Co z dziecmi??? pomocy !!!!!

Wiec tak nie mieszkam w Polsce mój mąż nie jest polakiem.Jesteśmy ze sobą 14 lat on jest dobrym człowiekiem ale nie dla mnie nasze małżeństwo było od początku błędem.Bierzemy rozwód i tutaj zaczyna się nasz problem mam y dwoje dzieci.On chce je mieć ze sobą a ja chce je zabrać do Polski.Rozmawiałam z synem on ma 13 lat i powiedział ze do Polski nie pojedzie bo tu jest jego życie :-( rozumiem go i dlatego nie nalegam chociaż na sama myśl serce mi pęka :-(.Córeczka ma 4,5 jest malutka i dlatego chce ja zabrać ze sobą.Wczoraj mój synek mi powiedział ze nie chce żebym zabierała jego siostrzyczkę :-( ze on będzie się nią zajmował.I tu moje pytanie czy lepiej żeby mała była ze mną czy lepiej nie rozdzielać rodzeństwa?? ehhhhhhhhhhh życie wyć mi się chce

Ciezka sprawa ,wydaje mi sie ,ze mlodsza bym wziela ze soba .

do Polski? nie możesz tam pozostac?

by rozdzielac rodzeństwo i wyrywac je ze środowiska, ktroe znają i w ktorym dorastaja., potem być moze dzieci wypominałyby mi to.:O

nie mozesz zostac zagranica?

byłoby pozostanie za granicą.

Kiepska sytuacja :/ Naprawdę - nie zazdroszczę. Nie mam pojecia, co bym robiła. Ale chyba raczej bym wzięła corkę ze sobą.

sama powinnaś wiedzieć co robić dla mnie absurdalne jest rozdzielanie rodzeństwa, jeszcze bardziej absurdalny wyjazd do Polski i zostawianie dzieci z ojcem... zresztą co Ty niby chcesz robić po tylu latach nieobecności w Polsce ? gdzie chcesz pracować ? myślisz że nie przeżyjesz szoku kulturowego ? wiele osób już po rocznym pobycie zagranicą nie potrafi odnaleźć się w realiach ojczyzny a Ty chesz wracać po tylu latach ? no i jak sobie wyobrażasz znosić tęsknotę za dzieckiem czy dziećmi ? moim zdaniem najlepsze rozwiązanie to separacja/rozwód i pozostanie zagranicą, tak byś mogła mieć stały kontakt z dziećmi lub by dzieci na zmianę były raz u Ciebie raz u byłego męża dzieci są w takim wieku że rozwód będzie dla nich ciężkim przeżyciem: masz dorastającego młodzieńca w fazie dojrzewania, to bardzo trudny okres, kształtuje osobowość a dziewczynka to jeszcze berbeć bardzo mocno potrzebujący stałej obecności Mamy, chyba zdajesz sobie sprawę że tak nagła zmiana sytuacji rodzinnej dla takiego dziecka grozi zachwianiem jej równowagi emocjonalnej, utratą poczucia bezpieczeństwa, tak małe dzieci mogą reagować nerwicą, uwstecznieniem się, lękami, moczeniem się dobrze się zastanów zanim podejmiesz decyzję, radzę też sprawę przedyskutować z jakimś psychologiem dziecięcym

dla ciebie ważniejsze - dobro dzieci czy twój egoizm.

Problem jest w tym ze ja tutaj nie czuje się na swoim miejscu.Jestem nieszczęśliwa :-(

zostac z ojcem? czy ojciec to rodzic drugiej kategorii?! czemu w Polsce sie tak utarło, ze jak dzieci to tylko z matką?:O

bedą czuć twoje dzieci? szczesliwe? gdy jedno zostanie samo tam, drugie tu?

kiedys przechlapane u swoich dzieci, współczuję.:O

Jaki jest ojciec dla tych dzieci?

rozwiazanie to pozostanie za granicą.

no to musisz wybrać czy ważniejsze twoje szczęscie czy szczęście dzieci.Jesteś dorosła,spłodziłaś te dzieciaki i weź za nie odpowiedzialnosć.Dorosły człowiek umie kilka spraw przezwycieżyc,dziecko nie.Gdyby mnie matka zostawiła już bym jej znać nie chciała

mam dzieci w wieku twoich,nie wyobrazam sobie ich zostawic z kimkolwiek,nawet ojcem choć jest wzorowym.Serce by mi pękło.

bo syn nie chce z nią wyjezdżać - tu problemem jest rozdzielenie rodzeństwa! wiezi miedzy rodzenstwem sa rownie silne a nawet silniejsze niż z rodzicami!

dzicie maja dwoje rodziców a nie tylko jedno, ty kierujesz sie egoizmem, tak jakby dzieci były twoją własnością.

jesteś tyle lat za granicą i nie czujesz się tam u siebie, ale jak wrocisz, też będziesz się czuła obco. Rozmawiałam niedawno z koleżanka, która po 15 latach wróciła do Polski i też nie czuje się tu dobrze. Zostań więc z dziećmi tam, gzdie jesteś.

tego syna też bym nie chciala wyjezdzac ze srodowiska z ktorym sie zżyłam i czułabym ogromny żal do matki za to, ze wyjechała zabierając moją siostrę/brata!

bedziecz czuła swojo po tylu latach nieobecności - nie bądź naiwna!

do sdfghj-----kpisz sobie?to że chcę byc z moimi dziećmi,uczestniczyć w ich wychowaniu to egoizm??Czy ja napisałam,że zabroniłabym ojcu też w nim uczestniczyć?potrzebni są oboje rodzice,a nie matka za granicą,bo po 14 latach poczuła ,że to nie jej miejsce:o

to jest dobrze?:O

Moj mąż jest dobrym ojcem dla moich dzieci przez ostatni okres czasu zajmuje się nimi więcej niż ja a dlaczego??? bo moj stan psychiczny jest w złym stanie.Starałam się żyć tutaj właśnie ze względu na dzieci ale już nie daje rady.Jedyne co robię przez ostatni okres czasu to śpię bo wtedy nie muszę myśleć.Odwiedzam psychologa i biorę tabl nie chce żeby moje dzieci musiały kiedyś opiekować się matka wariatka :-( Wiem ze nie będzie mi łatwo odnaleźć się w Polsce ale jak się spróbuję to będę żałować do końca życia :-(

dzieci powinno zostac tam gdzie teraz są. A jak Ty sama postapisz to twoj problem. najlepeij by było gdybys tam została.

psychiczny jest taki zły to tym bardziej bym nie wyjeżdzala i nie zabierała dziecka tylko zajela sie soba, w polsce lepiej miec nie bedziesz.

nie,nie jest dobrze.Napisałam przecież ,ze dziecku potzrebna jest mam i tata.I wtedy można wychować je na stabilnego emocjonalnie,pewnego siebie człowieka. Autorko weź sie w garść.Nie rozumiem takiego gadania.I nie rozumiem takigo postępowania.14 lat męczyłaś się w kraju w którym być nie chciałaś?Wybrałaś chyba najgorszy moment na zmiany,syn w wieku dorastania i mała córeczka

rodzenstwa. Poza tym tam gdzie mieszkaja to ich ojczyzna, Polska jest im obca!

ale nie kosztem dzieci!!! chyba faktycznie lepiej bedzie jak zostaną z ojcem skoro mają z nim lepszy kontakt a ty zajmiesz sie swoim zdrowiem psychicznym!