wigila- czas by przeprosic?

od ponad miesiąca czekam na słowo "przepraszam" i szczerze mówiąc watpie czy się doczekam. Jednak ida świeta. Czy z pomimo braku przeprosin powinnam zadzwonic z życzeniami w wigilię.. .do matki?

zrób to. różne rzeczy się zdarzają.......

przede wszystkim to czas przebaczania nie czekaj na kogoś, nie targuj się jesli masz ochotę zakończyć tą sytuację po prostu zadzwoń mamy juz takie są, że niezależnie od tego kto zawinił uważają , że nie są od przepraszania

ponoc wigilia to taki własnie moment, kiedy sie wybacza wszytsko co zł,e w starym roku... Jednak ja oczywiscie mogę jej wybaczyć to co zrobiła, jednak ona jak sądzę wogóle nie qidzi problemu, a juz przepraszac wcale nie ma zamiaru :O

schowaj dumę do kieszeni; zobaczysz, jak przeprosisz, pogodzisz się to poczujesz się o niebo lepiej.

Ja mam dokładnie to samo z moją matką. Też nie czuje że zrobiła coś złego. Mam dylemat, bo spotkam się z nią na Wigilii.

ike, gdyby Twoja matka mówiła źle o Tobie o Twoim mężu i snuła by takie opowieści dziwnej tresci , a Ty usłyszalabys o tym od osób trzecich- uważałabyś, że to nic?

moja mama jest taka sama- cóż nie sądzie , ze się zmieni ale ja kocham- taka jaka jest na całe szczęście dzięki takiej sytuacji ja umiem przeprosić nawet swojego 8 latka

podejrzewam, że gdybym zadzwoniła- usłysze steki wyrzutów jak złą jestem córką... po co więc dzwonić? :O

ike kto jak kto, ale Ty akurat jestes znana z umiejetnosci nieodpuszczania gdy ktos Ci "nadepnie na odcisk" delikatnie mówiąc. Trudno mi uwierzyc, że wobec matki masz zupełnie inną taryfę??

sądzie-sądzę ;) powiedz a masz inne wyjście? nie musisz pałać koszmarnymi uczuciami rodzinnymi- wiem, że pewnie cię zraniła ale podejrzewam, że to starsza kobieta naprawdę to już nie czas na naukę

daj spokój pomarańczo- a skąd ty wiesz jakim jestem człowiekiem? bo mam jakiś tam image na kafe??? po za tym nie porównuj obcych ludzi do ludzi mi najbliższych

wg mnie jezelipzreszkadz ci ta sytuacja i chcesz doprowadzic do jakiejs konfirnatcji to to zrbo, wigilia czy nie ?c o to ma za znaczenie?

zarazwracamaco schowaj dumę do kieszeni; zobaczysz, jak przeprosisz, pogodzisz się to poczujesz się o niebo lepiej. nie ma we mnie dumy :( duma nie jest moim problemem. Chodzi mi tylko o to, ze nie moge pozwalac całe zycie sie obrażać jej bezkarnie. chciałabym, by była jak wszytskie normalne matki, może byc trudna, moze miec swoje powody, ale gdy sączy jad ot tak.... mam wraznie, ze zwyczajnie ja wkur.... wiam sama swoją obecnością... :( choć paradoks polega na tym, ze widzimy się tylko wtedy gdy mnie zaprosi, lecz zazwyczaj konczy się to źle, maga awantura o cala przeszłość :(

no tak, niby wiek 60 lat to jednak nie tak późno chyba? Może jeszcze warto bronic swojej godności zamiast przytakiwac i nie denerwować "starszej osoby"?

c.h.e.r.y.l wg mnie jezelipzreszkadz ci ta sytuacja i chcesz doprowadzic do jakiejs konfirnatcji to to zrbo, wigilia czy nie ?c o to ma za znaczenie? wiesz mi raczej nie o konfrontacje chodzi. Konrontacje kojarza mi sie z awanturami własnie, a ja chce miec święty spokój i matkę, która zachowuje się jak matka! :(

a co ci to da? to przegrana z góry i co żal przez cale życie a po jej śmierci żal o to, że np nie ustąpiłaś - przepraszam za to co powiem- starej zgorzkniałej kobiecie? bądź mądrzejsza! a swoje przecież i tak wiesz- i nikt ci tego nie odbierze

czyli powinnam zadzwonic jakgdyby nigdy nic się nie stało??? i złożyć życzenia?

