jestem sadomasochistka - tak mowi o mnie maz

Mam 2 letnia corke, zdecydowalam sie wychowywac ja sama z mezem (nie chcialam dac dziecka do przedszkola czy powierzyc wychowywania babci). Moj problem polega na tym, ze powoli sie wykanczam. Wychowywanie corki to dla mnie zyciowa misja: cenzuruje bajeczki: dopuszczam te z minimum przemocy, zwazam na kazde slowo wypowiedziane przy dziecku.. no doslownie corka jest zarabistym przecudownym dzieckiem. Tyle tylko ze ja juz nie mam sily dbac o to by codziennie jadla warzywa i owoce, by codziennie wypijala odpowiednia ilosc wody mineralnej.. by spedzaial minimum 2 godziny na spacerze.. by nie zjadla slodyczy wiecej niz 3x w tygodniu... nie mam sily siedziec na dywanie calymi dniami i bawic sie... nie mam silyczytac ksiazek po 30 min dziennie.. jestem wykonczona bo staram sie wychowywac ja idealnie.. okazywac zdenerwowanie kiedy trzeba a jednoczesnie nie wybuchnac i nie stracic nad soba kontroli corka ma 2 lata - moja praca owocuje.. zaczela mowic pelnymi zdaniami gdy miala 1,5 roku, mowi slicznie wyraznie.. jest naprawde przemadra i ma ogromna jak na dwulatka wiedze.. tyle tylko ze ja padam.. maz mowi ze jak mi zalezy zeby mala byla na spacerze 2 x dziennie to mam chodzic sama:( nie jestem jakas zapuszczona maciora.. gotuje obiady, wychowuje dziecko, biegamy razem na zakupy.. do fryzjera kosmetyczki... tylko brakuje mi oddechu.. samotnosci... i spokoju ze jesli zostawie dziecko z kims innym to nie zrujnuje mojej dotychczasowej pracy i wysilku (ostatnio gdy mala bawila sie z babcia nauczyla sie nowego slowa - glupek" biegala potem i wszytko bylo dla niej "glupkiem") napiszcie mi kiedy mozna wyluzowac... a moze przesadzam i jestem sadomaso?

moim zdaniem powinnas wyluzowac, bo przeciez Mala bedzie musiala pojsc w koncu do przedszkola czy do szkoly i wtedy tak czy inaczej bedzie miala stycznosc z innymi dziecmi. Zostaw coreczke czasem z babcia czy z mezem, mysle, ze tragedia sie nie stanie, a dobrze Wam zrobi taki odpoczynek od siebie. Jesli przyzwyczaisz Mala tylko do swojego towarzystwa, to pozniej ciezko jej bedzie sie z Toba rozstac, kiedy wlasnie bedzie musiala pojsc do przedszkola czy do szkoly, Niech bawi sie z innymi dziecmi, niech sie bawi, brudzi, czasem nawet porozrabia....Nie zabieraj jej dziecinstwa, ale oczywiscie nie popuszczaj od razu- bardzo podoba mi sie, ze czytasz coreczce codziennie i ze bawicie sie razem, ale jesli jednego dnia Mala pobawi sie sama, to swiat sie nie zawali :)

to dobrze, ze dbasz o rozwój wlasnego dziecka, ale bez przesady. Tobie w końcu też się coś od życia należy. Ja byłam wyluzowana od początku czyli żadnego rozczulania się nad sobą czy dzieckiem, szybki powrót do pracy nie z konieczności a chęci by miec tez przyjemność z życia. I jakoś moja córka na tym nie ucierpiała i jest również wspaniałym i mądrym dzieckiem co jest zasługa moją, męża i świetnej opiekunki. Musisz zwolnić. Może spróbuj zostawić córkę na dzień u mamy lub teściowej i dać sobie chwilę wytchnienia w postaci jakiegoś relaksu.

autorko po prostu musisz córce wytłumaczyć, że tak się nie mówi bo tak jest brzydko tylko raz i jeśli zacznie non stop powtarzać brzydkie słowo nie zwracaj uwagi i będzie ok. Ja mojemu starszemu synkowi tak tłumaczyłam, teraz ma 5 lat i gdy inne dziecko brzydko się odzywa to je nawraca, że tak się nie mówi!

perfekcjonizm nie zawsze jest wskazany! przerażasz mnie!:o

Gdyby inne matki przejmowaly sie tak wychowywaniem dzieci jak autorka a nie podrzucaly dzieciaki do wychowywania innym moze swiat bylby lepszy i nie chodziloby po nim tyle popaprancow

mieć takiej matki jak ty.:O

trzymasz sie tego szablonu? "jestem wykonczona bo staram sie wychowywac ja idealnie.. okazywac zdenerwowanie kiedy trzeba a jednoczesnie nie wybuchnac i nie stracic nad soba kontroli" jak tak dalej pojdzie to ześwirujesz kobieto! daj na luz!

