wiem ze to nienormalne ale nie czuję potrzeby kontaktu z drugim człowiekiem

:( a co najgorsze wszelkie związki społeczne odrzucają mnie i tylko wprawiają w zakłopotanie :( :( :(

Mam tak samo!! Jestem odludkiem, siedzę cały czas w domu i jest mi z tym dobrze.

a po ile macie lat?

to nie jest nienormalne - co to właściwie jest normalność?? Dla każdego oznacza troche co innego - nikogo nie krzywdzisz tym że jesteś trochę odludkiem - masz prawo nie lubić ludzi i póki ma to jakies normalne rozmiary czyli: chodzisz do pracy ale po pracy np. nie masz ochcoty na jakieś spotkania imprezy itd. to wszystko jest w normie jeszcze - różni ludzie sa - nie jesteśmy szablonowi czasami przechodzi się etapy "odludztwa" a po czasie rodzi się nagle chćeć bliższego kontaktu z drugim człowiekiem /ludżmi

a dlaczego?

ja mam 19 lat

haaaa, nie jestem sama, nie tylko ja taka dzika jestem ;-)

czesc wszystkim chcialam wam polecic super serwis gdzie za zaprasznie znajomych i wypelnianie ankiet dostajecie kase. jak ktos jest zainteresowany to piszcie na gg 5182975 lub odrazu sie logujcie => INTERESUJĄCE? Proszę zarejestrować się tutaj: http://www.dialego.de/campaign/?source_id=29 9&ref=bc0fd926c2 Jako podziękowanie, do członkowskiego konta zostanie dopisanych 30 punktów Dialego (co ma wartość 6 PLN).

na forum? przeciez to jest kontakt. Sciemniacie.

i dlatego siedzicie na forum by wszem i wobec oglosic jak nie lubicie i nie potrzebujecie kontaktowac sie z innymi

Tak się zdarza, w każdej populacji, powinni nam przydzielać samotnie :D Kiedyś myślałam, że z tego zwyczajnie wyrosnę, uspołecznię się, ale z wiekiem patologia się nasila ;) i w sumie dobrze mi tak, przyzwyczaiłam się. ( 32 lata )

też to miałam, zamykałam się w domu i wkurwiałam, kiedy ktoś mi przeszkadzał, nie znosiłam ludzi i modliłam się tylko, żeby wytrwać w szkole, w sklepie, na przystanku. aż któregoś dnia się obudziłam i miałam taką chcicę na kontakty międzyludzkie, że teraz jestem duszą towarzystwa :P

Co do zarzutów, rozmowa na forum jest bardzo powierzchowną formą kontaktu, którą można przerwać w dowolnej chwili, kiedy tylko ma się dosyć. Jeśli natomiast oswajasz jakiegoś człowieka w realu, to już pojawia się odpowiedzialność, nie można ot tak sobie go porzucić, zlekceważyć

minęła dwudziesta - dokładnie miałam tak samo - miałam bardzo długi okres samowystarczalności - ludzie mnie wqrwiali nie chciało mi się z nimi gadac ani na nich patrzeć , ale przyszedł moment że zapragnęłam spotykac się z ludzmi mieć faceta i problem był tylko taki jak się wkręcić do ludzi skoro do tej pory raczej się z nikim nie trzymałam, ale wystarczyło kilka telefonów do zapomnianych znajomych, zapisałam się na pilates itp, itd. i tal poznałam sporo ludzi (dziewczyn) na tym pilatesie , a jak poszłam do nowej pracy to trafiłan na młody zespół ludzi i była majóweczka, potem grill i teraz nie wyobrażam sobie jak mogłam niepotrzebować ludzi - pozdro dla was - poki wam z samotnościa nie jest źle to nie zmieniajcie się na siłe a jak przyjdzie ochota to znajdziecie sposób aby odnowić kontakty z innymi ludzmi

ja się nie chce uspołeczniać - tak mi dobrze jest. Ludzie mnie zwykle wkurwiają i nie chce mieć z nimi nic wspólnego. A kafe to zupełnie inna bajka ;-)

tak lwasnie mozna, a przygnala cie tu chec kontaktu, musisz poedizelic sie z innymi, podswiadomie szukajac akceptacji i zrozumienia. kontakt taki jak wszedzie a jak do tego podchodzisz czy do ludzi z ktorymi rozmawiasz tu czy w realu to juz malo istotne

zapytalam o wiek bo ja tak tez (we wczesnej mlodosci) mialam wyroslam z tego i zle jest samej

jestes introwertykiem i znam tez pare takich osob, ale bedziesz miala w zyciu lepiej, bo mozesz tylko na siebie liczyc i nie grozi Ci to, ze ktos sie na Ciebie wypnie i odmowi pomocy... ja nie jestem w stanie tego pojąc, bo jestem zdecydowanie Twoją przeciwności, potrzebuje kontaktu z ludźmi, by czuć że żyję i się rozwijać :D

up