeżeli uda jej się załatwić sprawę z ojcem zanim się wyprowadzę to ok, może uda jej się mnie tu zatrzymać, jeżeli nie to sama wie jak to się skończy. Nie wiem, co Ci radzić, może Twoja sytuacja jest inna niż moja, chociaż jak czytam Twoje wypowiedzi, to wydaje mi się, że jest bardzo podobna. Może to co napisałam jakoś Cię zmobilizuje. Wiem, że teraz jest trudno, ale nie zawsze tak musi być. Obie wiemy, że wszystko zależy tu od Ciebie a nie od kogo innego.