Mam 25 lat i mieszkam z rodzicami

ales się jednak podjarała. A poza tym pisałam już, że pracuję, studiuję, i nie mam zamiaru mieszkać z rodzicami do 30 tki tylko do 26tki. Zazdroscisz czy co? Co ci z tego było, że się wcześnie usamodzieniłas, teraz jesteś chodzącą złośnicą z pretensjami do każdego, kto mieszka z rodzicami:P

"nie masz doświadczenia w prowadzeniu domu, wychowaniu dzieci," :D:D:D

ten tekst mnie rozbroił

raczej ty się podjarałaś, bo piszesz post za postem, mimo, ze nikt ci nie odpisuje :D ja zapewniam sobie tylko rozrywkę w momencie ściągania potrzebnych mi w pracy sterowników :P fajnie, że cię rozbrajam.... niestety, nie powali mnie na kolana osoba, której w wieku 25 lat mamusia pod nos podsuwa talerz pomidorowej.... przepraszam, ale dla mnie takie są fakty. i w gwoli ścisłości, zeby mieszkać samemu nie trzeba od razu kupować mieszkania głuptasku, to oczywiste, ze najpierw się je wynajmuje! ...a co do mnie, bo widzę, że zżera cię ciekawość, to nasze pierwsze włąsne M nabyliśmy kiedy ja maiłam 22lata czyli 4 rok studiów, kiedy firma zaczęła juz dobrze prosperować i było na nią więcej czasu - bo mniej zajęć na studiach.... ciekawość zaspokojona :D

czytałam tu, że ludzie, którzy się chwalą, mają kompleksy..hihi... Poddaję się, jesteś wzorem, ideałem. Co robisz w takim razie na moim topiku? Nie masz z moją sytuacją nic wspólnego więc spadaj.

ja znam mnóstwo ludzi którzy nie dość że się nie wyprowadzili od rodziców to sprowadzili żony/mężów i siedzą rodzicom na łbie z 5-osobową rodziną:O to jest dopiero porażka

piszesz na publicznym forum, więc musisz liczyć się z krytyką i różnymi opiniami :P ....a co ja tutaj robię..... BAWIĘ SIĘ :D i nie chwale się, tylko opisuje swoją sytuację, która moim zdaniem, jest normalna i przeciętną, absolutnie nie jakąs super idealna... w otoczeniu mam wielu ludzi, którzy sobie sto razy lepie ode mnie radze i właśnie widząc to robię takie WOW o jakim pisałam i z podziwem pytam, jak wy to robicie, że tyle i tyle osiągnęliście.... w twoim przypadku, sorry tak nie moge zapytać, to tylko TYLE co chciałam napisać, więc się tak nie ekscytuj, prywatnie NIC do ciebie nie mam, zyj jak chcesz i daj żyć innym. pozdrawiam i powodzenia

e tam, a ja mieszkalam z rodzicami prawie do 30. Na studiach w akademiku, na drugich studiach to samo. Potem wyjechalam na studia do innego kraju. Wrocilam i tez mieszkalam z rodzicami. Nie mialam chlopaka to po co mialabym mieszkac sama? Poza tym nikt mi zadnej pomidorowej pod nos nie podtykal, to ja czesciej gotowalam niz rodzice, ktorzy pracuja do szostej, siodmej. Jesli rodzicom to nie przeszkadza co komu do tego? Moi wrecz sie cieszyli, ze maja z kim na basen isc, czy popielic grzadke na dzialce- samym sie im nie chcialo :) Jak sie zakochalam wynieslismy sie z chlopakiem - kupilismy mieszkanie wspolnie, slubu nie planujemy, po co? Autorka chyba sama ma jakis problem- gdyby go nie miala nie szukalaby potwierdzenia na forum. Pozdrawiam

ja mam 22 lata, mieszkam z rodzicami i czuje sie z tym zle. No ale co sie dziwic, na zachodzie ludzie w tym wieku dawno sami mieszkaja:/