piękni, zdolni, inteligentni i samotni..

połowki wymaga duzo czasu, a tego notorycznie brak

Mam 27 lat. Jak zarabiałam więcej, to wcale nie czułam, że jest mi jakoś lepiej, że do czegoś wyjątkowego wykorzystałam tę kasę...

Od bycia z ukochana osoba sa weekendy. Ja pracuje, oprocz tego studiuje, do domu wracam pozno ale mimo stresu i innych wieczorem z ambitnej pracownicy przeistaczam sie w dobra zone i kochanke:)) A weekendy sa nasze. Mysle, ze wszystko jest do pogodzenia chyba, ze ktos na sile wymysla sobie nowe zajecia by byc ciagle zaganianym.

po co mamy sie użerać z wykształconą i "przebojową" jak w konkurencji stoją normalne może nie mis polonia ale za to równo pod sufitem bez przerośniętego ego. Zresztą po co się w tak młodym wieku wiązać :O po 30 to dobry termin :P

tamaraa...> mało ludzie tak potrafi, więc Cię podziwiam, nawet kobiety, jak mocno angażują się w pracę za mocno, to ciężko jest im tak automatycznie w domu przeskoczyć na tryb mąż :)

A kto powiedzial, ze mamy przerosniete ego? Nie ma nic w tym zlego, ze lubie swoja prace, akurat jestem w tym dobra, lubie zadbac o swoj wyglad, lubie pocwiczyc posladki na silowni :P Ale lubie tez sie bawic, wypic, poszalec. Sympatyczna, ze mnie dziewczyna. Tylko po prostu nie potrzebuje pierwszego lepszego. W moim przypadku prawie 5 lat bylam z pierwszym narzeczonym, pózniej leczylam rany, dalej 4 miesiace zwiazku i teraz od nowa wkraczam na rynek ]:->

Ale ja mysle, ze to nie jest kwestia "potrafienia" tylko "chcenia". Ja wracajac do domu to jedyne o czym mysle by w koncu byc z nim. I automatycznie wszystko inne przestaje sie liczyc. Nawet jesli czeka mnie cos by dokonczyc czy pouczyc sie to zanim do tego siade najpierw chce pobyc z mezem. Bo jestem steskniona. Ja nigdy nie potrafilabym przelozyc pracy nad uczucie. Druga sprawa, ze moj maz szanuje moja prace i ambicje ale to juz kwestia dobrania sie. Szczerze mowiac nigdy nie przyszlo mi na mysl, ze kariera i milosc moga sie gryzc ze soba. Owszem jesli ktos na sile bedzie sobie wymyslal nowe obowiazki to tak, ale ja pracuje do godziny do ktorej mam pracowac a potem domek i tam jestem po prostu soba.

A nie uważasz że rozpad tego związku to może w dużej mierze Twoja wina?

\"piękni, zdolni, inteligentni i samotni..\" to nie o mnie ale 25 lat i boją się związków to już pewnie tak :D może nie chcą sobie życia związkiem marnować... tak jest wiećej czasu, wiecej perspekty i można partnerów co tydzień wymieniać

Patrzac z perspektywy 26 lat. Zycie naprawde jest cudne i zaskakujace. Jesli teraz nie ma kolo nas tej drugiej, wymarzonej osoby, trzeba dolozyc wszelkich staran, zeby to nasze zycie bylo nadal ciekawe i zebysmy jednak mieli usmiech na twarzy. Drugiej szansy nie bedzie, imo :)

dsdasfd -> nie uwazam. Dlatego, ze poznalam mojego narzeczonego na studiach, na pierwszym roku i tak sobie razem dorastalismy i gdzies pod koniec studiów ja juz za duzo chcialam od zycia, samodzielnosci, pracy, mieszkania bez rodzicow, malzenstwa i juz. A on.. nadal synek rodzicow, bardzo bal sie doroslego zycia. Ale ze go kochalam to ciezko mi bylo podjac decyzje o rozstaniu. W koncu on to zrobil. Odchorowalam jakos i juz. Boli serce czasem jeszcze bardzo ale zycie plynie, a ja chce razem z nim.

presję na "związki", a w konsekwencji małżeństwo mają zwykle (no, najczęściej) osoby o nie dość wysokiej samoocenie (powiedzmy trochę niedowartościowane, niezbyt wierzące w siebie) takie, co boją się, że mogą zostać "potem" same. Moja znajoma (świetna babka), która po raz pierwszy wydała się za mąż mając 45 lat, na różne uwagi czynione jej na temat (obiektywnie) staropanieństwa zawsze powtarzała "no, ty to musisz się spieszyć, bo potem chętnego na ciebie nie będzie, a ja zawsze znajdę kandydata". I rzeczywiście po tym pierwszym zamążpójściu były jeszcze trzy (!!!) :)

no to tylko pogratulować :) ale po 45 roku życia to \"trochę trudniej rodzi się dzieci\" - jeśli ktoś chce je mieć.... :)

ponoć największy procent singli jest w dużych miastach... czy szybkie tempo miasta przeszkadza związkom? czy ludziom po prostu trudniej jest się znaleźć....

boją sie i już, co tu wiecej opowiadac?

E tam, ja sie nie boje :P

jasne, nie uwierze:) daj dowód

takie tam- ile zarabiasz, z ciekawosci pytam, jestem baba :P

No ale hehehe jak moge dac dwód :D ? Cos kolo 4 netto. poliaaaaaaaaaana -> a tyle ile?

\"ponoć największy procent singli jest w dużych miastach... czy szybkie tempo miasta przeszkadza związkom? czy ludziom po prostu trudniej jest się znaleźć....\" a może po prostu młodzi uciekająz prowincji do miast i dlatego tam jest więcej singli a stare małżeństwa zostają w miasteczkach :P

a ty wiesz co to jest procent?? 1% niezależnie czy od od 1000 czy od 400 000 to zawsze 1 %... nie chodzi mi o konkretną liczbę, bo wiadomo że jak więcej mieszkańców to i singli więcej, chodzi mi o %

w związek to dodatkowa odpowiedzialność, za drugą osobę; może więc single boją się odpowiedzialności??

kto chce sobie na plecy brać dodatkową porcję odpowiedzialności? samemu jest wygodniej :p

może i wygodniej, ale czy o to chodzi w związku? jest się z kimś chyba nie dla wygody, czy jej braku,...

Jakie tam wygodniej.