Jakie mieliście, macie relacje z babciami i dziadkami?

Topik okolicznościowy ;). Jak Wam się układa, układało z babciami i dziadkami? :)

:) Babcię mam świetną Jednego dziadka nie pamiętam :( Babcia i dziadek ze strony ojca nie żyją, ale byli to cudowni ludzie - dziadek szczególnie Tęskno mi za nim, czasami.

Aaa, najlepsze są te zyciowe maksymy mojej babci, np. "Co komu przeznaczone to na drodze rozkraczone ':P

To może zacznę od siebie. Jestem dość późnym dzieckiem moich rodziców, więc rodziców mojej mamy w ogóle nie znałam. Dziadka ze strony taty pamiętam, jak przez mgłę, miałam 7 lat, jak zmarł, babcia zmarła jak miałam 14 lat, więc zbyt długo się nimi nie cieszyłam. Poza tym nie mieszkaliśmy nigdy razem z dziadkami, więc kontakt nie był duży.

Ano maksym są super, męża babcia czasem takie rzuca, można się uśmiać do łez :)

Jednej babci prawie nie znałam a do dziadka czułam ogromną awersję (no dobra, nie znosiłam dziada). Drudzy dziadkowie byli mi bardzo bliscy, w dzieciństwie w dużej części to oni mnie wychowywali, gdy rodzice pracowali, przesiadywałam u nich codziennie, jednak zbyt dobrze nie rozumieliśmy się. W każdym razie wszyscy oni już nie żyją.

Babcia ze strony taty, którą pamiętam była fajna, lubiłam ją i jestem do niej podobna. Ale to też nie był do końca typ człowieka, który by niańczył wnuczki w dzień i w nocy przy okazji robiąc na drutach ;), za bardzo żywiołowa była :)

jedna babcia i dziadek zmarli zanim sie urodziłam. zreszta teraz wszyscy dziadkowie nie zyją.

Także generalnie klimat dziadków, którzy mieszkają razem z dziećmi i wnukami i którzy zajmują się wnukami na co dzień jest mi obcy.

U mnie jedna babcia prowadzi styl hard -corowy codzienie gra z kumpela w domino i ma extremalne jazdy z tym zwiazane:p Druga jest fanka mody na sukces i nie daj boze zagadac do niej w tym czasie .... potrafi zjechac łacina jak mało kto :P

Teraz kiedy jestem dorosła czasem dostrzegam jakiś brak tego, ze kiedyś tak nie było, ale tak na prawdę najważniejsi są rodzice, a w rodzinie wielopokoleniowej nie zawsze panuje sielanka...

brat - uśmiałam się :D Moja babcia mówi, że idzie oglądać "Ridża" :D Plaga ta moda na sukces :) Jakoś mi się zatęskniło do mojej babci :) Jestem z nią bardzo związana, bo wychowywała nas prawie. I te jej naleśniki, pycha :)

Zastanawiam się dlaczego ja nie jeździłam na wakacje do rodziców taty, dziwne...mam wrażenie, że nigdy nie nalegali jakoś mocno, a i ja się nie paliłam jechać do nich...

Moda na sukces to punkt obowiązkowy czytaj sąsiedzi emeryci za tym szaleją ;)

do niej podobna ... ja wszystko moge zrozumiec ale ostatnio moja babcia wpadła na pomysł by zakupic jej jak ona to mowi video i kilka kaset ..... CHCIALA BY NAGRYWAC TE ODCINKI NA VHS-y czujesz jakie jazdy ...:P

:D:DD:D:D:D Jakby co to ja mam VIDEO - nówkę prawie ;P Babcie jest normalnie the best :)

brat....> Dobre dobre :). Ja mam w rodzinie takiego dziadka, można nazwać ciotecznego dziadki ;), co wstaje na 6 rano chyba na różaniec, czy jakieś inne modlitwy w radiu Maryja ;)

anitelkaaa - Radio Maryja na szczęście nie wciągnęło mojej babci, ale modli się dużo - zawsze mówi, że za nim pomodli się za każdego z nas to już południe :) I jak się widzimy to zawsze pamięta, żeby zapytać czy podwyżkę dostałam :P

Pewnie modli się za Twoją podwyżkę :D, fajnie :) Ano właśnie niektórych nie wciąga innych wciąga radio Maryja. Tych co są bardziej tacy osiadli, ze tak powiem, spokojniejsi to chyba bardziej wciąga, bo weź usiedź przy tym radiu ;)

Męża babcia, to zawsze mówi, to dzięki za wizytę i jeździe z Bogiem ;), tak po godzinie już ;)

nie pamietam a co do drugiej babci to jako dziecko wolałam przebywac z jej siostrą niż nią bo bardziej mnie rozpieszczała.:p

Radio M. to temat na oddzielny topik chyba ;)

dziadkowie zmarli w pierwszym roku mojego życia, więc znam ich tylko ze zdjęć. babcie... jedna mieszka pode mną w wielorodzinnym domu i po prostu staramy się nie wchodzić sobie w drogę - na początku było ciężko, były kłótnie itp, w końcu wyjaśniłyśmy sobie kilka spraw i jest ok. druga - jak byłam mała to byłam \"ta gorsza\", mój brat był jej ulubionym (i jedynym) wnuczkiem, a ja to taka hmm.. czerepa raczej. nigdy nie lubiłam tej kobiety, teraz z różnych powodów odwiedzam ją co tydzień i gdyby nie typowe dla starszych samotnych ludzi obgadywanie innych, to uznałabym ją za spoko kobietę, po przejściach (jak wszystkie z tego pokolenia zresztą)

