Oddział nerwic. Jak wygląda leczenie?

Lekarz od dłuższego czasu proponuje mi leczenie na oddziale nerwic , czy ktoś z Was przeszedł taką terapie? Choruje na depresje dwubiegunową , ale dokucza mi też nerwica.Czy możecie napisać o swoich doświadczeniach? Wiem ,że w każdym szpitalu jest inaczej , ale chciałabym mieć ogólny obraz zanim sie zdecyduje.Z góry dziękuje.

Pierwszego dnia albo i drugiego bedziesz sobie rwala wlosy z glowy i myslala ze trafilas do najgorszego cyrku na swiecie ;) Pozniej zaczniesz poznawac rozne osoby mniej i bardzie chore tudziez mniej i bardziej smieszne, a na koncu pewnie polubisz sie z wiekszoscia "wariatów" jak w rodzinie ;) Ogólnie głowa do góry.

Dzięki:) Troche mnie pocieszyłeś , może nie będzie tak źle:) A długo sie zazwyczaj siedzi na takim oddziale?

człowiek najlepiej czuje sie wsród "swoich" mysle ze ci sie tam spodoba,ci ludzie zrozumieja cie jak nikt inny,powodzenia:)

Wujek gregor radzi pilnowac szafek, szeroko pojmowana kleptomania czy żadko ale planowane złodziejstwo na oddzialach psychiatrycznych jest plagą, ale i do tego przywykniesz po kilku dniach. Tylko w szał nie wpadaj, traktuj jak cyrk bez biletów to wyjdziesz z tego cala i szczesliwa ;) . A jacy "wariaci" sa fajni to sie "normalnym" ludziom w glowach nie miesci, bo nigdy nie byli na takim oddziale :D

schizifrenia to choroba a nie wariactwo wariactwem jest wypisywanie bzdur na temat ktorego sie nie rozumie

ja byłem na dziennym wiec wiem:) sa smieszni bo wszystkie konwencje maja w anusie:)

Shizofrenia to nie wariactwo, a choroba afektywna dwubiegunowa to nie typowa depresja, to mieszanka nerwicy z depresja ale nie do końca. Jak masz pisac ze shizofrenik to wariat to lepiej nic nie pisz wiecej.

wiec czym jest wariactwo ?

wariactwem jest wypisywanie bzdur na temat ktorego sie nie rozumie

schizofrenik potrafi po wynoscic wszystko z domu , wlozyc do lodowki suszarke do włosow. To nie jest wariactwo?

Skrajna , nie sluchaj debili ktorzy sie naogladali filmow z 1950r kiedy psychicznych leczyli elektrowstrzasami... Idz na oddział i "baw sie dobrze" , nie wpadaj w panike w zadnym wypadku 99,9% chorych nigdy nie zrobi ci krzywdy.

Byłam kiedyś na psychiatrycznym , bo byłam w strasznym stanie a tylko tam było miejsce od zaraz , uciekłam po 2 dniach , bo okropnie było:O To nie miejsce dla zdrowych ludzi. Mam nadzieje ,że na oddziale nerwic jest lepiej. Nie mam zwykłej depresji , choruje na zaburzenia afektywne dwubiegunowe , to choroba , niestety na całe zycie ,ale jakos staram sie sobie radzić.Miałam nadzieje ,że mnie troche "podreperują " na tym oddziale;)

Mylisz manie i natręctwa ze schizofrenią. Ale jak sie wiedze czerpie z filmow z elektrowstrzasami....

leczyłam sie na nerwicę depresyjną....pgmatwana u mnie psrawa była....brałam leki..trochę to trwało..nawet próby samobójcze...ale juz jest o wiele leipeij..jesr dobrze a keidyś w życiu bym nie napisała czy pomyślała że jest dobrze

znam twój ból..jak masz epizod depresji bierzesz leki przeciwdepresyjne zwykle ze stabilizatorem,w trakcie hipomanii faszeruja cie neuroleptykami...nastrój masz zwykle jak chorągiewka raz dobry za chwile zły... zwykle jestes poddenerwowana,odczuwasz wewnetrzny niepokój,poca ci sie dłonie,twarz ludzi chorych na chad wyglada zwykle tak:usta sie śmieja a oczy są smutne....

