Głupia duma i pozorna obojętność, strach przed odrzuceniem...

Problem dotyczy... mnie samej.:O Odkąd pamiętam, nie starałam podtrzymać się więzi międzyludzkich, bywałam wręcz obojętna, odrzucałam propozycje i nie odpisywałam... A to wszystko jakby wbrew sobie, w końcu zaczęłam zastanawiać się nad swoim postępowaniem... Ale zupełnie nie potrafię go zmienić. Na imprezach obracam się tylko w znanym mi towarzystwie, przy nowych osobach jestem spięta i cyniczna, unikam takich sytuacji. Efekt jest taki, że nie mam faceta i powoli odwracają się ode mnie koleżanki... Nawet przyjaciółka i moja własna rodzina mają tego chyba trochę dość. Ten mój brak inicjatywy, totalna obojętność, nieumiejętność spontanicznego zatelefonowania i zapytania: \'Co słychać\' czy wystukania SMS-a o tej samej treści wszystkich drażni... Mają mnie za dumną księżniczkę, która po prostu lubi samotność... A to nieprawda. Brakuje mi kontaktu, czekam cały czas na jakieś sygnały od otoczenia, a jest ich coraz mniej... Jest mi z tym źle. Jednocześnie nie potrafię się zmienić, mimo, że się staram. Czy ktoś z Was miał podobnie i z tego wyszedł?