pokłóciłam się z facetem

Może o duperelki, ale jak to podsumować, to wychodzi niezbyt dobrze. Zacznę od tego że mieszkamy w róznych miastach i widujemy się co tydzien lub co 2 tygodnie. Rzeczy o które się pokłócilismy (własciwie ja): 1. Chyba z milion razy prosiłam go o kwiatka. Zawsze miał jakieś super ważne powody by go nie kupić. A to korki były, a to już minął kwiaciarnię i nie będzie zawracał, a to już późno, a to już wyjechał z miasta. 2. Powiedział mi "kocham cię" tylko kilka razy w życiu, podczas gdy ja mówię mu to bardzo często. Rozmów o tym były tysiące, a on dalej nic nie mówił. 3. Zdarzało mu się że odwoływał spotkanie (zaznaczam, widujemy się rzadko!) i to z -moim zdaniem- głupich powodów (np. bo gdzieś musiał zawieźć matkę). Ja nigdy bym tego nie zrobiła. Tak sobie układam swoje sprawy żeby móc się z nim spotkać. 4. Nie ma zupelnie żadnych planów na zycie ze mną. Wciąż twierdzi że kiedyś o tym pomyślimy. Nie mówię o slubie i dzieciach, ale on nie dopuszcza nawet myśli żeby zamieszkać razem w chwili obecnej. 5. Prosiłam go żeby czasami zrobił cokolwiek.. chociażby wysłał mi SMSa. Też nic. Generalnie chodziło o prostą rzecz - że ja nie odczuwam jakiejś miłości czy tęsknoty z jego strony. Oczywiscie powiedział mi że ciągle mam pretensje i on już nie wie czego ja chcę, że przesadzam, że wymyślam sobie, że przecież wszystko jest super. Ja natomiast nie wiem gdzie mam widzieć tę jego miłość? Rzadko się widzimy, on nie robi nic żeby spotkać się częściej, czasami nawet odwoła spotkanie i wcale go to nie smuci, nie myśli o zamieszkaniu razem, nigdy nie powiedział że tęskni, prawie nie mówi że kocha, nie potrafi kupić głupiego kwiatka za 4 zł ani poświęcić 1 minuty by napisać coś do mnie. Gdzie ja mam to widzieć? W tym że przyjeżdża i spędzamy razem czas? To dla mnie za mało. Ja 27, on 30 lat, razem ponad rok.