Wlasnie po 2 dniach uciekłas bo to chyba najgorszy okres , pierwszego dnia nie wiesz o co chodzi a drugiego juz masz dosc ;) Myślę ze obecnie lekcje w gimnazjum wyglądają jak oddział psychiatryczny wiec poczuj sie jak nauczyciel ;)

Myśle o szpitalu , bo już nie daje sobie rady. Mania = agresja , zbyt duzo "rozsadzającej" energii , głupie pomysły , słomiany zapał , obiecywanie wszystkim dookoła ,że sie niewiadomo co dla nich zrobi a później nic z tego , depresja = dół , walka z myślami samobójczymi , leże i śmierdze. A okres przejściowy to już tragedia , próbujesz sie nie zabić , ciągłe zamroczenie. Ciężko żyć z tą chorobą , nie moge pracować, nic nie moge robić , jestem sama , nie mam juz znajomych. Może ten szpital pomoże , może chociaż bede miała do kogo gębe otworzyć..;)

Skrajna kocham Cie bo jestesmy z tej samej łąki....pozdrawiam

Skrajna to moze powiem tak. Zakupy w supermarkecie nie sa dla ludzi zdrowych? Wchodzisz i na wejsciu gruby babsztyl pcha sie z koszykiem bo jej sie spieszy, oglądasz nowe wedliny i podjezdza mamusia z dracym sie bachorem ze pol sklepu slyszy, a ty nie mozesz sie skupic na czytaniu etykiety, idziesz na dział napojów a w dupe ładuje ci sie koszem nastepna baba bo sie zapatrzyla na nowa promocje kurczaka, podchodzisz do kasy a ekspedientka ma PMSa i mine jakby za kare na tej kasie siedziala i malo co cie paragonu w gardlo nie wsadzi. Wychodzisz z ulgą ze sklepu i co.... ktos ci przejechal koszem nowy lakier na samochodzie, a kamery monitoringu popsute :) Prawie jak w szpitalu ;p

napisz jesli chcesz jakie do tej pory stosowałas leki...

tak żyłam....krolowa pesymistek mówili..znajomych prawie nie było...bo po co skoro ja się wiecznie odwracała i patrzyłam w okno...płacząc lub pisząc pamiętnik...

Oglądałam ciekawy program na ten temat , prowadzony przez Stephena Fry "Stephen Fry: Sekretne życie z depresją maniakalną" niestety nie ma napisów. Stephen opowiada o swojej chorobie i rozmawia z innymi chorymi - zawsze to odrobina poczucia solidarności z innymi ,bo w realnym świecie ciężko spotkać kogoś z CHAD.

z jednej strony miło jak ktos czuje to co ty...ale z drugie...i tak jest się samemu...

Leki...oj mnóstwo tego , kilka , które pamiętam : Tegretol , Asentra , Seronil , ParoMerck ... i jeszcze 10 razy tyle innych ,ale juz nie pamiętam nawet nazw , bo po paru tygodniach zmieniali leki , bo źle reaguje. Teraz nie biore żadnych , sama odstawiłam , bo czuje sie przytłumiona , staram sie sama nauczyc z tym żyć ,a leki traktować jako ostateczność.

samemu sie jest zwykle w swiecie "zdrowych" w szpitalu psychiatrycznym człowiek chory na chad i wogóle inne zaburzenia psychiczne czuje sie czesto najlepiej,jest wsród swoich,czuje sie swobodnie i nie musi udawac kogos kim nie jest zeby tylko nie narazic sie na krzywe spojrzenia i docinki...

Dlatego szpital to tez psychoterapia sama w sobie, bo spotka sie duzo bardziej chorych od samego siebie. I z takimi samimi dolegliwosciami, tylko troche cierpliwosci i samozaparcia potrzeba, a nie uciekac "bo sami wariaci" .... oj nie tacy wariaci.

Zawsze jest się samym , CHAD nie lubi towarzystwa , nawet jak ktoś jest to skutecznie odstraszają napady agresji , wyzywanie itp. Ostatnio mame wyzwałam od najgorszych , bo mi sie wydawało ,że sie ze mnie naśmiewa , z mojej choroby:O Ciekawa tylko jestem jak bedzie wygladała przyszłość..

Skrajna życze Ci zdrówka,odkryj w sobie mocne strony i doskonal je,nie koncentruj sie na chorobie bo zawsze bedziesz jej niewolnikiem,żyj swoimi marzeniami i rozwijaj talenty..na tym sie koncentruj...chorobe lecz bo tak trzeba ale nie analizuj tego,szkoda czasu..życie jest krótkie i warto skierowac energie na cos budującego a nie destrukcyjnego...walcz,nie poddawaj się!!! pozdrawiam:

Pobyt na oddziale 2 - 6 tygodni, wiec zaplanuj sobie "wakacje z wariatami" a nie ucieczke do domu po 2 dniach.