Myślałam, że pokonałam nieśmiałość... a jednak coś z niej zostało...

Tak, myślałam, że mi się udało. Że wreszcie umiem swobodnie rozmawiać z każdym, nie bać się nowych znajomości, kontaktów damsko-męskich, itd. Ale jednak nie do końca jest tak, jakbym chciała... Na gg jestem mega dowcipna, pisanie kolokwiów czy czegokolwiek to dla mnie pestka, wtedy łatwo odznaczam się elokwencją i dowcipem. A jak przychodzi wystąpienie publiczne, rozmowa z koleżankami, kolegami, to nie potrafię już być taka zabawna. Bardziej milczę, nie umiem żartować zabawnie, tylko rozmawiać, coś ciągnąć, a jak brakuje tematów, to robi się naprawdę ciężko. A ja bym chciała być przezabawna i lubiana przede wszystkich w realu A nigdy tego nie miałam, chociaż myślałam, że jestem na dobrej drodze. Mam 20 lat.

Naprawdę myślałaś że będąc śmiałą w necie będziesz taka sama w realu? :O

nie jestes sama.ja podczas rozmowy z kims potrafie nagle zrobic sie czerwona jak burak. nie moge sobie z tym poradzic

Jestem już śmiała w realu, ale np. nie potrafię być tak samo zabawna i to mnie denerwuje :/ Nie umiem też się odgryźć dobrze, rzucić trafnego komentarza :/

no ja tak samo :p niby chcialabym si odgrysc ale nei potrafie, ale chyba niektorzy znajomi juz sie przyzwyczaili do tej mojej "niesmialosci" chociaz ja chcialabym byc troszke bardziej przebojowa a no i mam tak samo jak Ty 20 lat :( a wiec ni jestes sama

A ja tam lubię nieśmiałe. 1) Wyzwanie - wciągnąć w konwersację. 2) Wychodzą na + bo większości bab japa się nie zamyka. 3) Nieśmiałe kobietki są urocze - zwłaszcza, jak się rumienią :P