czuję strach, że coś mi umyka i że za chwile skończy się moje życie

a ja nic dobrego nie przeżyję. Oglądam zdjęcia koleżanek na NAszej Klasie - młodsze mają już po 1-2 dzieci, mężów a ja jak na razie zmieniając i tracąc pracę ponoszę tylko konsekwencje bycia kobietą i tego, że podejrzewana jestem o chęć zaciążenia. W efekcie ani nie mam faceta, ani nie mam pracy, która by mnie satysfakcjonowała:( Co robić? Jak wyjść do ludzi? Niby wyglądam dość młodo i lat po mnie nie widać, ale czy to jest pociecha? :( Nie wiem co robić naprawdę....na pewno za mało bywam wśród ludzi, nie ma mnie na Naszej Klasie ... żal mi tego życia, które chyba marnuję :(

tak się tu zwierzam, ale i tak sama podejmę decyzję. Żebym w morde nie b yła tylko taka zm eczona ciągle po tej cholernej pracy zajrze tu jeszcze, jak chcecie to piszcie

a co robisz rowy kopiesz ze taka zmeczona jestes?

zalezy ci rzeczywiscie na zwiazku? chyba warto poszukac faceta, czas nie czeka"..

Ja tam nie jestem zmęczona i też nic nie robię, czekając na dar niebios. :O Z drugiej strony, niektórzy szukają bez ustanku i też nic z tego nie wynika. Ja chyba nosze w sobie przekonanie, ze to kwestia szczęścia - jednym dane, innym nie. :)

Albo to tak wygodnie sobie wszystko w ten sposób wytłumaczyć, bo wyrzuty sumienia potrafią nieźle doskwierać. jakieś ukojenie trza znaleźć :D

hej, Lucy :) no a ja czasem coś robię, czasem nic... na czym niby to SZUKANIE miałoby polegać, bo nie bardzo to rozumiem...?

Hej Agnie. :) Ja nie wiem, czy to szukanie ma sens, bo ja w sumie już ze trzy razy znalazłam i wydawało mi się, że dobrze wybieram. Z podkreśleniem na wydawało. Moze już wyczerpałam zaufanie do swoich wyborów, a kredytu nie wiadomo gdzie szukać. ;-)

znasz Tao według Kubusia Puchatka? tam było coś o technice czy filozofii Nieociosanego Kloca ;) tzn. tak po prostu - dać się nieść prądowi i się nie miotać, i nie walczyć... coś w tym chyba jest;) ja z kolei, w którejkolwiek dziedzinie życia, jak tylko jestem bierna, to zaraz się czuję winna i zła na siebie - tak samo tu ;) więc, na wszelki wypadek, robię wszystko to, co mi się wydaje, że można, a raczej TRZEBA :) tzn. bywam tu i tam, poznaję ludzi, jestem otwarta, itd. ( z resztą - sama wiesz;) ) - i co? i dupa blada... tzn: NIC :) więc, może faktycznie lepiej: NIE SZUKAĆ :)

autorko - a co to znaczy, że nie wychodzisz do ludzi? i czy to "marnowanie życia" to wg Ciebie brak faceta, a co za tym idzie - ewentualnej rodziny? pytam niezłośliwie, sama mam 30 lat i to poczucie "marnowania" niekiedy też; tyle, że wydaje mi się, że ROBIĘ mnóstwo fajnych rzeczy; rozwijam się, poznaję siebie, świat, ludzi... ale czasem i tak przychodzi mi do głowy, że wszystko to o kant tyłka rozbić, bo moje życie byłoby o wiele fajniejsze, nawet gdybym mieszkała w jakiejś zapadłej dziurze i zajmowała się głównie gotowaniem i oglądaniem TV - ale za to miała z kim i dla kogo to robić... serio, dziewczyny: CZUJĘ SIĘ OSZUKANA! że to całe gadanie o tym, że posiadanie chłopaka to wcale nie taka ważna sprawa, że trzeba przede wszystkim o swój rozwój zadbać, że druga osoba nie rozwiąże moich problemów i nie sprawi, że będę szczęśliwa... blablabla... ha...

Jesteście dziewczyny po prostu nieatrakcyjne i dlatego żaden facet nie chce się z Wami ożenić.

ja po prostu myślę czasami, że życie bez kogoś komu można coś dać od siebie, kto Tobie siebie w jakiś sposób ofiaruje jest mniej warte. Bo nie będę przecież nadskakiwać znajomym, któzy mają rodziny albo każdemu napotkanemu facetowi, żeby mu siebie ofiarowywać. Chcialabym mieć w kimś przyjaciela, ale jak tu cokolwiek budować jak nawet praca mnie nie satysfakcjonuje - oszukali mnie juz w momencie zatrudnienia a potem oszukali jszcze raz :o ech Nie wiem czy nie bylabym ciężarem dla kogoś a ktoś dla mnie ciężarem gdybym teraz chciała z kimś się spotykać :/

Ja akurat jestem atrakcyjna (opinia postronnych, nie moja). Laska, ładna, zgrabna, inteligentna i pokrewne określenia to był dla mnie chleb powszedni. Tylko kompatybilności brak. :) Agnie, czyli nie ma reguły, a robić coś wbrew swojej naturze to tez trochę bez sensu. Dlatego jedni szukają i albo znajdują, albo nie. A inni nie szukają i albo zostają znalezieni, albo nie. Ech...

mam 35 lat ------------> no właśnie... fajnie jest mieć o kogo dbać, coś tam z siebie dawać; \"nie wiem czy nie byłabym dla kogoś ciężarem\" - hm... a nie lepiej myśleć tak, że możesz być dla kogoś jakimś tam jego szczęściem? że nawet ewentualne konflikty byłyby i dla Ciebie i dla tego kogoś, nawet jeśli: uciążliwe to: rozwijające? :) Luśka W. ----------> ;) powiem jak mój mistrz Jarek ----------> cholera jasna, tyle myślenia, a tu, proszę - taka prosta odpowiedź :D i po problemie, i wszystko jasne :)