Zmeczona zyciem

Witam wszystkich forumowiczow. Nie mam z kim podzielic sie swoimi przemysleniami, a musze to z siebie wyrzucic. Mam 27 lat a czuje sie jak zmeczona zyciem 60tka (nie ubizajac paniom w tym wieku, bo z pewnoscia wiele z nich prowadzi o niebo ciekawsze zycie od mojego). Mam prace, z ktorej nie czerpie satysfakcji, chlopaka, do ktorego moje uczucia juz dawno wygasly i mieszkam z rodzicami, bo nie stac mnie na wlasne mieszkanie poki co. Meczy mnie juz monotonnosc dnia codziennego, w ktorym nic ciekawego sie nie dzieje procz zwyklych, rutynowych czynnosci i nie wiem jak to zmienic. Nienawidze tej stagnacji, czuje sie jak mloda stara i nie umiem wyjsc z tej odchlani. Do tego jak czlowiek oglada te kolorowe seriale, z tymi pieknymi ludzmi, spelnionymi zawodowo i uczuciowo kobietami i kupa kasy to dochodzi do wniosku ze takie zycie jakie sama prowadze nie ma sensu. Moze i ktores z was tez tak sie czuje...

religia nie rozwiązuje problemów egzystencjalnych :O

wyjedź , emigracja dodaje skrzydeł:)

to po co oglądasz te seriale? tam nie ma prawdziwego zycia i ci ludzie nie istnieją. wlącz lepiej telewizor z ostatnimi masakrami w Afryce, czy gdziekolwiek indziej, poczujesz się znacznie lepiej

Nie jestem pewna czy emigracja jest dobrym rozwiazaniem, bylam juz za granica, ale mentalnosc obcokrajowcow czasem jest nie do przejscia. Poza tym jest jeszcze tesknota za krajem i rodzina.

Nie jestem materialistka, ale nie mozna przeciez zaprzeczyc ze pieniadze w zyciu bardzo upraszczaja pewne sprawy. Jest to komfort.

wyjdz do ludzi po prostu..znajdz sobie jakis cel w zyciu do ktorego bedziesz dązyła..a co najwazniejsze juz wiosna wiec zmien fryz,makijaz i rusz przed siebie na poszukiwanie przysłowiowego konika lub miłosci:-)

do smutne podszywacze: Nie przewrocilo mi sie w glowie bo nie ma z czego. Z codziennych obowiazkow wawiazuje sie wzorowo, ale co z tego. Pragne czegos wiecej niz odwalenia papierkowej roboty, ugotowania obiadu rodzinie i ogladania tv czy pojcia do silowni. Pragne czuc ze zyje, zakochac sie a nie udawac ze wszystko gra. Taka wegetacja nie dodaje skrzydel, sprawia tylko ze czlowiek staje sie coraz bardziej poirytowany i smutny.

lub inna droge wewnetrzna. bo problem masz w srodku w sobie. cokolwiek nie zmienisz problem znowu sie pojawi ten sam...egzystencjalny.

Wiem, tu glownie chodzi o to ze poki co to nie mam zadnego celu, nie wiem nawet od czego zaczac i to pogarsza moje samopoczucie. Nie chce tez skrzywdzic bliskich i tak zamyka sie kolo.

Czasem patrze na moje szczesliwe (przynajmniej pozornie) kolezanki i pytam sie gdzie popelnilam blad. Mnie nie wystarcza szare zycie i codzienne obowiazki