zwątpiłam w nas

juz dosyć mam życia z tym człowiekiem...nie mogę patrzec na niego nie moge patrzec jak je nie moge go przytulic cos mnie odpycha jestem zla jak jest w domu dusze sie w jego obecnosci .jestesmy 7 lat ze soba, mamy dwie corki zylismy do tej pory w zwiazku nieformalnym chcieklismy w tym roku sie pobrac.zwatpilam w nasza milosc nie kocham go,on probuje ustawiac mi zycie pod jego kontem zawsze tak bylo ..myslalam ze tak ma byc i dla swietego spokoju ze wszystim ulegalam a terz gdy sie przeciwstawiam dzwoni do mojej lub co najgorsze do swojej matki bo mysli ze one wplyna na moja decyzje...nienawidze go

uciekaj od niego jak najszybciej , jeszcze ułozysz sobie zycie z kims kogo bedziesz kochac :) Powodzenia.

nie uloze sobie kto mnie zechce z dojka dzieci ...czasami mysle ze lepiej bedzie jak zejde z tego swiata ..jestem zla na wszystkich po klotniach z tym czlowiekiem co ze mnie za matka wiecznie smutna zaplakana

Lepiej smutna matka niz ZADNA.... Wiec niech ci zadne glupoty do glowy nie przychodza.. MAsz dzieci i one sa najwazniejsze... Mysl przede wszystkim w tych kategoriach....