Gdybym mogła/mógł cofnąć czas to....

Żałujecie czegoś ?

nie odnawiałabym kontaktu z facetem, który wcale mi się nie podobał... ..zakochałam się w nim, a on mnie zostawił. :|

orgietkę, bo to bzdura była ;)

za dużo w życiu się uczyłam..

a, i wróciłam do faceta, niepotrzebnie, straciliśmy czas, bo i tak nic z tego nie wyszło..

za długo by wymieniać

Pognałabym tego gnoja wcześniej, a mój syn by dzięki temu żył....

cofnęłabym czas o 10 lat!

to nie doprowadzilabym dp 3 spraw sadowych lepiej mowilabym przy rozmoach w spr pracy

Nie zaprzepaściłbym szansy na \"bezpłatne\" dzienne studia :P

To brzmi bardzo filozoficznie hehe ale niczego bym nie cofnela. Byly wydarzenie w moim zyciu takie przy ktorych trudno sie nie załamać i nie będę się tu rozpisywać, przez kilka lat totalna złamka... ale patrząc na to moje życie teraz, gdzie zaczyna mi się wszystko układać nie chciałabym niczego cofać. Bolało i to cholernie, czas jakoś leczy rany, z każdym dniem boli mniej, ale ile się nauczyłam, ufam sobie i wiem że nie zrobie z mojego życia syfu. Stara prawda że człowiek uczy się na błędach:D

zaluje ze urodzilam sie kobietą

gdybym mogła cofnać czas to niepojechałabym z nim na wakacje i nie zakochała sie w nim:(

to bym sie nie związała z tym skurwysynem i nie musiałabym dziś usuwać blizny z brzuszka

a ja chciałabym cofnąć się 1,5 roku wstecz...właśnie wtedy nieźle namieszałam w swoim zyciu :(

kciukiem, a Ty ładna jesteś na tym zdjęciu bardzo :)

urodzilabym sie w rodzinie krolewskiej

coś podobnego było w jakimś filmie. zapytali się staruszkę, czego żałuje i gdyby mogła, to co chciałaby zmienić w swojej przeszłości. odpowiedziała, że nic. bo wszystkie momenty są dla niej ważne te dobre i złe. życie jest jak fala (sinusoida) są w niej wzloty i upadki, co można także zaobserwować na przestrzeni wieków: średniowiecze, po którym następuje kontrastowe odrodzenie, później znowu kryzys i tak na przemian - od stuleci! wszystko wokół jest jak fala (model strukturalny DNA składający się z podwójnej helisy świadczy o obecności więcej niż jednego pasma fal), dźwięk również można zapisać w postaci fali. woda faluje. drgania. struktura wielu cząsteczek to fala. są fale mózgowe, świetlne, dźwiękowe, wodne itd. gdyby życie było ciągłą linią prostą, byłoby nudne i wcale nie byłoby radosne - nikt nie wiedziałby, co to radość, bo nie zaznałby smutku. każda zła rzecz w życiu jest niezbędna, żebyśmy doceniali szczęście, które nas spotka w przyszłości. każdy człowiek uczy się na błędach. jeśli ma za sobą wiele nieudanych związków, brak pracy, niepowodzenia w szkole, przeżywa cierpienie po stracie kogoś bliskiego - nadejdzie lepszy czas. pozdros amigos.

poza tym nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło. każdy medal ma dwie strony. i wszystko ma plusy i minusy. we wszystkim mozna zauważyć jakiś odcień szarości.

:)

to, że gdy bylam mała nie rozumialam co to znaczy alkohol w rękach taty. i chyba kierunek studiów. i jednego związku żałuję. ale teraz jestem w koncu szczęśliwa. po prostu szczęśliwa.

To wczoraj nie obrażałabym się na niego za pierdoły, tylko poszła razem z nim do domu, zamiast na miasto z przyjaciółmi. Nie pomyślałam, że to może być jeden z ostatnich naszych wspólnych powrotów do domu... Tak bardzo tego żałuję...

po każdej burzy przychodzi Słońce! :D

kciukiem jest całkiem ładna "laska" :D :D :D

lidiena, ale każdy ma prawo obrazić się. Mój facet obraził sie bo sms mu się nie spodobał, najlepsze, że był to jego głupi teks tylko obrócony w drugą strone...

a ja niczego nie żałuję (narazie :D )

niektórzy faceci to jednak maja nasr..ne. I ja zawsze na takich trafiam. Jakbyście chciały przetestować swojego poproszę tylko o foto, jeśli mi się spodoba to napewno ch...j. Zerwał ze mną w walentynki, nie zdażłam mu powiedzieć, że jestem w ciąży. Nawet kutas nie chce rozmawiać, bo twierdzi, że jest stanowczy he he

Niby miałam powód, on wcześniej robił mi na złość, ale on jest niczym, jak patrzę na to z innej perspektywy. Jak sobie pomyślę o tym, co mi rano napisał, że zastanawia, ale sam nie wie, czy rezygnować ze studiów, to tylko płaczę. Może wczoraj był jeden z naszych ostatnich wspólnych powrotów do domu, mieszkamy obok siebie. On miał wtedy taką smutną minę. Jest mi teraz z tym źle. Gdybym mogła cofnąć czas, to nie obrażałabym się na niego.

mam znajomą uważającą się za ideał. stara się wszystkim udowodnić, że jest wszechstronna i doskonała, wręcz perfekcyjna. wg mnie żyje na pokaz, ma ogromną potrzebę istnienia, samoidealizacji, jest przepełniona narcyzmem, egocentryzmem i zarozumiałością. faktycznie jest piękna - wysoka, szczupła, zgrabna, ma piękną twarz, cudne włosy, zawsze starannie ułożone i wystylizowane, ma świetny gust i rewelacyjne ciuchy. studiuje dziennie architekturę - potrafi doskonale rysować i jest dobra z matmy + ma wyobraźnię przestrzenną. robi bardzo dobre zdjęcia, zresztą sama tez jest bardzo fotogeniczna (prezentuje siebie jedynie na fotografiach wykonanych w studiach fotograficznych z obróbką profesjonalistów w photoshopie). poza tym prowadzi photobloga, na którym prezentuje swoje umiejętności fotograficzne, pokazuje swoje projekty architektoniczne, chwali się zdanymi egzaminami i zamieszcza prywatne newsy w różnych formach literackich, którymi dobrze operuje. (na zdjęciach zawsze widać jej nowe ciuchy, ekstrawagancko urządzony pokój, jakąś niezwykłą przestrzeń lub jej twórczość) uważa się za bóstwo i jednostkę wybitną. to co sobą prezentuje jest na pokaz. w rzeczywistości musi być bardzo smutna. bo ludzie odczuwający radość z życia nie potrzebują uwielbienia, upubliczniania swojej prywatności, zamieszczania swojej intymności w sieci. potrafią dotrzeć do ludzi swoim stylem bycia - zachowaniem w codziennych sytuacjach - tutaj ktoś taki kompletnie sobie nie radzi. jaki ogrom w oczach takiej osoby przybiera niewielka porażka?