Niezdecydowana

Nie potrafię poradzić sobie z moim związkiem. Nic nie wiem. Nie potrafię spać. Nie umiem przestać myśleć. Nie rozumiem niczego, a w szczególności siebie. Zapętliłam się. Raz czuję przeogromną miłość do Niego, nie wyobrażam sobie życia bez Niego, szalenie tęsknię itd. A zaraz potem chcę zrywać, uważam, że to wszystko nie ma sensu, nie ma przyszłości... Za chwilę znowu uwielbienie... i tak w kółko! Ja nie mam stanów pośrednich! Jest mi strasznie źle. Czuję się już tym zmęczona... Co ja mam robić?! To trwa już bardzo długo, więc wiem, że czekanie tu nie pomoże... Poza tym czuję się niefair w stosunku do Niego. Chciałabym w końcu coś zrobić, na coś się zdecydować... Tylko na co?! Gdyby nie to, że mam zdiagnozowaną depresję i nerwicę, to stwierdziłabym, że Go po prostu nie kocham...

przykre

A jeśli nie?! Jestem taka... załamana całą tą sytuacją...

to spróbuj nie kontaktować się z nim przez jakiś czas. Sprawdzisz czy zależy Ci na nim, czy będziesz tęsknić, czy będzie Ci obojętny. Spróbuj też zmienić leki, może mają skutki uboczne albo nie działają właściwie

Zerwać kontakt?! I czym to wytłumaczyć? Zresztą umówiłam się z Nim za kilka dni... Zresztą, nie sądzę, abym do czegoś doszła po takim eksperymencie. Ja codziennie 100 razy za Nim tak strasznie mocno tęsknię i 100 razy chcę z Nim zrywać! Co do leków, to nie biorę żadnych... Lekarz mi przepisał coś, ale nie wykupiłam... A jednak pewnie powinnam była...