Właśnie, babcie i dziadkowie z naszego pokolenia to często osby po przejściach, które pamiętają wojnę. Czasami jak słucham mojej babci, która straciła małego syna, została wdową w wieku 30 lat i sama szła przez zycie z 3 dzieci podziwiam ją. Nie znaczy to, że czasami nie irytują mnie na chwilę jej zachowania.

jeden dziadek zmarł zanim się urodziłam, a drugi jak miałam 5 lat i ledwo go pamiętam. Wiem tylko, że strasznie mnie rozpieszczał ;) Zawsze odczuwałam "niedobór" dziadków :( A babcie... jedna była bardzo fajna, lubiłam do niej jeździć :) a druga mieszkała z nami i z tego też powodu była mniej fajna ale dziś kiedy ja już jestem dorosła, a jej już nie ma, to nie pamiętam tych złych stron mojej babci :D

Fajny topic . Jak tak patrzę na moją babcię 87l to w głowie mi się nie mieści jak człowiek może znieść takie piekło . Wyobraziem sobie co by napisała na kafe "życie uczuciowe" jak była w naszym wieku : "Umarł mi roczny syn z zimna ..." " Spalili mi dom straciłam wszystkie pamiątki " " Przenoszą nas w nieznane czy ktoś wie jak jest w ..... czy są tam Rosjanie ? " Szukam mojego męża wiem że ostatnio był.. czy żyje" Mnie się to w głowie nie mieści.....

No tak czasy wojny i okupacji...dla nas to teraz niepojęte... A powiedzcie coś więcej, jakie były Wasze relacje emocjonalne z babciami i dziadkami? Czy były to osoby z którymi dobrze wam się rozmawiało o życiu, o problemach, rozterkach, nadziejach? Czy raczej to były osoby do pogadania o sąsiadach, pogodzie, czyli tak powierzchownie?

Moja babcia ta która żyje, wie o mnie prawie wszystko. Jest ciepła, kochana. Jednak nie pamiętam kiedy przytuliłam się do niej ostatni raz. Tak to już u nas w rodzinie jest, że uczuć nie okazuje się oficjalnie. Moja babcia zawsze wie co powiedzieć. Czasami patrze na nią i widzę ogromna różnicę pokoleń. Ale nie ma to znaczenia, bo ona jest niesamowicie mądrą osobą. Aż mi się łzy w oczach pojawiły :) Jej męża, dziadka, nie pamiętam. Dziadek ze strony ojaca był niesamowiecie spokojnym, dobrym człowiekiem, ale jak krzyknał, to człowiek od razu wiedział gdzie jego miejsce :D. Zmarł jak miałam 14 lat. Brakuje mi go czasami. Wnuk poruszony - pięknie to napisałeś...

Dziedkowie ze strony mojej mamy zawsze byli dla mnie jak rodzice...babcia dalej jest:) dziadek niestety umarl rok temu:( Zawsze uwielbialam ich opowiesci jak byli mlodzi, szczegolnie dziadka- byl 8 lat na Syberii, zawsze opowiadal o tamtych czasach zartem- taki mial styl hehe, byl najlepszym politykiem w calej Polsce hehe upieral sie przy swoich dziwnych pogladach a jak juz nie mial argumentow to zartowal :) mial tez dziwne pomysly ( 60 lat i kupil sobie tabletki na odchudzanie....babcia to myslalam ze zawalu dostanie hehe, pozniej chcial kupic sobie tel. komorkowy ale babcia skutecznie wybila mu ten pomysl z glowy) Z dziecinstwa pamietam najwazniejsze pytanie " czy dziewczynki byly w kosciolku?" Dziadkowie ze strony ojca w dziecinstwie byli ok to momentu az babka nie stwierdzila,ze moj ojciec jest alkoholikiem bo mama go rozpija ( kobieta ktora praktycznie nie pije i jest przeciwniczka alkoholu) a po slowach ze nienawidzi mojej mamy i niegdy nas nie lubila stracilam do niej jakiekolwiek uczucia , stala sie obca osoba dla mnie, do tej pory z nia nie gadam . Dziadek zmarl 2 lata temu, byl ok, ale nic nie mial do gadanie w rodzinie.

ja mialam tylko 1 babcie, drugiej nie znalam dziadkow tez nie :( babcia z nami mieszkala i wychowywala mnie, mialam z nia super kontakt, jak bylam mala zawsze mialam zajety czas, bawila sie ze mna chodzila na spacery, w wakacje jezdzilismy do jej starego domu, wiec mialam namiastke wakacji na wsi :) z moimi rodzicami swietnie sie dogadywali, nie znalam zadnych klotni ani nieporozumien, stereotyp ze mieszkanie z rodzicami w tym przypadku w ogole nie mial racji bytu, szkoda tylko ze babcia umarla w jeszcze dosc mlodym wieku ( miala nieco ponad 70 lat ) teraz juz nie mam zadnych dziadkow, a w dzien babci moge najwyzej isc na cmentarz i zapalic swieczke :(