Czy ja jestem jakaś inna? Pomózcie

Witam.Mam pewien problem i zwracam się do was bo mam nadzieje, że może chociaż wy wyjaśnicie mi dlaczego jest tak a nie inaczej. Mam lat 18.Dość szybko dojrzewałam psychicznie z powodu choroby i śmierci taty i właśnie od jego śmierci zmieniło się wszystko. Mianowicie chodzi mi o to, że jestem sama tzn mam chłopaka z którym jestem 1,5 roku i ja jak i on mamy tylko siebie nawzajem zero znajomych. Po Śmierci ojca wszyscy niby moi przyjaciele odsunęli się ode mnie i zerwali kontakt jak bym jakaś nie normalna była:/ Koleżanek nie mam a jak już trafie na jakaś to mi tak obrąbie du** ze cała buda aż huczy ze co to nie ja i oczywiście same kłamstwa. Nie jestem wścibska, głupia ani wredna :/ Czy ja w czymś robię błąd, że każdy patrzy na mnie z złej perspektywy ?

Widzę , że wam tez jakoś specjalnie nie przypadłam do gustu :/

śmierdze trupim jadem mojego taty i tylko chlopak moj to znosi wrecz go ten aromat podnieca

walisz mnie ty

nie sądze abyś popełniła jakiś błąd , ludzie czasem nie wiedzą jak mają sie zachowac gdy my tracimy kogoś bliskiego , nie chcą nas skrzywdzic , nie chcą czegoś źle powiedziec więc sie odsuwają aby nas jeszcze bardziej nie zranic i oni tego nie widzą ale jedynie my zauważamy że zostaliśmy sami a wszyscy ...

Wez się człowieku lecz naprawdę. Byc możne ty nie straciłeś w młodym wieku żadnego z rodziców i nie patrzyłeś na ich cierpienie tak wiec opanuj się ze słowami ok

No tak ale co ja mam zrobić całe dnie w sumie spędzamy razem ludzie nawet nieznajomi w głupim autobusie pytają mnie czy my się sobą nie brzydzimy, ze widujemy się codziennie a co ja mam robić, jeśli mam siedzieć sama w domu i on również ma siedzieć sam w domu bez przyjaciół bez nikogo to chyba lepiej żebyśmy byli razem

To nie znajomi odsunęli się od Ciebie tylko Ty od nich. W chwilach tragicznych chowamy się w mysiej dziurze, nie pragniemy towarzystwa, zamykamy się w sobie, a także zamykamy się na innych. Musisz nad sobą popracowac a wszystko wróci do normy. Straciłam syna, wiem jak można cierpiec gdy odchodzi ukochana bliska osoba. Serdecznie Ci współczuję.

A właśnie, że to nie jest tak w momencie gdy zmarł mój tata dzień po pogrzebie odrazy pojawiłam się w szkole próbowałam nawiązać kontakt z klasą ale nikt kompletnie nikt się do mnie nie odezwał jak coś mówiłam to tylko przytakiwali a wszystkie te koleżanki z którymi miałam w szkole najlepszy kontakt udawały ze mnie nie znają