Cięcie sposobem na ból?

niedawno oglądałam program E. Drzyzgi o osobach które się tną. Ja kiedyś również przechodziłam taki okres w życiu. Kiedy coś mi się nie udawało- kłotnia z rodzicami, zerwanie z chłopakiem, pała w szkole, kłótnia z przyjaciółką- po prostu się cięłam. Ale minęło parę lat i myślałam, że ten etap już za mną... Niestety ostatnio bardzo pokłóciłam się z moim facetem. Oboje jesteśmy już dorośli, planujemy wspólną przyszłość. I wtedy dorwałam kawałek szkła, który "sam" pobiegł mi po dłoni.. Praktycznie bez mojej świadomości.. Pojawiła się krew i okrutna rana ale ból w sercu zelżał. Chłopak stanął jak wryty i szczerze mówiąc spanikował.. doprowadził mnie siłą do domu bo po paru min krew płynęła po całej dłoni. Teraz siedzę i piszę ten post patrząc na brzydką sznytę na pół dłoni.. Jednak jest ona chyba mniejsza niż ta w sercu.. Jestem osobą bardzo uczuciową. Łatwo mnie zranić, wmówić coś. Ja nie chcę ranić innych i często daję się "zjechać" niczym psa.. Boję się, że to wraca. Tak, mam słabą psychikę.. Potrzebuję pomocy..

to idz debilko do psychiatry.

To pewnie niedługo będziesz się ciąć, bo cię facet rzuci. Psycholog.

Znana z dobrych rzeczy nikt nie dał ci prawa wyzywania kogokolwiek od debili..

No cóż.. Nie masz charakteru i wyrazu. Jeżeli nie pójdziesz do poradni to życie cię przytłoczy. Nie poradzisz sobie. Wiesz jak się mówi jak chłopak ma dziewczynę, która się tnie? Że jest psychiczna! Poza tym cięcie się jest pójściem na łatwiznę

a ja Cię rozumiem, bo mam tak samo.