Czy ktoś oprócz mnie też nie cieszy się z zareczyn ani ślubu?

Bo ja nie umiem.

sam fakt, że się nie cieszysz powinien już Cię zastanowić, czy w ogóle warto brać ten slub.

to po co ci te zaręczyny? Zabawa?

dokladnie po co sie w takim razie zareczalas skoro sie nie cieszysz??

Jezeli Go naprawde kochasz to sie nie przejmuj... mnie na poczatku tez to wszystko przerażało a teraz nie moge sie doczekac:)

ale ona nie napisała, że ją to przeraża, bo to jets normalne, że człowiek nie ma wstępnego pojęcia o przygotowywaniach itd....Ale jesli bierze slub z miłości to cieszy się w duchu itd. Autorka tego topiku wyraźnie dała do zrozumienia, że ją to nie cieszy co mozna zinterpretowac w ten sposób, że tak właściwie przyjęła zaręczyny i zgode na slub ale jakby wbrew swojej woli :o

No nie wiem. Robie to tak jakby z przymusu, ale nie jestem szczęśliwa i nie mogę nic z tym zrobić. :(

a co, masz to przykazane że MUSISZ brać ten slub? Nie ma czegoś takiego.

oddaj pierścionek i koniec. Mamy XXI w a nie XVII. Nikt cię nie może zmusić do małżeństwa. Co ty arabka jesteś?

Nienawidze siebie za to co robię. Ide na łatwiznę, lituje się nad nim, chyba tak to można nazwać. Za dużo lat, za duzo razem przeszliśmy, nie moge odejść. Wiem, ze to glupie, ale nie mam odwagi. On mi wmawia, ze bedziemy szczęśliwi i że moje niepewności biorą się z lęku przed ludźmi. On mi nie pozwala odejsć, nie pozwala mi, można to nazwać szantazem emocjonalnym chyba.

ale co nie moge? chcesz być nieszczęsliwa do końca zycia? spojrzys zmu prosto w oczy i przed bogiem przysięgniesz, że bedziesz go kochać, być wierną i uczciwą w małżeństwie dopóki smierć Was nie rozłąćzy? Przejdzie Ci to przez gardło?

przejdzie, z tym nie bedzie problemu. kochać w jakimś stopniu go kocham, wierna tez będę, tylko po prostu nie daje mi to szczęścia.

sprawa dla psychologa. Zniszczysz zycie sobie jemu i ewentualnym dzieciom. Niezle jak na jedna osobe...

A powiedz czy kiedykolwiek marzyłaś o założeniu własnej rodziny? O małżeństwie i jak to sobie wyobrażasz? Bo skoro go kochasz to być może cały problem tkwi w tym, że masz błędne wyobrażenie o małżeństwie, może kojarzy Ci się z czymś nieprzyjemnym? Z utratą wolności, z brakiem własnego zdania, z zależnością od męża?

co ma cieszyc kazdy ma swoje zycie swoja prace , co z tego ze ma sie meza jak i tak czlowiek musi rano wstawac do roboty, kazdy zdany na siebie,ludzie woekszosc zycia spedzaja w pracy, wazne mieec dobra prace

Ja, bo za długo czekał.

Ja mam podobnie, chociaż nie do końca: cieszę się że będę żoną ukochanego mężczyzny, tylko na ślub się smucę. Od dawna marzyłam o pięknym ślubie i weselu, a mamy bardzo mocno ograniczony budżet i wszystko będzie ,,po taniości'', dodatkowo z niektórymi członkami rodziny jest sytuacja trudna, bo np ojciec pana młodego zostawił jego matkę 2 miesiące temu dla innej kobiety.