Wrzuc na luz bo dostaniesz swira! Moze to i dla dziecka najlepsze ale co z Toba??????

taki rygor? myslisz ze cos sie stanie jesli odpuscisz jedno czy drugie? dla dziecka o wiele lepszy jest widok matki szczesliwej, mającej słabości jak każdy człowiek niż "sfrustrowanej matki idealnej".

na miejscu autorki juz dawno byłabym w szpitalu psychiatrycznym.

chce wychować jakis wymyslony przez siebie ideał dziecka...

"nadgorliwość jest gorsza od faszyzmu".

to nie rygor:) moje dziecko ma pewne zasady ktorych przestrzegamy.. nie ide z dzieckiem na spacer kiedy leje jak scebra bo plan mowi ze chodzimy 2x dziennie:) na urodzinach nie zabieram talerzyka z tortem bo to bylby 4ty raz kiedy zjadloby slodycze moje dziecko:) nie chcialam dac dziecka do zlobka ani do babci bo uwazam ze od wychowywania sa rodzice 9przynajmniej do 3 rz).. nie da sie miec pod kontrola tego co dzieje sie z dzieckiem kiedy odsylasz je do opiekunki czy babci.. a moje zdanie jest takie ze dziecko do 3 rz chlonie jak gabka.. sa to najwazniejsze dla niego lata i dlatego chce dac z siebie wszytko.. nie jestem robotem.. czasem placze czasem smiejesie jak glupia.. corka nie widzi we mnie osoby odartej z uczuc.. widzi natomiast- tak mi sie zdaje odpowiedzialna matke-rodzica konsekwentnego i przejetego swoja rola... niestety posiadanie dzieci zobowiazuje i nie jest jak w ksiazkach - glownie cudowne i przepiekne... czasem jest do dupy... tak do dupy ze chce sie czlowiekowi wyc... a odnosnie pracy - pracuje w nocy - jestem architektem mam wlasna firme.. nie musze wychodzic z domu zeby pracowac

a ja Cię autorko podziwiam i też mam swoje zasady, ale nie trzymam się ich tak mocno tzn jestem zmęczona, mam gorszy dzień to siadam czasem przed kompem jak się sam bawi, albo w tym czasie uczę się języka itp W weekend więcej czasu dzieciom poświęta tata :)

oczywiście do południa a popołudniu spędzamy go oczywiście razem :)

wiesz....sorki ale ciemniasz cos kochana!!!nie uwierze ze 1,5roczne dziecko mowi pewlnymi zdaniami no nie uwierze

tez mloda mama - sluchaj mloda mamo:) to ze nigdy nie widzialam zacmienia slonca to nie znaczy ze takiego niema ;) dzieci sa rozne i to kiedy zaczyna mowic dziecko zalezy albo od samego dziecka.. albo od tego ile do niego mowisz itp itd z reszta nie o tym temat...

"nie ma" oczywiscie - poprawka

też tak miałam przy pierwszym dziecku :D całe szczęście sypiało w dzień 4 godziny za kupą, pewno dlatego nie zwariowałam... ale nie trzymałam się tak kurczowo planów, raczej dogadywałyśmy się, co nam obu pasuje przez to dziecko może wyrosnąć na nudną, schematyczną osobę, a bez odrobiny improwizacji nie da się żyć ja po prostu starałam się pokazać mu wszystko ale w granicach rozsądku a że jestem cholernie leniwa, przede wszystkim nauczyłam samodzielności ;) efekt taki, że dziecko bazując na moich naukach w wieku 10 lat było jednostką gotową do samodzielnego życia, z planami, pasjami i ambicją i metodami jak to wszystko osiągnąć śmiem przypuszczać, że było bardziej dojrzałe od niektórych 30-stek które się na tym forum wypowiadają dzisiaj ma 17 lat, masę sukcesów na koncie, jansne plany na przyszłość i nie wiem, co to problemy wychowawcze wieku dojrzewania oprócz bałaganiarstwa ;)

Dzięki Rafinka, bo czytając autorkę dostawałam wypieków, jaka to ze mnie wyrodna matka, bo raz, że pracuję, dwa że czasem po prostu padam na pysk, włączam bajkę, daję chrupki i niech się dzieje wola nieba ;)

hehe zaznaczam, że to było przy pierwszym dziecku :D przy drugim jako stara matka nie mam już tyle cierpliwości ;)

i z drugim nie siedziałam już w domu, aż nie poszło do przedszkola, tylko jak miało pół roku zawinęłam się do pracy zostawiając wychowanie jak mnie nie ma potomka mężowi i mamie na spółkę :D tylko cholera jak z tej pracy wróciłam, to musiałam prostować to co oni spitolili shit ;)