chce zmienic siebie.tylko jak?

nie wiem, czy jestem zbyt krytycznie do siebie nastawona, czy o co be, ale nie zyje, tak jakbym chciala, nie zachowuje sie tak jak chce. gdy siedze sobie w domu, mam w ogole inny obraz tego co chce zrobic, jak zyc, kim byc, gdy wychodze do ludzi to pryska. jestem cicha, zawstydzona, czuje sie gorsza, glupsza. chce zyc pelna zycia, byc otwarta na ludzi, rozmawiac z nimi na luzie. a tu, po pierwsze: wyslawiam sie jak idz stad i nie wracaj, ludzie pewnie sobie mysla,ze jestem idiotka. nie jestem soba. czuje, ze ludzie traktuja mnie poblazliwie. zbytnio przejmuje sie tym co ktos pomysli i wydaje mi sie, ze jak ktos ma inne zdanie niz ja, to znaczy, ze ja czegos nie zauwazam i, ze to moj blad, brak wrazliwosci, ze tego nie zauwazylam:O a przeciez moze to ten ktos przesadza i wymysla? staram sie rozmiec uczucia kogos.. czuje, ze jestem nudna. jest ratunek?

hm?

ludzie pozmocie, ja naprawde chce sie zmienic! chce przestac tak myslec zle o sobie, chce wrprowadzac radosc:)

Albo idź do psychologa, albo poproś o radę ludzi w Twoim otoczeniu - nikt Ci nie pomoże, jak Cię nie zna!!!

nie chce mowic o tym znaujomym...

Mam podobnie. Przestałem się spotykać ze znajomymi i dzięki temu nie dołuję się tym, żem głupi i nudny.

Ja po prostu staram sie nie przejmowac innymi ludzmi, mysle ze najlatwiej po prostu nie udawac kogos kim chce sie byc. I pamietaj ze sa ludzie i taborety, musisz nauczyc sie omijac "taborety" i od razu jakos latwiej:)

w rodzinie uchodze za osobe ktora potrafi przekonywac do swoich racji, dyskutowac a wsrod ludu jestem tak niesmiala ze wychodze na idiotke co 2 zdania sklecic nie moze :(

ale ja tak nie chce. na pierwszy rzut oka pewnie nikt nie widzi, ze czuje sie tak niepewnie. po pewnym poznaniu moze i tak, ale na samym poczatku jeszcze mysla, ze wyzej sram niz dupe mam:D nie chce!!!!!!!!!!!!!!!!!!

hehehe, dokladnie u mnie to samo na poczatku ze sie wywyzszam a potem jakas idiotka :P

chce sie wyglupiac i w ogole, chce czuc sie pewnie, rozmawiac na luzie.. walczycie z tym? wiecie, wkurza mnie, ze jak wyjsde z przyjaciolka, to gadamy ciagle o niej, ale jak zaczynamy gadac o mnie i widze, ze nie mowie tak ciekawie jak ona, to jzu wole, zebysmy gadaly o jej zyciu, to chcoiz sie nie nudzi bedac ze mna. przeciez to chore:O

ale powiem ci ze u mnei jest coraz lepiej jezeli chodzi o kontakty miedzyludzkie , moim zdaniem to kwestia czasu, przezyć, nabrania doswiadczenia ...ale gorzej mam z realizacja planow, zywkle cos chce i nic z tego nie wychodzi- tu bardziej moje lenistwo daje jednak o sobie znac

mam podobnie--> z planami u mnie podobnie, duzo chce, ale zeby juz tlo dokonczyc.. a gdyby tak sie zaprzec? i walczyc o plany? ja juz poraz 100 chyba probuje walczyc o siebie, za kazdym razem wracam do pkt wyjscia:O

Ja przestałam spotykać się ze znajomymi. Czasami wychodzę na spacer z kuzynem, bo przy rodzinie nie trzeba nikogo udawać, i czasami z jedyną przyjaciółką jaką mam której moge powiedzieć wszystko, przy niej mogę płakać i śmiać się do rozpuku. Mam też chłopaka który przez mój lęk do ludzi musi siedzieć cały czas w domu. Chyba go tym męczę. Może powinnam żyć własnym życiem, samotnie. Mogłabym być wtedy sobą 24h/dobę.