miłość a przeprowadzka na wieś

Mieszkam na Śląsku Niedawno dowiedziałam się, że znajoma wyszła za mąż i przeprowadziła się do swojego męża, czyli na drugi koniec Polski do jakieś liczącej 300 mieszkańców wsi. Dla mnie to szok, bo ja nigdy nie porzuciłabym życia w środku cywilizacji i nie przeniosłabym się na wieś z której wszędzie jest daleko, w której nie ma żadnych perspektyw, gdzie w sumie nic nie ma. A wy? Czy z miłości zdecydowałybyście się na coś takiego?

Nie. Starałabym się znaleźć kompromis.No chyba,że tamtej kobiecie odpowiada takie życie.Każdy ma inne potrzeby

po pierwsze śląsk to nie środek świata i cywilizacja... po drugie nie kieruj się steoretypami. Na takiej wsi może być o wiele ciekawiej i bardziej rozwojowo niż na tym twoim śląsku poza tym może po prostu ona kocha męża i potrafi to robić w przeciwieństwie do ciebie?

Ja tak nad tym wszystkim myślę i nie wydaje mi się żebym była skłonna do takiego poświęcenia.... Tym bardziej, że co ja bym tam robiła.... Wątpię, że bym znalazła jakąś fajną pracę...

troszkę źle mnie zrozumieliście.... mnie bardziej chodziło o to ile można zrobić dla miłości.... tak wiem że nie pępek świata.... ale wszędzie blisko, jest praca, jest jakaś rozrywka, jest dobra komunikacja wiem że to nie Warszawa, ale w sumie nie mamy jakiś większych braków... A wiem jak może wyglądać taka wieś bo miałam okazję być... Jest cisza spokój to fakt, ale brak tego wszystkiego o czym pisałam powyżej ale mnie byłby to szok chyba... nie wiem czy miłość by z tym wygrała ja ją źle nie oceniam, wręcz podziwiam a nawet trochę zazdroszczę bo też bym tak chciała kogoś pokochać...

Ja się urodziłam i wychowałam w mieście. Są pewne plusy mieszkania w mieście np. blisko do szkoły, do pracy. Ale mnie np. męczy anonimowość w tłumie, wielkie mega-markety, zakręcenie na punkcie mody i wyglądu, zabieganie za forsą, wyścig z czasem, arogancja i obojętność ludzi, tłok na ulicach w tramwajach, i jednocześnie taka samotność w tłumie, w zgiełku, w tym rozgardiaszu. I to sąsiedztwo totalnej biedy i wyszukanego wręcz bogactwa.. Mnie to męczy, ja bym chciała czasem za miastem. Mieć internet, samochód sprawny, że mogę wściąść i przyjechać powiedzmy do teatru. Ale na co dzień mieszkać w spokojnym miejscu, móc się cieszyć spokojem, zielenią, móc oddychać i niekoniecznie być anonimowym. Moje marzenie...