Dlaczego tak trudno pogodzić się z porażką?

Jak w temacie. Większość faktów wskazuje na to, że facet Cię olewa, że tak naprawdę mało dla niego znaczysz. A mimo wszystko, gdzieś w głębi masz nadzieję, że wszystko jest inne niż wygląda. I trzymasz się tej myśli, pomimo, że gdy przyjrzysz się sytuacji z boku radziłabyś takiej dziewczynie jak Ty, żeby dała sobie spokój bez oglądania się za siebie. Dlaczego mimo wszystko nie chcę w to uwierzyć po raz kolejny?

wiem, że temat jak milion innych, ale podziwiam dziewczyny, które wypowiadają się tu na forum, że umieją odejść bez oglądania się za siebie, jeśli układ nie jest dla nich satysfakcjonujący

podniosę, bo może ktoś chciałby coś napisać chociaż wątpię :)

może po prostu panicznie boisz się samotności?