mam 33 lata i nie mam męża ani dzieci ani pracy żyję z rodzicami

a jak zarabiasz kase przez neta? ja wogle nie mam zadnych dochodow zyje z oszczednosci, mieszkam z rodzicami wiec daje rade, sama to juz dawno umarlabym z glodu bo gdybym miala oplacic czynsz to tych oszczednosci na dlugo by mi nie wystarczylo :-(

no i ty masz 24 i inne myslenie i duzo czasu na zmiany, rob cos dzialaj bo po 30stce trudno sie jakos przelamac chocby na wyjazd :-( chociaz traz w dobie kryzysu nawet za granica pracy nie ma

zajmij sie moze rozwojem duchowym * ekorki ;) tyle na temat :p

łatwo ci mowic/pisac ;) o to chodzi, ze mam wade wymowy, tzn jakam sie dosc powaznie i to mnie bardzo ogranicza. dlatego pisalam ze nie wiem jak dam sobie rade w zyciu. terapia jest bardzo droga a i tak nie kazdemu pomaga. no ale mimo wszystko znalazlam sobie jakis cel w zyciu i trzymam sie tego.

a Ty skoro masz studia to tez moze zacznij udzielac korkow???? nie wiem jakie masz studia, ale chyba humanistyczne. pomagaj dzieciom z polaka i bedziesz miec kase

pisal juz na jakims topiku ze dalam ogloszenie i zero odzewu tylko 3 telefony tak z ciekawosci kim jestem(wiadomo mala spolecznosc ludzie ciekawi) ile za godzine biore czy nauczam w szkole i zero dlaszych kontakotw. korki mialy byc z matmy i anglika dla podstawowek, i dla klas 1-3 tak z wszystkiego ogolnie jakies zabawy edukacyjne , ortografia, nauka czytania itp

hej, mam ten sam problem. Najgorsze to chyba wspólny dach z rodzicami.Zupełnie samotna u rodziców na garnuszku. I po cholere płacili za moje studia? Chyba żeby mnie do końca życia utrzymywać. Oj lipa lipa, szkoda gadać

tez mieszkam z rodzicami mam 32 lata

a ja29 i tez mieszkamz rodzicami:) z tym ze jestem osoba pracujaca-tzn obecnie nie pracuje bo sie zwolnilam ale mamj uz cos na oku, dziewczyno wyluzuj mloda jestes, poza tym mieszkac z rodzicami to zaden wstyd, moglabys sie jedynie rozejrzec za praca

Ja mam 32, też nie mam męża ani faceta, nie mam dzieci, też żyję z rodzicami, tyle że pracę mam. Jestem nauczycielką i z moją pensją, w moim mieście i w pojedynkę nie mam co myśleć o usamodzielnieniu. Ale mieszkamy w dużym domu, więc to bycie pod jednym dachem z rodzicami nie jest aż takie uciążliwe ;) Całkiem fajni są zresztą, dogadujemy się, pomagamy sobie nawzajem, wspólnie utrzymujemy dom, więc nie jestem tak bardzo u nich "na garnuszku". I nawet mama nie ciśnie jakoś bardzo na męża i wnuki, więc luz ;)

do sekretna dziewczyna Ale ty wyjechałaś pewnie kilka lat temu,teraz nie jest tak łatwo się załapać jak kiedyś.

zapamiętaj sobie że poki jestes jeszcze młoda (bo mając 33 lata jeszcze jesteś młoda) i zdrowa to masz szansę zmienić wszystko w swoim zyciu - teraz jest ci źle ale jak weźmniesz sie za siebie to zas jakieś 3 lata np możeszmieć pracę, faceta i dziecko - to nie jest wielka filozofia tylko czasami trzeba zaryzykować, wziąc sprawy we własne ręce