Postawilam na jedna karte i przegralam

Wlasnie o dziecku mysle gdybym byla sama-odeszlabym dzisiaj ! mam honor-ale jak mam jemu zabrac swiat ktory przez pare lat stowrzylam?:(

W Holandii na pewno też tak jest. Ważne, żebyś nie robiła z siebie sieroty biernie oczekującej na pomoc. Musisz pokazać, że zasługujesz na wsparcie. Ludzie lubią odważnych, z inicjatywą. Koniecznie rozmawiaj z ludźmi, nie bój się ich!

lawto radzic gorzej zrobic;( niewiem gdzie isc i do kogo! czuje sie zaszczuta w kozi rog-bez wyjscia

przepraszam co jest tym światem? Mam nadzieję, że uważasz, iż stanowi go jego środowisko czyt. szkoła, koleżanki itd, a nie pseudotatuś. Dzieci także zmieniają miejsce zamieszkania, wbrew pozorom potrafią przystosować się nie gorzej niż dorośli. Rozmawiaj z nim szczerze, ale bez paniki i okazywania TYLKO lęku. Dziecko musi wierzyć, że dacie sobie radę, ale najpierw sama musisz w to uwierzyć. Przygotuj je na zmiany, potraktuje to naturalnie.

juz raz stracila stabilnosc ! myslalam ze drugim razem bedzie inaczej ! widocznie ja jestem pechowa i powinnam zyc sama:(

Kobieto jesteś matką, a to każdej z nas daje siłę - musi dać i Tobie. Przecież nie siedziałaś zamknięta w 4 ścianach. Nie znamy Cię i trudno o szczegółowe rady. Ale jeśli zdolna byłaś podjąć radykalną decyzję o wyjeździe kiedyś, to nie jest tak źle. Masz dostęp do internetu, wyjdź z kafeterii i pogrzeb na stronach: ambasada, kościół, pomoc samotnym matkom, opieka społeczna itp. Chyba masz jakąś kasę. Dobry pomysł ze szkołą dziecka. Inne matki, zapytaj natychmiast o pracę, może z możliwością zamieszkania. Matki znajomych dzieci mają innych znajomych, rodziny.

przestań oglądać się za siebie, tamto już było teraz są nowe realia. Wyobraź sobie, że Twój mężczyzna spalił się z całym dobytkiem (i kasą) w Waszym mieszkaniu. A przecież tak bywa. Stoisz na ulicy razem z dzieckiem w tym co masz na sobie i z tym co zdążyłaś złapać. Wszystko co masz teraz poza powyższym to już plus.

kkk dziekuje postaram postawic sie na nogi

wspolczuje autorce, ale jedna sprawa mnie wkurza - jej biernosc. Gdybym ja byla w takiej sytuacji, to za wszelka cene szukalabym wyjscia, ona woli narzekac i czekac na forum zeby dali jej dobre rady albo uzalali sie razem z nia. Nie rozumiem dlaczego bawi sie w ukrywanie w jakim kraju mieszka. Przeciez jakby powiedziala, to latwiej byloby jej znalezc prace - moze na tym forum ktos moglby pomoc znalesc jej prace albo dac jakies wskazowki. Cos mi sie wydaje, ze autorce nie bardzo chce sie pracowac - niby miala miec prace na wiosne, ale w tej sytuacji praca jest priorytetem

wczoraj wszystko mi sie rozsypalo-dlatego tu pisalam zaczynam sobie wszystko powoli w glowie ukladac zyczliwym dziekuje za pomoc-za to ze probowali ze mna rozmawiac gdy tego potrzebowalam

paradoksalnie: dobrze że Ci się "rozsypało", bo dzięki temu przejrzałaś na oczy i zaliczyłaś wiaderko zimnej wody na główkę. Przy okazji usłyszałaś od paru osób parę ostrych, ale i życzliwych słów. My Cię podsumowałyśmy, a teraz Ty musisz zrobić kreskę i zacząć od nowa liczyć...ale na siebie. Powodzenia.

>jak powiedzial tak do mojego syna- >juz raz stracila stabilnosc ! >musi gdzies chodzic do szkoly a w pl nie bedzie nawet umiala pisac i czytac To prowokacja i na dodatek kiepsko przeprowadzna. Dziecko"zmienia płeć' w zalezności od posta.

ludzie dajcie spokoj z ta ambasada...oni nic nie pomagaja... wanesia..nie mart sie wszystko bedzie dobrze....zostaw na razie twoje sprawy sercowe na boku i pomysl, jak tu zycie zorganizowac....chyba w kazdym kraju jest caritas, albo jakis osrodek gdzie mozesz uzyskac dobra i kompetentna porade....teraz wlasnie to jest co potrzebne..i nie boj sie, najwazniejszy jest ten pierwszy krok....jak zrobisz pierwszy krok, to pozniej juz za kazdym razem bedzie latwiej....wazne jest nie siedziec z zalozonymi rekoma...i czekac az cie gosc spakuje....wiem, ze zagranica jest rudno...sama mieszkam w niemczech, ale ty masz dziecko..czyli masz o co walczyc...