ja uważam , że powinnaś- ty będziesz miała czyste sumienie nie zaczynaj starych tematów- po prostu złóż życzenia i tyle a zrobisz jak zechcesz jeśli nie będziesz na to gotowa- nic na siłę- bo i tak znając życie zaczniecie sobie wypominać

sek w tym, że to nie ja jej wypominam, lecz ona mi... wszystko, wypomina mi, że musiała poświecić swoje życie na wychowywanie mnie, że sie poswieciła by wychowac dzieci itd. Generalnie- przerzuca odpowiedzialnośc za swoje zycie na nas (na mnie) Na to jej nic poradzic nie umiem. Czekam już tyle lat az przestanie, ale to trwa, i jest coraz gorzej :(

uczmy sie kochac ludzi tak szybko odchodza - pomysl o tym i zadzwon... powodzenia

ike ja uważam , że powinnaś- ty będziesz miała czyste sumienie nie zaczynaj starych tematów- po prostu złóż życzenia i tyle a zrobisz jak zechcesz wiem, że gdy zadzwonię to nie ja zacznę stare tematy :( To ona je zacznie- i zacznie po mnie jeździć jak zwykle :(

ale ja naprawdę to rozumiem, możesz mi nie wierzyć moja mama jest cholernie trudnym człowiekiem- a ja zawsze sobie myślę, że mnie ostatecznie i tak od tego nie ubędzie a na cud juz nie licze :) wiesz nie wiem czy masz dzieci- ja od kiedy jestem matkaą doszłam do wniosku, że matka jednak też jest osobą bardzo niedoskonałą- mimo, że dzieciom całe życie się wmawia, że powinno byc inaczej- ona tez jest tylko słabym człowiekiem z milionem wad

ja mam to samo z matką...nie rozmawiamy od 15 marca, dnia mojego ślubu...czasami mam chęć zadzwonić i pogadać ( czasami się to nam udawało ) ale jak sobie przypomnę jak mnie potraktowała w dniu dla mnie najważniejszym to mi te chęci odchodzą. Teściowa twierdzi że powinnam zadzwonić do matki bo to matka..ale ja nie czuję się na siłach. Wiem że jakbym z nią porozmawiała to byłoby to fałszywe i wymuszone...to straszne ale ja nie chcę znać swojej matki. Może minie mój żal ale narazie nie dam rady

amba fatima było i ni ma a co takiego sie wydarzyło w dniu ,ślubu?

powiem ci tak zawsze chowałam żal do taty o to, że nas zostawił- tak po dziecięcemu- potem dorosłam i wiedziałam, że wygląda to zupełnie inaczej w oczach dorosłych- aż zaszłam w ciążę z bardzo niedobrym człowiekiem, który de facto był moim mężem- poczułam jakąś dziwną gorycz i do ojca bo zrozumiałam co czuła moja mama kiedy przyszłam na świat - bezradność samotność- skłóciłam się z nim- po jakimś czasie zadzwoniłam tak po prostu pogadać- za dosłownie pare dni zginął w wypadku samochodowym- żałuję, że tylko zadzwoniłam , żałuję tego - całkiem mimo wszystko zasłużonego do niego żalu- żałuję

Przed ślubem przeprowadziłam się do mojego chłopaka, prawie 300km od domu. Matka przyjechała na wesele i zaczęło się od sceny zazdrości o teściową. Że wszystko zorganizowała osoba inna niż ona. Potem stwierdziła że ja jej nie potrzebuję i nie chciała nas powitać na sali weselnej ( chlebem i solą ) Oddała tacę mojemu ojcu a sama się usunęła...Goście na mnie patrzyli jak na debila..Matka nie tańczyła, nie śpiewała 100 lat i około godziny 23 wyszła z sali bez pożegnania i tyle ją widziałam...

ike ona tez jest tylko słabym człowiekiem z milionem wad znam powody dla których moja matka zachowuje sie w ten sposób. Ma osobowość dośc przwrotną. Z jednej strony chce uchodzic za ofiarę podczas gdy tak naprawdę jest agresorem. mam dla mniej wiele wyrozumiałości. Miałam nadzieję, że gdy wyjdzie za maż - będzie wreszcie szczesliwa, ale tak się nie stalo.. . zamiast tego jej nowy mąż jest jej pośrednikiem w prowadzeniu wojny z dziećmi :(