Bez Ciebie... bez powietrza...

Jak mam pisać kiedy każde słowo tak bardzo boli... kiedy rzeczywistość jest tak bardzo nie do przyjęcia... Co mam zrobić??!! Jak żyć?! Przecież wiem że Ty nigdy nic... nic, a jednak tak bardzo dużo, bo przecież Twoje spojrzenie wtedy, ono powiedziało wszystko... ja to wyczytałam w Twoich oczach. Dobrze że mam moje dzieci, tylko one nie pozwalają mi zwariować, ale chyba nie oczekujesz że będę normalnie żyć bez Ciebie... bez powietrza... Dlaczego w świecie dzieją się takie rzeczy?! Nie rozumiem i nawet nie chcę!! Jakoś odbuduje swój świat i nawet spróbuje być szczęśliwa, ale już nigdy nie pozwolę wejść żadnemu mężczyźnie do mojego serca, bo przecież żaden nie będzie Tobą...