Jak mądrze karać dziecko i kiedy?

Moja corka jest chyba rozpieszczona,ma 1,5 roku ciągle mnie gryzie, ale wiem, że ze złości. Upominanie i mówienie nie wolno, nie skutkują. Czy sprawdzi sie tu karna poducha? Jak to u was jest, moja potrafi się bawić tylko 10 minut, potem przybiega do mnie i na siłę probuje odwrócić moją uwagę, zamyka laptopa, stuka w klawisze, chce aby się ciągle z nia bawić. To normalne? Nie mogę ani postukać na kompie, ani nawet rano pospać dłużej, gdy mąż się nią zajmuje, przychodzi i zrzuca ze mnie kołdrę, tak bardzo domaga się tylko mojej uwagi. Co robić?

uwazam ze klaps nie zaszkodzi. oczywiscie nie mowie o tluczeniu dzieciaka, ale jak raz i drugi po dupsku dostanie to bedzie widzialo co mu wolno a co nie.

one nie potrafią skupiac jeszcze uwagi na czyms dłużej jak kilka minut ! Mysle ze ona wymaga twojej uwagi a kara jest tutaj bez zasadna

A czy nie wyrośnie z niej dziaciak, idealny kandydat do programu super niania?

ja bym sobie nie dala na glowe wchodzic, zbyt duze pobłazanie prowadzi do dalszych problemów wychowawczych. mam 8 letniego brata. rodzice od poczatku pozwalali mu na wszystko, teraz robi co chce i jedyna osoba ktorej słucha jestem ja, bo sie mnie boi. a cala reszte rodziny ma gleboko w dupie.

Nie zgadzam się z tym, że należy w pełni to akceptować, że dziecko w tym wieku co chwilkę cię zaczepia i notorycznie przerywa twoje zajęcia. Prawdopodobnie nie jest przyzwyczajone do twoich rytuałów. Pracuję w domu, przed komputerem i muszę mieć czas na tę pracę, a moje dziecko mi w niej nie przeszkadza. Zupełnie sobie nie wyobrażam, że 2,5 roczny syn miałby mi zamykać notebooka albo stukać w klawisze. Może dlatego, że przygotowuję zbyt poważne dokumenty, żeby mogły ulec przypadkowej edycji i już od samego początku moje dziecko wie ile mu wolno. Moja teoria jest taka, że karać dziecko należy zawsze gdy zachowuje się źle. Upominać i przypominać - nie rób tak, bo.., a gdy skrajnie nie słucha, przytrzymać je przez chwilę na dystans. W żadnym razie nie polecam bicia, nawet lekkich klapsów, bo to poniżające. Karą dla dziecka jest przerwanie ciekawej zabawy, wyłączenie bajki, nie pójście do sklepu, na plac zabaw, pod warunkiem, że mu się wytłumaczy: chciałam z tobą zrobić to i to, ale nie zrobię tego, bo byłeś niegrzeczny i teraz chcę być sama. Np. mój syn po kąpieli (na piętrze) lubił sobie uciekać i nie chciał się ubierać. Wtedy mówiliśmy: ok, idziemy na dół - do salonu, spędzać razem wieczór, a Ty kładziesz się sam, bez czytania bajek. Ponieważ czytamy codziennie, dobrze wiedział jaka to fajna sprawa, więc od razu wrócił po piżamkę. Wtedy najlepiej ukochać, pochwalić, utwierdzić, że dziecko podjęło dobrą decyzję i błyskawicznie wybaczyć. Podczas upominania radzę za każdym razem podchodzić do dziecka, chwytać je delikatnie za obie rączki i patrzeć w oczy, czekać, aż ono samo spojrzy i dopiero wtedy, przy kontakcie wzrokowym przekazywać krótkie wiadomości. Krzyki na drugi koniec pokoju są ignorowane. Poza tym nie powinno się krzyczeć, bo to też poniżające.

to trudny temat polecam kursy dla rodziców, my byliśmy z mężem na "pierwsze kroki" dla rodziców dzieci 0-3. było super i bardzo dużo wynieśliśmy pomocy i wiadomości na tema t wychowania dzieci.