Wierzę Mickiewiczowi że można tęsknić za Litwą

Pojechałam na weekend i ... jak w temacie. Moje wspomnienia to rejon solecznicki i oczywiście Wilno. Wyjazd był służbowy, więc musiał wystarczyć tylko kilkugodzinny maraton po stolicy. Mnie tylko utwierdził, że miasto i całą poznaną przez mnie Litwę miałam już od dawna gdzieś w sercu. Jestem na życiowym zakręcie, więc może łatwiej mi przyjąć takie rozwiązanie, że mogłabym tam , na Litwie zamieszkać. Może ktoś z Was pracuje, studiuje, bywa w tym kraju? Jak wygląda codzienność? Czy rzeczywiście Polacy czują się tam jak u siebie, czy to tylko złudzenie towarzyszące delegacji?