Dlaczego kontakty z innymi ludźmi są dla mnie takie straszne?

Nie lubię ludzi. Właściwie chyba nigdy nie lubiłem. W pracy jednak staram się nie dawać tego po sobie poznać. Owszem, z pewnością uchodzę za osobę zamkniętą w sobie (chociaż nikt mi tego nie powiedział, bo nie jestem typem człowieka, który sam zaczyna rozmowę), ale nie sądzę, żeby ktoś podejrzewał, że mam myśli samobójcze. Jak tylko przychodzę do domu, zamykam się w swoim pokoju i właściwie nie rozmawiam nawet z rodzicami. Nie mam żadnych znajomych, bo nawet nie potrafię utrzymać żadnej znajomości. Już nie wiem sam co mam robić.

Zaraz wszyscy przegrani się odezwą;) Jak poczytasz troche to forum to zobaczysz, ze wiele osób tak ma niestety, chyba takie czasy... Ale zawsze mozna spróbowac wziąc się w garść i pozytywniej i spokojniej podejsć do innych ludzi:) miły uśmiech zawsze pomaga i poprawia nastroj innym jak i nam samym, nie trzeba od razu stawac sie jakaś duszą towarzystwa ale popzytywniejsze relacje z innymi n apewno nie zaszkodzą:]

Często się uśmiecham, ale to tylko po to, żeby zamaskować swoje prawdziwe uczucia.

psychiatry, to może być jakaś fobia!

Byłem u psychiatry, ale chciał mnie faszerować lekami, a na to nie mogłem się zgodzić. Psychologów miałem już kilku, ale co mi po czyjejś gadce?

zrobili Ci kiedys krzywde ?

ja bardzo lubie ludzi ....to dziwne co piszesz

Ale uśmiech naprawdę powoduje ze mozna samemu uwierzyc ze nie jest tak źle;) wiesz co ja tez tak mam, albo boję się innych ludzi albo np za starymi gadac nie bede bo mnie wkurwiają, ale wtedy glegoki oddech i po prostu nie denerwowac się nie potrzebnie:) a jesli ktoś tobie okaze sympatie poprzez uśmiech lub mila rozmowe to naprawdę poprawia humor i zmienia spojrzenie na świat;] wiem, ze teraz tak sonie mogę pisac z życie moje tez wyglada niestety inaczej, ale naprawdę grunt to pozytywne podejscie i moze nie wymaganie niewiadomo czego od losu:)

Ale te leki są na jakiś czas, potem się je odstawia powoli i jest dobrze. Moja mama miała fobię, kuzyn (b.mlody) też i już są po odstawce i je ok. Ile to męczarni było przed.

Ostatnio jedna z pracownic robiła w pracy poczęstunek z okazji imienin. Zostałem zaproszony, ale wykręciłem się, bo stwierdziłem, że nie będę miał o czym z tymi ludźmi rozmawiać.

to są takie uprzedzenia, ze niby łatwiej już się dogadac z obcymi niż z takimi pseudo znajomymi;p co szkodziłoby sprobowac, nic nie tracisz a mozesz tylko zyskac;) a praktyka czyni mistrza, spokoj i parę dyżornych tematow na początek:)

Nie lubię ludzi (a także siebie) za ich zmienność. Tzn. za to, że są nieprzewidywalni. Jednego dnia (roku, miesiąca itp) mówią tak, a innego inaczej. Ja najchętniej bym chciał, żeby wszystko zawsze było tak samo.

Jeśli ty tak myślisz to napewno są ludzie ktorzy mysla tak samo tylko trzeba ich znaleźć;)?? A jaka niby zmiennosć tak Ci przeszkadza u innych??

Najbardziej boję się, że ja się mogę zmienić. Jaką mam pewność, że w przyszłości nie stanę się oszustem / złodziejem / zabójcą / gwałcicielem / pedofilem itp?

?? No bez przesady, nie wiem co by musiało Cie sklonic do czegos takiego:p zreszta panujesz nad swoim życiem chyba w takim stopniu:)

Dzisiaj panuję, ale jaką mam pewność, że np. za rok / 5 lat czy 10 też będę panował. Ludzie przed wojną pewnie też nie sądzili, że w czasie wojny będą zmuszeni jeść ludzkie mięso żeby przeżyć.

Ej ale robienie czegos pod przymusem a z wlasnej woli to nie jest to samo... nie umrzesz przecież nie bedac oszustem/zlodziejem/pedofilem...

I tu właśnie dochodzimy do tej zmienności. Człowiek, który nie wyobrażał sobie jedzenia ludzkiego mięsa ZMIENIŁ SIĘ w czasie wojny. Nie interesują mnie powody. Interesuje mnie fakt ZMIANY. Nie lubię tego jak ludzie argumentują "zmieniłem się bo...". Nieważne dlaczego ktoś się zmienił (czy miał szlachetne pobudki czy nie). Ważne jest to, że się zmienił, a tłumaczenie mnie nie interesuje, bo wszystko można przedstawić tak, żeby "ładnie wyglądało". A jeśli umrą np. moi rodzice a ja nie będę w stanie na siebie zarobić to pewnie będę musiał kraść, a np. teraz nie wyobrażam sobie tego. I co? Później będę się tłumaczył, że "kradłem, bo nie miałem pracy i musiałem jakoś żyć"? Wolę zawczasu skończyć ze sobą i nie dopuścić do takiej sytuacji.

weź nie gadaj głupot!! jeśli chodzi Ci o takie zmiany to ZAWSZE jest jakieś wyjscie, a takie postepowanie to tylko kwestia póscia na latwiznę... dobra powiedzmy, że ludzie sie zmieniaja, ale przecież nie sami z siebie, da sie to kontrolowac, pozatym zazwyczaj takie zmiany są na plus, bo życie jest cieżkie i zazwyczaj chyba uwrażliwia oraz hartuje... akoro sam twierdzisz że możesz sie zmienic to co inni nie moga?? masz jednak pewnie nadzieje ze takie coś cie nie spotka i toi jest przecież mozliwe, wiec innu ludzie tez moga byc niezmienni w soim postępowaniu i uczuciach...

Nie chodzi o sam sposób postępowania i cechy charakteru. Chodzi też o wygląd zewnętrzny, jedzenie itp.

pierdol to, nic nie zrobisz. niektóre typy tak mają. zaraz Ci podrzucę jeden topik, mi bardzo momaga jak mam doła.

I gdzie ten topik?