czy jest na sali dziennikarz?

semisamu - tego "dziennikarza" napisalam na wyrost :) za duze slowo dla moich marzen :) zreszta ja nawet nie wiem, czy to co pisze jest czegos warte. moze moje teksty, mimo, ze zebraly dobre opinie wsrod znajomych, sa smiechu warte. widzicie jak to jest z glupimi marzeniami:)

Oj może warto się przekonać :) Wiesz ja np. pracując w dużym dzienniku nie mogłam się odnaleźć, choć byłam, jestem podobno kreatywna, radziłam sobie, ale jakoś ta atmosfera, stresowało mnie to wymyślanie tematów, ciągle napięcie, że w każdej chwili mogą się mnie zapytać, co napiszę jutro, czy za tydzień, chyba do nie dla mnie, no i odeszłam.

Kryzys załatwił już kilkadziesiąt tytułów w Stanach Zjednoczonych. Do nas też dotrze. Studnia, jeśli lubisz zabawę słowem i jesteś w tym dobra, nie rezygnuj z tego. Szkoda tracić te 8 - 10 godzin życia dziennie na coś czego się nie lubi :)

No ale chociaż się przekonałam, myślę, że też po prostu nie najlepiej trafiłam, bo nikt się mną nie zajął, nie pokazał pewnych rzeczy, a wiecie, jak to w nowej pracy.

bnytiu- napisz prosze cos wiecej:) jak to wyglada dokladniej? przychodzi naczelny i mowi, ze na jutro musisz napisac tekst o hodowli swinek morskich i nie interesuje go, czy w ogole masz jakies o tym pojecie?

Przeciętna długość życia dziennikarza z dużego dziennika ogólnokrajowego to zdaje się jakieś 45 lat :)

klon- trafilas w sedno. kiedys podjelam bledna decyzje o wyborze mojej sciezki zawodowej, a teraz za to place. mecze sie. z jednej strony mam ochote na nowe, z drugiej nawet nie wiem, czy warto zaczynac w tym wieku. dlatego nawet nie marze o zupelnym przekwalifikowaniu sie, tylko o rozwijaniu pasji.

w dużej gazecie, to jest szef działu i teoretycznie on rządzi, choć tam to bardziej redaktorzy, ktorych jest kilku ci co czytają teksty po dziennikarzach, poprawiają i generalnie się ich czepiają ;). tam było przyjęte, że wymyśla się tematy samemu, czasem coś ci każą szczególnie na początku. przydzielają ci miejsce na szpalcie i piszesz.

Może nawet nie to, że tam się ktoś ciągle na kogoś drze, że pisz pisz, szybciej, czy coś tam, aż tak to nie. Chodzi mi o to, że codziennie trzeba coś wymyślić, a to łatwe nie jest, bo może się nie spodobać, może kolega o tym pisze, a ma większą wiedzę o tym akurat, więc wiadomo, chodzi mi o to ciśnienie.

Niektórzy zostają pisarzami po czterdziestce. Jeśli tylko znajdziesz trochę czasu i determinacji zawalcz. Nie namawiałbym jednak do rezygnacji z dotychczasowych źródeł utrzymania.

Poza tym dla mnie praca jest ważna, ale nie najważniejsza i życie tylko pracą, to nie dla mnie, nie bawiło mnie zupełnie wracanie ok. 20, 21, albo i później dzien w dzień do domu.

klon ma rację.

Natomiast w taje lokalnej gazetce, to może i jest fajnie, nie ma takiego ciśnienia :)

"klon ma rację. " Pewnie pierwszy raz w życiu :D

Co dla mnie było straszne na początku, jak zaczynałam gdzie indziej w mniej znanej gazecie, to dzwonienie do ludzi z pytaniami, mało znana gazetka, a Ty pytasz o jakieś rzeczy, nie znasz tych ludzi, szok, no ale to trzeba przejść. Czasem każą ci się pytac o jakiejś bzdury, plotki, że aż wstyd, no ale musisz.

No ale z czasem nabierasz pewności siebie, asertywności, więc ślepo nie zgadzasz się na to, co ci naczelny, czy szef działu każe ;)

No jest jak jest niektórym, to pasuje, więc radzę spróbować :)

dzieki dziewczyny:) troche mi otworzylyscie oczy:) tak, czy inaczej chyba sprobuje. nie nastawiam sie na wielkie rzeczy, ale z dwojga zlego wole sprobowac i dowiedziec sie, ze jestem do niczego i mnie nie chca, niz zalowac ze stchorzylam :)